Voor altijd vakantie vanaf 4 april 2024!!

Midweek Maastricht, Dinsdag 9 april

Bert is eindelijk ook gepensioneerd. Een indrukwekkend afscheid op 4 april met mooie woorden, met Bert zn eigen  bevlogen afscheidscollege luidden het eind van zijn carrière in. Genoeg gewerkt en nu is het tijd voor vakantie. Helaas is de camper waar we onze vakantieplannen mee hadden zullen invullen nog steeds niet gearriveerd ( we wachten er al bijna 2 jaar op) en moet er ook nog gewerkt worden op het voorjaarscongres in Maastricht.  Ik besluit om mee te gaan als het weer niet al te koud uitpakt.

We gaan met het oude campertje LOOK, die het overigens nog steeds prima doet,  naar Maastricht omdat Bert daar nog een laatste keer voorzitter is van clubje kern hoogleraren die iets interessants te zeggen hebben over de psychiatrie. We komen om 2 uur in de middag aan in Maastricht. Bert een plekje gereserveerd op een camper parkeerplaats bij een Jachthaven. Prima plek op 2 km van het centrum van Maatricht en we pakken het fietsje naar de stad om daar op een schattig pleintje bij restobar Lure een ongegeneerd portie nachos, heerlijke soep en broodje te verorberen. Geen spannende keuken maar prima eten en porties. Daarna te voet naar de Dominicaner boekhandel, een bijzondere boekhandel in een voormalige kerk . Absoluut een bezienswaardigheid! . Daarna slenteren we terug naar de fiets op de grote Looierstraat. We gaan terug naar de jachthaven en snakken nog wat voordat we vroeg ons plafondbedje induikelen om als een blok in slaap te vallen . 

Woensdag 10 april

We fietsen eerst langs het Mecc, zodat Bert zich kan registreren voor het  congres. Daarna gaan we naar het Bonnefantenmuseum  waar een expositie is van Isaac Julien. Een beroemde Engelse beeldkunstenaar die met beeldscherm installaties indrukwekkende kunst maakt. De recensie uit de NRC waarschuwde al dat de tentoonstelling zo impressive was dat eenmaal kijken niet voldoende zou zijn.  En dat was helemaal waar, 2 1/2 uur later kwamen wij uit het museum en waren zeer onder de indruk, een soort van onderdompeling in maatschappelijk geëngageerde boodschappen doorwewen met prachtig beeldmateriaal van dansgezelschappen, natuurlandschappen met vergeten verhalen als een toneelstuk weer op beeld gezet…  We eten wat bij een falafel restaurant Levantini op de Boschstraat , de meest heerlijke verse knapperige kikkererwten balletjes die je ooit geproefd hebt. Daarna scheiden de wegen van Bert en mij. Ik ga op zoek naar een nieuwe favoriete Oska broek en Bert gaat naar het congres. Vier uur en een meer dan 1 nieuwe broek later uit de Oska  kelder collectie , oude modellen, koop ik nog wat verse kant en klare salades bij App op het Ceremique plein en fiets ik terug naar ons camperplekje. De zon schijnt volop en het is hierin heerlijk toeven met nootjes en een gemberbiertje in afwachting van de terugkomst van Bert. De salade is snel verorberd nog net in een laatste restje zon. En als ie achter Sint Pietersberg/heuvel  aan de overkant van de Maas, verdwijnt is het gelijk ook binnen zit weer. We bespreken de invulling van de dag van morgen , blijven de donderdag avond toch ook nog en boeken een theater avond Augustus: Oklahoma een familie drama op het  scherpst van de snede. We gaan het zien.

Donderdag 11 April.

Bert z’n dag begint vroeg, dus we ontbijten ook vroeg. Hij gaat naar zn optreden, ik blijf thuis om wat te schrijven/ te lezen en op de bank te hangen.  Om  elf uur is Bert alweer terug, en redelijk afgepeigerd. Hij heeft smiddags ook nog een presentatie van zn eigen afdeling, dus toch eerst maar een powernapje. Ik maak een wandelingetje langs de Maas, en kom met ontzettend bemodderde schoenen net weer terug als Bert wakker wordt. We lunchen samen, Bert gaat weer terug naar het Mecc en ik ga weer terug naar het museum om de tentoonstelling van Isaac Julien af te kijken. Ook de laatste twee video installaties zijn weer heel indrukwekkend. Dus ik heb weer 2 uur langs ‘in awe’  mij zitten vergapen aan de beelden/films. We treffen elkaar om half vier  bij het museum en gaan wandelen in het Fronten park. Een groene strook aan de westkant  van de stad dat in vroege tijd met diverse vestingswerken als verdedigingslinie gebruikt werd tegen vijandelijke aanvallen. Een prachtige wandeling langs een watertje, over heuvels en over ruïnes van forten. Kortom aanbevelenswaardig.

Na het wandelen fietsen we naar de Brandweer kantine, een restaurant in een bedrijfsverzamelgebouw waar in vroeger tijd in ieder geval de kantine van het brandweerkorps ook in zat. Een winderige industrieele ruimte met formica tafeltjes. We eten wat voorafjes en een toetjes met heerlijk Duits Ipa bier. Kortom een verrassend hippe  plek met vegetarisch eten voor niet al te veel geld. We zitten een klein beetje op hete kolen omdat ons toneelstuk in het Vrijthof theater om half acht begint.

We zijn ruim op tijd in het theater ondanks het feit dat we ook nog heerlijk toetje hebben verorberd. We  kunnen zelfs nog een kopje thee drinken. Daarna een reusachtig lange zit bij een zeer boeiend theater gebaseerd op familie relaties. Een heus toneelstuk waarbij de acteurs 3 1/2 uur lang continu met elkaar in gesprek zijn. Bert had het begin van het Amerikaanse boek al gelezen en het stuk begon ook op dezelfde manier. Een echt toneelstuk met gesprekken op het scherpst van de snede waarbij transgenerationele overerving van mishandelingpatronen een rol spelen. Zware materie maar de humor was er ook regelmatig in terug te vinden omdat de zwartgalligheid zo bout uitgesproken werd dat je er toch ook weer om moest lachen.

Om half twaalf fietsen we moe , maar zeer voldaan terug naar ons campertje bij de jachthaven. Wat was het toneelstuk fantastisch.  Wat hebben lekker gewandeld, gegeten . Bert heeft een succesvol congres gehad en de tentoonstelling in het Bonnefanten  was bijzonder. We hebben heerlijke dagen gehad. Een bijzondere ervaring zo midden in de week in April…. Als het pensioen er zo uit kan zien dan tekenen we hier allebei voor.

Vrijdag 12 april

We keren we terug naar huis. We hopen op positief bericht over ons campertje ( hij zou de 12e op transport gaan) maar eenmaal weer thuis en terug hebben we helemaal niks gehoord vanuit België, en houden we ons nog voor dat we mss maandag dan te horen krijgen dat ie is aangekomen. Kortom ons hele leven staat in de wachtstand voor het afleveren van het campertje.

Maandag 15 april

Als we maandag niks gehoord hebben sturen we weer een mailtje met verzoek om uitleg over stand van zaken. Het lijkt erop dat het campertje nog niet klaar is, dus we worden nu echt een beetje moedeloos. We zien onze 5 weekse vakantie volledig in rook opgaan. Inmiddels zijn er al bijna 2 weken voorbij. We besluiten om zaterdag 20 april naar Italië te vertrekken. We maken het oude  campertje klaar en verkondigen aan iedereen dat we met het oude campertje op vakantie gaan.

Vrijdag 19 april 

Om half elf  komt er opeens  een foto binnen uit België, ons campertje is geleverd…. We proberen de hele dag in contact te komen met Lieven, de camper contactpersoon,  om een afspraak te maken om het campertje op te halen. We krijgen pas aan het eind van de dag contact en kunnen helaas niet eerder dan maandag middag langs komen om de nieuwe camper op te halen. We besluiten onze vakantie, die morgenochtend zou beginnen,  weer uit te stellen, omdat we de camper toch wel heel erg graag  live willen zien en er ook zo snel mogelijk in zouden willen rijden.

Maandag 22 april

We rijden om twaalf uur weg uit Oegstgeest op weg naar Roeselaere, alwaar ons nwe campertje op ons staat te wachten.  We zijn om half vijf in Roeselare, na een afmattende tocht door  België met files, vrachtwagens en omleidingen, maar ons wacht een cadeau: een prachtig groene auto met opgeklapt dak staat  te pronken op de parkeerplaats van het autobedrijf. We zien ons campertje voor het eerst, hij is prachtig. De liefde op het eerste gezicht is weer terug en we willen niets liever dan van dit campertje een nieuw thuisje maken. Lieven neemt de tijd om de camper aan ons uit te leggen, maar het is teveel om in ons op te nemen. Het belangrijkste is dat Bert weet hoe hij erin kan rijden en dan komt de rest vanzelf wel als we erin gaan leven. Bert rijdt ermee naar huis, en om half twaalf vallen we moe maar zeer tevreden en in opgewonden toestand in slaap.

Dinsdag 23 april

Yeahhhh ons nieuwe campertje staat voor de deur…. We gaan even proefliggen in ons nieuwe bed in de camper, het is een mega groot bed met heerlijk matras. We doen een ontbijtje en proberen de lichtjes en andere dingen uit. Het zal een ontdekkingstocht worden , waarbij  we alles weer moeten uitzoeken en indelen. Tis een mega sjiek ding in vergelijking met Look en daar zullen we wel een beetje aan moeten wennen. We brengen we de nieuwe camper naar het import bedrijf in Lijnden bij Badhoevedorp. Tineke en Ger rijden achter ons aan zodat zij ons weer thuis kunnen brengen.

Na dit wegbrengen kunnen we in de vakantie modus. Look zit helemaal vol, we moeten alleen onze kleren er nog even inladen. Om half twaalf zetten we de Prius bij SasAr voor de deur en gaan we met Look en route. Op naar de Opaalkust in Frankrijk. Bert rijdt. Die heeft er zin in, maar we kunnen ook niet stoppen omdat er in heel België maar zeer weinig parking plaatsen zijn. We stoppen uiteindelijk, net na Duinkerken bij een benzinepomp met eetgelegenheid en hier eten we een Belgisch frietje, met heerlijke mayo. Na deze vette hap kunnen we aan het laatste stukje van de reis beginnen. Om half vijf komen we aan op een camping met mooi uitzicht op het nauw van Calais. We wandelen naar het strand bij het plaatsje Cap Blanc Nez en de kalkstenen rotsen zijn hier zeer indrukwekkend . Tis een imposant stukje kustlandschap dat zn weerga niet kent. Eenmaal terug doen we lekker snacken en tuimelen we zeer vroeg in ons bed omdat de afgelopen twee dagen met het nieuwe campertje,  toch wel een behoorlijke wissel op onze nacht en zielenrust heeft getrokken.

Woensdag 24 april

Tis nog steeds koud. Maar binnenin het campertje is het behaaglijk. We ontbijten met de zgn verse croissant en baguette van de camping. Maar beide Franse lekkernijen kunnen onze bekoring niet helemaal krijgen omdat we de roomboter vergeten zijn. Er zal een fietstochtje naar de super in Wissant gemaakt moeten worden om boter te kopen. Bert heeft de fietstocht al uitgezocht dus we gaan het gewoon proberen ondanks de steile heuvel die tussen ons en Wissant ligt. Ik moet in ieder geval het eerste stukje afstappen omdat mijn 1 op 1 versnelling het niet doet. Daarna komen we wel fietsend in  Wissant aan. Er blijkt een weekmarkt aan de gang, dus ik val met mn neus in de boter. Uiteraard moet er iets gekocht , echte wollen sjaaltjes in de meest fantastische kleurtjes die kun je toch niet laten hangen. Met een nieuwe blauwe, groene en een roze sjaal in de nieuwe rugzak, struinen wij over de rest van de markt, we komen overigens geen andere hebbedingetjes tegen. Gelukkig voor ons. We sjouwen nog wat door het dorpje, doen onze boter boodschap bij de spar, niet echt goedkoop, en verwonderen ons over de kust , de boulevard, het mooie uitzicht en drinken uiteindelijk nog een kopje koffie en een warme chocola bij een knussig strandtentje. De fietsweg terug moet ik toch ook weer even afstappen ik haal het niet dat kuitenbijtertje, we concluderen dat het aan mijn verzet ligt dus dat helpt enigzins de teleurstelling over het niet de helling op komen te verzachten.

Na een lunchje met stokbrood boter en Franse kaas, gaan wij in de benen voor onze wandeling van 10 km rondom de cap… Het weer is mooi, zonnig maar koud,  maar deze lopen we er snel genoeg uit. De obelisk die bovenop de cap staat is een toeristische attractie, je kunt er ook met de auto komen en iedereen kan de laatste 200 meter naar de uitzichten punten gewoon op hakken of gymschoenen lopen. Het uitzicht is prachtig, daar kun je  wederom niets anders van maken, toch lopen we snel naar het vervolg van onze route, weg uit de mensenmassa. De wandeling loopt een stukje naar het noorden en dan weer landinwaarts terug. Tis mooi en het blijft droog, we zijn kilometers aan het ‘vreten’ maar goed in zo’n mooi gevarieerd landschap is dat niet zo erg.

We eten een heerlijk pinda soepje, de camping voor morgen wordt uitgekozen. De wandeling om cap Gris Nez wordt digitaal  uitgezet, kortom we hebben een plan voor donderdag en vrijdag. Zaterdag hebben we alweer een camping in Nederland gereserveerd dus onze Franse camper avontuur is bijna ten einde.

Donderdag 25 april

We hebben een heerlijk ontbijtje met verse croissant, opgepimpt stokbrood en Franse  kaas en roomboter.  De zon schijnt stralend de kalkrotsen aan de overkant zijn vandaag het beste zichtbaar dus de dag begint enorm goed. Om half tien rijden we het plaatsje Audreselles binnen. Hiervandaan begint onze wandeling naar Cap Gris Nez. Overal geldt er een parkeerverbod voor campers dus we rijden op goed geluk door naar onze camping aan het strand. Gelukkig is er veel plek dus kunnen we gewoon gelijk op een plekje gaan staan en dan komen we vanmiddag ook gewoon thuis in ons huisje, heerlijk. De  municipal camping  les Ajoncs, is een volledige gecultiveerd grasveldje waar zoveel mogelijk stacaravans op gepropt zijn. Er zit kraak nog smaak aan het terrein. Hier en daar zijn wat camperplekken vrij gehouden , maar het is niet gezellig camperen. Ze afficheren zich als een camping aan het strand maar het strand ligt aan de overkant van de weg en dan moet je eerst nog wel door de duinen heen lopen.

We zetten de camper op zn plek en gaan gelijk aan de wandel, het weer is fantastisch dus we zijn goed gemutst en vol optimisme over de flinke wandeling, 14 km, die Bert heeft uitgezet. Het strand bij het dorpje bestaat uit enorme hopen  kiezelstenen en voor het dorp liggen gigantisch granieten rotsplaten. We zien overal groepjes mensen op de granieten platen lopen. Uit een bord bij de opgang van het strand wordt duidelijk dat je hier mosselen mag en kan plukken. Dus dat is wat iedereen hier aan het doen is maksimaal 5 kg per persoon en de mosselen moeten wel groter zijn dan 5 cm. We zien iets verderop tussen de granieten platen duizenden kleine mosselschelpjes die nog flink wat zeewater en ander voedsel tot zich moeten nemen voordat ze aan die 5 cm norm toekomen.

We wandelen naar de bovenkant van de rotsen en lopen langs de grillige rand , soms met aardige steile afgronden, de bedoeling is dat we 7 km langs de rand lopen en dan iets meer landinwaarts de terugtocht weer doen. We stuiten na 4 km op een waarschuwing dat de rand van de rotsen, ergens op het traject, aan het afbrokkelen is dus er wordt geadviseerd om er omheen te lopen , helaas zonder advies van een detour. We besluiten om om  te lopen, maar dat pakt uiteraard iets anders uit, Bert heeft een hoogtelijn aangezien voor een pad. Uiteindelijk banjeren we langs net ingezaaide maisvelden en bunkers hoog boven het pad terug naar de route.

Voordat we de route terug oppakken  zijn we al in het plaatsje Cap Gris Nez. Ook hier weer een enorme parkeerplaats, voor hordes toeristen en een niet werkende vuurtoren en een maritiem complex om zaken op zee in de gaten te houden. We zijn net van plan om via de oorspronkelijk route langs de kust terug te lopen als het enorm begint te plenzen. We worden in korte tijd zeiknat maar gelukkig is de zuidwesten wind ook flink aangewakkerd dus we waaien snel weer droog. Bij het toegangshek van onze route staat een uitgebreider waarschuwingsbord over valgevaar op het traject, dus we moeten op zoek naar de omleidingsroute, terug naar het ongeïnspireerde dorp, alwaar helaas geen koffietent te bekennen is. Gelukkig vinden we de omleidingsroute snel. Maar het wordt een soort van heftige wandeling, een gevecht tegen de natuur elementen,  bovenaan de rotsen.  vanwege de ernstige tegenwind die we hebben. We zoeken een haag waar we achter kunnen schuilen en eten aldaar onze lunch lekkernijen op. We lopen de wandeling over dezelfde route terug als op de op heenweg behalve dan de detour die we zelf gemaakt hebben. De golven beuken tegen de rotsen aan, geen  strand te bekennen, ook het dorp ligt nu pal aan de zee en de golven spatten omhoog tegen de betonnen muren die om het dorp heen zijn gemaakt. Indrukwekkend natuurgeweld die ook meer tot je doordringt als je zelf veilig op een betonnen muur staat. Bovenaan een rafelig rotsplateau met de gierende wind om je oren, je fototoestel die je niet stil kunt houden vanwege de wind die aan je trekt zorgt  dan toch voor meer spanning.

Moe gewandeld, in totaal hebben we 18 km gelopen, Bert heeft zelfs een PR gelopen na zn val van vorig jaar, en zeer tevreden  gaan we aan de borrel en blijven we aan de borrel met een sinaasappel als toetje…. Om 8 uur vallen we om van de slaap. Morgen een dagje bloggen, foto’s organiseren, mosselen eten en beetje heen en weer tutten.

Vrijdag 26 april

Lekker aan getut, in de praktische gezinsdouche gedoucht, alleen niet handig en cosy omdat we maar 1 tag hebben en daarom dus ook maar 1 douche kunnen bedienen. Maar goed wel weer lekker opgefrist. De regen valt mee. Er hangt een soort miezer in lucht waar je niet echt nat van wordt. Lekker de dagen bijgeschreven, ontbijt gemaakt en restaurant in het dorp gereserveerd voor onze mosselenexperience. Een ervaring wordt het, dat mosselen eten bij De Cap en Cap op het dorpspleintje van Audreselles. Als we binnenkomen zit het restaurant helemaal vol op een tweetal tafeltjes na. Wat ben ik blij dat we gereserveerd hebben!  We hebben plat met moules, de meest zachte mosselen in een knoflook saus voor mij en voor Bert in een Roquefort saus, om je vingers bij op te eten zo lekker is het.  Bert drinkt er heerlijk biertje bij les deux Caps, hoe kan het ook anders en we besluiten wat van dit blonde bier mee naar huis te nemen het is heerlijk.

Op de terugweg nog even langs het strand om wat steenmannetjes stenen te verzamelen. Een leuk souvenir waarmee we onze voor- en achtertuin kunnen opleuken. Met stenen uit Audreselles…. We houden middag siësta, lopen nog een keer naar het centrumpje om bij de epicerie twee flessen deux caps te kopen, naar de rand landinwaarts van het dorp, alwaar de enige kerk van het dorp staat. Daarmee komt ons Opaalkust avontuur ten einde, tis een mooie plek en met mooi weer is het goed toeven hier, we besluiten om nog een keer terug te komen, met de nieuwe camper, met een beter verzet op mijn fiets en met iets meer voorbereiding.

Zaterdag 27 April

De gps van onze nieuwe camper geeft aan dat hij gisterenbij de RDW terecht is gekomen. Dat zou betekenen dat de kentekenplaten in de maak zijn. Bert betaalt de BPM, en het lijkt erop dat die twee activiteiten aan elkaar gekoppeld zijn. Dus de RDW krijgt bericht van de belastingdienst dat er betaald is en dan kan er geleverd worden. Wat een regels zijn er toch allemaal. We zijn blij dat we dit allemaal uitbesteed hebben, en ook blij dat we een trackertje in de campertje hebben zitten om hem te kunnen volgen. Vandaag gaan we terug naar Nederland, tis weliswaar koningsdag maar daar gaan we gelukkig bijna niks van meekrijgen omdat we aan het rijden zijn . Eerst nog even Franse broodjes scoren bij de bakker en dan gaan we en route, op weg om spulletjes te kopen voor de nieuwe camper.

We hebben een voorspoedige reisdag en komen uiteindelijk om kwart voor vijf op onze bestemming in Winterswijk aan. Een prachtige SVR camping, met hele mooie plekken, goeie Wifi en mooi sanitair. Tis allemaal spic en span, de temperatuur is flink veel hoger dan Frankrijk, dus voor de eerste keer in deze week kunnen we buiten borrelen. Ik maak een lekker hapje eten en helaas moeten we dat toch weer binnen opeten omdat het gaat regenen. We zien dat ons nieuwe campertje terug is bij de importeur dus dat zou mss betekenen dat we hem maandag al op kunnen halen. We fantaseren er rustig op los en het hoort allemaal bij de voorpret…. We reserveren een restaurant in Winterswijk waar onze buren Monique en Kees goeie ervaringen mee hebben dus de dag van morgen is weer ingevuld met leuke activiteiten om ons op te verheugen.

Zondag 28 april

We zijn vroeg uit de veren, hebben het plan om ook vroeg bij Obelink te zijn, want die gaat om 10 uur open. We kopen allerlei handige dingetjes voor de camper waaronder prachtig inklapbaar bamboe tafeltje dat maar 3 kg weegt. Helaas geen pannen gevonden en daar ging het ons om met de route naar Obelink, helaas.

Met al onze schatten keren we terug op onze camping. We besluiten wat te chillen, we lezen wat we doezelen wat,  omdat we eind van de middag uiteten gaan bij Lev by Mike, een restaurant dat ons aangeraden werd door Kees en Monique. We gaan voordat we naar het restaurant gaan nog even langs bij Action voor antislip folie, helaas hebben ze hier ook geen grijs dus wordt het toch groen. Maar goed het zit op de bodem van alle kastjes dus dit is bijna niet zichtbaar. Daarna lopen we nog even rondje door Winterwijk, die een mooie goed uitgeruste Appel en Ei winkel heeft waar we mooie tweedehands shirtjes voor Bert scoren. 

Stipt om half zes lopen we het restaurant binnen wat op de eerste verdieping van karakteristiek gebouw ligt aan een een soort vennetje waar ze officiële zwembaden van gemaakt hebben. Gedateerd maar wel erg aantrekkelijk op een zomerse dag .. helaas komen we eten. Dat eten blijkt een culinaire ervaring te zijn van 4 gangen, en elke gang bestaat uit twee kleine gerechtjes. Mooie gerechten, heerlijk van smaak wel heel veel verschillende smaak dingen naast elkaar en ik vind het iets te veel opgemaakt met smeerseltjes, overal zitten toefjes en dingetjes op met veel smaak, maar eigenlijk iets too much vind ik, en de vier gangen zijn ook overdadig. Maar goed een culinaire ervaring is het wel en ze blijken onderdeel te zijn van een culinaire vereniging waar als restaurant eigenaar lid van van kunt worden en over heel Nederland zitten dan restaurants die aangesloten zijn bij deze club. Een leuk idee en voor culinaire smulpapen, waar we ons langzamerhand toch wel onder mogen scharen, een aanlokkelijk concept.

We eten heerlijk en gaan voldaan terug naar ons campertje, het was een mooie afsluiting van onze laatste vakantiedagen in LOOK, we zullen de knusheid, praktische indeling, het vloeroppervlak en de tweede deur nog gaan missen. Maar we krijgen er weer andere dingen voor in de plaats.

Maandag 29 April.

Het einde van de laatste keer LOOK vakantie. We gaan naar huis. In de veronderstelling dat vandaag of morgen dat kenteken afgegeven zal worden en dan moeten we startklaar zitten om hem op te halen en om weg te gaan. We gaan eerst nog even langs de Vrijbuiter in Gouda  omdat ze daar pannen zouden hebben die wij graag willen hebben. Helaas blijken ook hier de pannen niet meer in het assortiment. Gelukkig hebben ze wel een wok en een koekepan die geschikt zijn voor inductie dus die hebben we dan alvast maar in ons bezit. We zijn om 12.00 uur thuis en dan begint het grote wachten weer. We bellen de import meneer en die geeft aan dat hij de RDW eind van de middag zal gaan bellen. Dus toch maar even achterover geleund.

Dinsdag 30 april

Geen bericht nogmaals gebeld in verband met onze vakantie planning en reservering van de camping in Venetië. We besluiten zelf om de camping op te schuiven, we gaan het niet halen om daar op 1 mei te zijn, we verschuiven het naar 3 mei dat zou toch haalbaar moeten zijn? We halen LOOK leeg zetten alles in een hoekje van de garage zodat het straks weer ingeruimd kan worden. Ondertussen lopen we te bedenken waar alles zou moeten komen te staan respectievelijk liggen in de camper. Bert poetst LOOK mooi op, we verzinnen namen doen boodschappen en zo al tutterend komen we de dag door. De import meneer wordt nu bijna dagelijks door ons gebeld en hij snapt er ook niets van waarom dat kenteken niet afkomt…

Donderdag 2 mei

We beginnen onze hoop op een vakantie met de nwe camper een beetje verliezen. Inmiddels weten we dat het kenteken verstuurd is, dat de post tussen 12 en 15 bij het import bedrijf langs komt, maar geven niet op. We besluiten om  het nwe campertje te gaan  inrichten. Het is een stralende dag en we gooien al onze spullen in LOOK en besluiten om alvast een beetje vakantie gevoel rondom de nwe camper te gaan creëeren. Het is erg leuk om al onze spulletjes over te dragen in de nwe camper en uit te zoeken wat waar moet. Het lijkt erop dat onze oude trouwe LOOK toch ook heel veel opbergruimte had, behalve dan op het gebied van kleding. We ruimen de koelkast in, Bert doet alle technische dingen en dan is ie klaar voor op reis. De tijd dat de post bode had moeten komen gaat voorbij en de eigenaar van het import bedrijf doet erg zn best om de postbode daadwerkelijk ook op te sporen.

Moe en voldaan, maar zonder reisplannen gaan we uiteindelijk om 16.00 weer terug naar huis. We moeten de camping weer verzetten. We rekenen uit wat we maksimaal kunnen halen als dag om in Venetië te komen en opnieuw stuurt Bert een mail waarin de aankomst datum opgeschoven wordt naar zaterdag of zondag. Fingers crossed dat dit dan gaat lukken.

Vrijdag 3 mei

Ik ben aan het sporten we hebben nog niet naar elkaar toe uitgesproken wat we gaan doen als we vandaag niets over het kenteken horen. We moeten  een kenteken hebben en dan nog de verzekering regelen. De vraag is of dat op deze dag, het is vrijdag,  voor half vijf nog gaat lukken. We bellen Dennis van het import bedrijf en we krijgen te horen dat Dennis vandaag niet aanwezig is. De moed zinkt ons in de schoenen. Als hij niet aanwezig is kunnen we ook de RDW niet meer te pakken krijgen en kunnen we ook de verzekering niet meer rond krijgen. Toch vragen we de vriendelijke mevrouw of Dennis nog een poging wil doen om het kenteken te pakken te krijgen zodat we in ieder geval voor het weekend de verzekering rond kunnen breien. We gaan gewoon weer terug in de dagelijkse routine met kleinkinderen , sporten en andere dingen als alles niet meer lukt.  Ook leuk, maar de invulling van onze 5 weekse vakantie had er in onze dromen iets anders uitgezien. Om kwart voor tien komt Bert naar boven met de mededeling dat het kenteken er is en dat de camper over een uurtje klaar staat. Wow die hadden we niet meer zien aankomen. We zijn super blij. Ok alles loslaten, laatste spullen bij elkaar regelen, Bert belt de verzekering en de mevrouw belooft dat zij voor het einde van haar werk ochtend zal proberen de verzekering klaar te krijgen.

We rijden om kwart voor twaalf van huis weg met de Opel, we mogen die op het import terrein laten staan. We zullen de mevrouw van het NKC, die de verzekering regelt, even af moeten wachten voordat we echt op weg kunnen gaan . Als we bijna bij het import bedrijf zijn worden we gebeld dat de verzekering akkoord is. Dus nu kan onze vakantie beginnen. De import meneer is er niet maar de vader en de ict jongen leven met ons mee en het nwe campertje staat stralend op ons te wachten .

We laten de Opel achter, stappen in ons nieuwe kleine huis, maken nog een arbeien en asperge tussenstop bij een loods waar ze met deze spullen adverteren. We kopen al dit lekkers inclusief een echte Limburgse vlaai om te vieren dat het gelukt om toch nog een weekje met ons nwe campertje op vakantie te gaan,  is en dat we superblij zijn dat het nu gaat gebeuren. Om half twee gaan we optimistisch op weg. We hebben besloten dat we blijven doorrijden tot het donker wordt en zullen dan gaan slapen op een parkeerplaats en dan weer doorrijden. Dus zaterdag aankomen in Venetie moet lukken Yeahhhh!!!

We rijden richting Utrecht op de snelweg net voor Vinkeveen, wijst een vrouw naar onze zijkant en maakt een wapperende beweging met haar hand. Omdat we niet weten wat er aan de hand is, maar we de auto ook nog niet kennen besluiten bij Vinkeveen om van de snelweg af te gaan en even te kijken. Op een Carpool plaats parkeren we en kijken we langszij, maar we zien niets. Dus we gaan weer verder, we proberen een file op de A2 te omzeilen dus we steken via Nieuwegein door richting Vianen. Toch maar weer even gestopt omdat Bert vindt dat het stuur aan het trillen is, en de auto een hoop lawaai maakt. Hij voelt aan het wiel maar daar daar zit geen beweging in,  vervolgens voelt hij aan de bouten van het linkervoorwiel en vier van de vijf bouten zitten los!!!. Een ervan kan hij gewoon met de hand losdraaien. We besluiten om  naar de dichtsbijzijnde garage te gaan om te kijken of ze een kruissleutel hebben. Gelukkig is die maar 3 minuten rijden verderop. Daar staan we dan midden in Nieuwegein met een gloednieuwe camper die nog geen half uur heeft gereden en waarmee we aan een bijna vreselijk ongeluk zijn ontsnapt. Pfffff Bert koopt een kruissleutel om de schroeven onderweg ook nog een slagje te geven en bij het nalopen blijkt er ook een bout te ontbreken. Volgens de meneer van de garage kan je er wel mee rijden. Dus bekomen van de schrik, een kruissleutel rijker en bijna 2 uur later hervatten we onze vakantietocht. Het is even wennen aan het systeem van adaptieve cruisecontrol en de automaat, maar hij blijkt werkelijk geweldig te rijden. Het lijkt bijna een zelfrijdende auto, en het niet schakelen zorgt voor veel meer rust. Nou we komen ongeveer 200 km voor Basel een parkeerplaats tegen waar ook andere campers geparkeerd staan. We hebben inmiddels zo’n 570 km gereden dus hiermee is de tocht voor morgen ook overzichtelijk. We gaan met alle ruiten voorzien van prachtige afsluitmateriaal heerlijk slapen in ons hele grote bed. Het matras ligt geweldig alleen Bert moet een beetje schuin liggen vanwege z’n lengte.

We kunnen in eerste instantie niet in slaap komen. Wat een rollercoaster is het geweest de afgelopen dagen dan op het moment supreme eindelijk dan en route en een nieuwe camper, zo’ n ervaring met een bijna ongeluk door bouten die niet vastgedraaid zijn. Het lijkt wel een horrorverhaal. Maar goed de blijdschap dat er niets gebeurd is, de enorme blijdschap over het prachtige bezit krijgen we overhad en we vallen uiteindelijk toch in slaap. De omgeving is rumoerig. Wat blijven die vrachtwagen mensen lang kletsen met elkaar maar uiteindelijk verstomt ook dat geluid.

Zaterdag 4 mei

De reis naar Venetië verloopt verder zeer voorspoedig. We hebben even wat oponthoud voor de Gotthard tunnel maar dat heeft alles te maken met het feit dat die Zwitsers geen file in de tunnel willen dus reguleren ze de toegang tot de tunnel met stoplichten. We kunnen goed doorrijden en komen uiteindelijk om 17.00 uur op onze camping aan. De aanrij route naar  camping Fusina is meer dan vreselijk, het is een havengebied waar men al jaren niets meer aan infrastructuur gedaan heeft,  dus er zitten veel gaten in de weg en de bewegwijzering is ook niet geweldig. Maar de camping ligt mooi aan het water, aan de overkant is de skyline van Venetië bij zonlicht op de stad goed te zien. De ferry boot is om de hoek dus het lijkt een goede uitvalsbasis voor het bezoeken van de stad. We snacken uiteraard uitgebreid, zo uitgebreid dat we geen pap meer kunnen zeggen, en duikelen zeer vroeg ons prachtige bed in.

Zondag 5 mei

Op de camping met stralende  zon helemaal lek geprikt door de muggen, spreken we aan het thuisfront de kleinkinderen die naar de vrijmarkt zijn geweest. Mila is helemaal enthousiast over haar telefoon en andere prullaria die ze op de markt gescoord heeft. Wij staan op het punt onze eerste overtocht naar Venetië te maken met de boot van 12.00 uur. We begeven ons na de boottocht,  die prima te doen is, in de mensenmassa’s die allemaal over de Ponte della accademmia willen lopen om met een prachtig uitzicht op canal grande een selfie te maken. Daar kom je voor. Ik was het even vergeten maar het komt eigenlijk gelijk weer terug die herinnering aan die mensenmassa’s. Er lopen wel 70.000 tot 100.00  mensen door die kleine steegjes en over die enorme pleinen, ze zitten overal op terrasjes, in gondels, op bootjes over de lagune. Kortom overal , toch kom je soms op plekken in de buurt van de Biënnale lege straatjes tegen, op ons na dan, een enkele toerist die de gallerie’s bezoeken die bij de Biënnale horen. Het is overweldigend. We gaan eerst Giardini, het is hier niet echt druk. De tuinen voorafgaande aan het complex staan weer vol met prachtige beelden. In het complex doen we het paviljoen van Egypte, prachtig toneelstuk over historische gebeurtenis, Polen met mondelinge getuigenissen van Oekraïners over de bommen die vallen. Je kunt als publiek meedoen met de geluiden die de gevluchte Oekraïners maken. We doen het paviljoen van Nederland, cacao beelden uit Congo en het Spaanse paviljoen met getuigenissen van Chilenen en de geschiedenis van het land. We lopen nog wat paviljoens binnen maar die laten geen indruk achter. We eten heerlijk broodje in de tuin en gaan vervolgens weer op onze weg terug . We eten flinke ijs op de boulevard langs het water, onze eerste Italiaanse ijsje smaakt weer verrukkelijk. We pakken om 18.30 de boot terug. Kopen een fles Aperol omdat ik denk dat ik dit ook lekker vind, helaas is het toch te zoet voor mij. De volgende dag moeten we toch een fles campari scoren omdat ik dat toch het lekkerste vind. We borrelen wat en eten een heerlijk soepje met stokbrood. We doezelen nog wat op onze heerlijke stoelen en duiken weer vroeg ons bed in. De herinnering aan de vorige keer Venetië met Tim komt weer boven, dat blijkt alweer 6 jaar geleden geweest te zijn toen zaten we in een Airb&b in de wijk Cannaregio.

Maandag 6 mei

Heerlijk geslapen, croissantje en een lekkernij gescoord voor bij het ontbijt. We hebben geen concreet plan maar willen een stadswandeling gaan doen, omdat alles in de stad gesloten zou zijn.  We combineren een wandeling van komoot met wat bezienswaardigheden die Bert zelf aangekruist heeft. We komen langs het Fondaco dei Tedeschi, Duitse warenhuis, net voorbij de ponte Rialto, fantastische winkel vergelijkbaar met de Bijenkorf, met een waanzinnig interieur. Helaas is het balkon vanwaar je uitzicht hebt over de stad afgesloten, iets om te onthouden voor de volgende keer. We komen op pleintje waar een kerk 2e hands kleding verkoopt en ik koop een aardig katoenen  vestje voor 4 euro. We lopen door over een bekende straat omdat we daar 6 jaar geleden met Tim ook gelopen hebben en komen weer uit bij Palazzo Mora, waar we  wederom een mooie collectie kunst aantreffen ook geïnspireerd is op het thema van de Biënnale : Foreigners everywhere. Daarna kopen we een loop broodje bij de COOP en eten dit in een zwak doorkomend zonnetje op. Daarna steken we door naar het Joodse getto, daar zijn we nog nooit geweest. Hier begint het echt wel te regenen/miezeren, dus we dralen hier niet maar lopen door richting de boot. We ontdekken nog een galerij waar kunst uit Lagos tentoongesteld wordt, gallerie 193. Prachtige kunst met foto’s van kleurrijke vrouwen en wandkleden bestaande uit borduurwerk. We zitten om half zeven weer terug op de boot en zijn uitgeteld en klammig van de regen. Dat wordt vroeg naar bed en opwarmen…..

Dinsdag 7 mei

Het regent, we gaan naar het Arsenaal een voor een eerste indruk. Maar blijven eerst nog wat op de camping hangen in afwachting van het minder worden van de regen.  Om 13.00 uur pakken we de boot We gaan eerst langs het Arsenaal omdat deze collectie binnen is.  We eten broodje bij tent waar we 6 jr. Geleden met Tim ook geweest zijn en nadat onze magen gevuld zijn gaan we het Arsenaal in. We blijven daar een 2 uur  rondhangen , en daarna doorkruisen we op de terugweg een groot gedeelte van binnenstad en komen op veel kleine steegjes en bruggetjes en  langs pittoreske doorsteekjes,  alleen ziet het er zonder zon iets minder aantrekkelijk uit. Ook nu pakken we om half zeven weer de boot terug.

Woensdag 8 mei

We gaan naar het Arsenaal. Nu om de landen te bekijken die aangeraden werden. Saudie Arabie is heel bijzonder. Italie met zn geluidsinstallaties is heel mooi, Libanon is weird.

Donderdag 9 mei

We maken vandaag een rondje langs de paleizen waar ook kunst te zien is. We lopen eerst op de verste, die op dezelfde straat zit als palazza Mora, maar dan aan het begin. Dit is Palazzo Michiel dalle Colonne en de jonge mensen die bezoekersaantallen  moeten klikken doen hun best om zo min mogelijk werk te hebben want het aankondigingsnord staat niet op straat maar in de binnentuin. De expositie is in het achterhuis van het paleis  op de allerbovenste verdieping, klein en niet bijzonder indrukwekkend.  Blij dat we het toch gevonden hebben gaan we op weg naar het volgende Palazzo, Bembo.  Dit ligt aan de kade waar ook de Rialto brug aan ligt, tis opvallend hoe druk het buiten met mensen is en hoe rustig het binnen is . Dit palazzo maakt onderdeel uit van European Cultural centrum waar palazzo Mora ook onderdeel van uitmaakt. Dus zowel het gebouw als de expositie zijn zeer bijzonder en afwisselend. We brengen er weer een kleine twee uur door. Daarna gaan we op zoek naar ons lunchen adres in Canaregio. Een leuke tent aan het water waar we onze eerste pizza eten, het is heerlijk vers, de bediening is leuk en de prijs kwaliteit verhouding is meer dan schappelijk. We eten nog een toetje en daarna kunnen we volledig gelaatd weer verder op onze struin wandeling door de stad. We lopen langs de universiteit die aan het water ligt aan de buitenkant van de 4 km lange brug. Dit wandelpad komt automatisch uit in het station dat aan het eind van de brug ligt. Vanuit het station verder over Constitution brug. De duurste brug over het canal Grande omdat de glazen panelen waaruit ie is opgebouwd en levensgevaarlijk glad worden in de regencen zeer regelmatig kapotgaan. Nou we waren er al eens over heen maar toen had Bert er zelf nog niks over gelezen en nu moest ie de brug met eigen ogen zien. De laatste stop van deze dag is de  naar scuola grande Rocco  alwaar 60 schilderijen van Tintoretti te zien zijn die hij over 20 jaar geschilderd heeft in dit prachtige gebouw, gebaseerd op het oude en nwe testament. Prachtige schilderijen daterend uit de 16 e eeuw. We blijven een tijdje rondlopen met spiegels waarmee je plafond beschildering goed kunt bekijken.   uzbekistan l’avangardia nel deserto, Nigeria.

Vrijdag 10 mei

We vertrekken om 11 uur. We doen voor de laatste keer Giardini. Zien nog wat mooie dingen, VS heeft mooie expositie, Duitsland is weird, veel kunst met video waardoor boodschap soms wat zweverig wordt. Australië is bijzonder , paviljoen van Korea is prachtig. Mooie houten ornamenten en gek beeldje dat af en toe rook uitblaast.we beginnen een beetje kubstvermoeidheud te krijgen het is ook de warmste dag,cdus we besluiten na 2 uur om alweer op te houden met kunst kijken. We gaan hapje eten bij Sierra dei Giardini een tuinpaviljoen net over de brug bij de Biënnale, ze hebben lekkere hartige taarten en tosti’s , geen keuken komen we later tot de ontdekking. Dus warmen alleen op en er zit geen bezieling in wat ze aanbieden helaas. Maar goed de taart en tosti zorgen wel stillen van de honger. We eten nog een laatste keer een ijsje bij de pinguïns. Maken een selfie met de kerk op de achtergrond, en gaan op souvenir jacht.