Hohlenstein Stabel-hole in het Lonetal

We doen vandaag onze favoriete activiteiten, zoals we die ook een week lang op Menorca gedaan hebben. Fietsen om ergens te komen dan een rondwandeling en daarna weer fietsen. Als we om half tien in onze korte broek en hemdje op de fiets zitten dan is het nog een soort van fris, eenmaal op de plek van bestemming, met een klein klimmetje om warm te worden, hebben we het warm en zijn we gewoon eigenwijze Nederlanders die genieten van het nazomeren in hun zomerse kloffie.

We doen de Neanderthalerweg. Een rondwandeling van ongeveer 8 km naar de vindplaats van ‘der LoweMensch’. Hier is deze vakantie in Duitsland om te doen, al een aantal jaar probeerden we met grand old lady Lucy in deze contreien terecht gekomen, maar ze vond het beneden haar stand en te ver.

Bert is zeer geïntrigeerd door de LoweMensch, volgens zeggen 32.000 jaar oud, omdat het gelinkt kan worden aan de homo sapiens sapiens die tegen die tijd wellicht al in Europa terecht gekomen was. Het beeld is bijzonder omdat er tot nu toe alleen maar primitieve tekeningen als uitdrukkingsvorm van deze mensen gevonden zijn.

As the stort goes zouden er in 1937 al 200 stukjes ivoor in deze regio gevonden zijn waar men niets mee kon, 30 jaar later is er een slimmerd die de stukjes aan elkaar plakt en de LoweMensch werd geboren. Het originele beeldje staat in het museum van Ulm, maar vandaag gaan we zien waar de brokstukjes gevonden zijn. We wandelen door een lieflijk landschap met enorme weides, uitgestrekte bossen en meanderende kleine stroompjes zoals de Lone dus die door dit dal heen loopt. In dit dal zijn de rotsen met grotten waarin veel archeologisch materiaal gevonden is. Nu zijn deze grotten afgesloten met hekken, vanwege instortingsgevaar. Op de plek waar de botresten van der Lowemensch gevonden zijn licht nu, met een sensor, een beeldje op dat erop lijkt. Je reinste kitsch maar wel grappig gedaan. Nou dat was dan de vindplaats, op naar het museum waar het beeldje in het echt te zien is.

De wandeling voert verder door het heuvellandschap en is weids en zeer rustig en onbelopen. De bewegwijzering is grundlich, en met de Garmin als trouwe wegwijzer lijkt het wandelen gewoon de normaalste zaak van de wereld. Na 9.5 km zijn we terug in het dorp waar onze fietsen staan. We drinken wat bij de dorpspomp en gaan daarna door met onze fietstocht. We fietsen de bovenkant van de rondwandeling van daarstraks, dus nog een keer langs de grot maar dan aan de overkant en de fietstocht gaat door het inmens lange Lonetal, met af en toe een klein klimmetje.

Eenmaal aan het eind van het dal, moeten we toch de berg weer op om in het gewone landschap terecht te komen, bij dit klimmetje is het wel even hijgen geblazen, maar eenmaal boven aangekomen, is de beloning dat we gewoon helemaal zelf omhoog zijn blijven fietsen zonder afstappen!

We fietsen door uitstrekte bossen op grintpaden, we rijden onder snelwegen door en je komt weinig verkeer tegen. Je snapt niet wat al die fietsende Duitsers op de Spaanse eilanden doen, als ze in eigen land zulke prachtige landschappen en heuvels hebben waar je als je wilt met flinke bussen fietsers je helemaal leeg kunt trappen.

Wij zijn vooral uitgedroogd als we eenmaal terug op de camping zijn, het Duitse platteland is pittoresk, maar uitgestorven qua winkels en stubes. Voor je boodschappen en een drankje zul je toch de auto moeten pakken naar de grotere steden in de buurt. Die steden zaten niet in onze fietstocht, dus het koude bier uit de koelkast gaat er met grote slokken in.