Voor altijd vakantie vanaf 4 april 2024!!
Midweek Maastricht, Dinsdag 9 april
Bert is eindelijk ook gepensioneerd. Een indrukwekkend afscheid op 4 april met mooie woorden, met Bert zn eigen bevlogen afscheidscollege luidden het eind van zijn carrière in. Genoeg gewerkt en nu is het tijd voor vakantie. Helaas is de camper waar we onze vakantieplannen mee hadden zullen invullen nog steeds niet gearriveerd ( we wachten er al 2 jaar op) en moet er ook nog gewerkt worden op het voorjaarscongres in Maastricht. Ik besluit om mee te gaan als het weer niet al te koud uitpakt.
We gaan met het oude campertje LOOK, die het overigens nog steeds prima doet, naar Maastricht omdat Bert daar nog een laatste keer voorzitter is van clubje kern hoogleraren die iets interessants te zeggen hebben over de psychiatrie. We komen om 2 uur in de middag aan in Maastricht. Bert een plekje gereserveerd op een camper parkeerplaats bij een Jachthaven. Prima plek op 2 km van het centrum van Maatricht en we pakken het fietsje naar de stad om daar op een schattig pleintje bij restobar Lure een ongegeneerd portie nachos, heerlijke soep en broodje te verorberen. Geen spannende keuken maar prima eten en porties. Daarna te voet naar de Dominicaner boekhandel, een bijzondere boekhandel in een voormalige kerk . Absoluut een bezienswaardigheid! . Daarna slenteren we terug naar de fiets op de grote Looierstraat. We gaan terug naar de jachthaven en snakken nog wat voordat we vroeg ons plafondbedje induikelen om als een blok in slaap te vallen .
Woensdag 10 april
We fietsen eerst langs het Mecc, zodat Bert zich kan registreren voor het congres. Daarna gaan we naar het Bonnefantenmuseum waar een expositie is van Isaac Julien. Een beroemde Engelse beeldkunstenaar die met beeldscherm installaties indrukwekkende kunst maakt. De recensie uit de NRC waarschuwde al dat de tentoonstelling zo impressive was dat eenmaal kijken niet voldoende zou zijn. En dat was helemaal waar, 2 1/2 uur later kwamen wij uit het museum en waren zeer onder de indruk, een soort van onderdompeling in maatschappelijk geëngageerde boodschappen doorwewen met prachtig beeldmateriaal van dansgezelschappen, natuurlandschappen met vergeten verhalen als een toneelstuk weer op beeld gezet… We eten wat bij een falafel restaurant Levantini op de Boschstraat , de meest heerlijke verse knapperige kikkererwten balletjes die je ooit geproefd hebt. Daarna scheiden de wegen van Bert en mij. Ik ga op zoek naar een nieuwe favoriete Oska broek en Bert gaat naar het congres. Vier uur en een meer dan 1 nieuwe broek later uit de Oska kelder collectie , oude modellen, koop ik nog wat verse kant en klare salades bij App op het Ceremique plein en fiets ik terug naar ons camperplekje. De zon schijnt volop en het is hierin heerlijk toeven met nootjes en een gemberbiertje in afwachting van de terugkomst van Bert. De salade is snel verorberd nog net in een laatste restje zon. En als ie achter Sint Pietersberg/heuvel aan de overkant van de Maas, verdwijnt is het gelijk ook binnen zit weer. We bespreken de invulling van de dag van morgen , blijven de donderdag avond toch ook nog en boeken een theater avond Augustus: Oklahoma een familie drama op het scherpst van de snede. We gaan het zien.
Donderdag 11 April.
Bert z’n dag begint vroeg, dus we ontbijten ook vroeg. Hij gaat naar zn optreden, ik blijf thuis om wat te schrijven/ te lezen en op de bank te hangen. Om elf uur is Bert alweer terug, en redelijk afgepeigerd. Hij heeft smiddags ook nog een presentatie van zn eigen afdeling, dus toch eerst maar een powernapje. Ik maak een wandelingetje langs de Maas, en kom met ontzettend bemodderde schoenen net weer terug als Bert wakker wordt. We lunchen samen, Bert gaat weer terug naar het Mecc en ik ga weer terug naar het museum om de tentoonstelling van Isaac Julien af te kijken. Ook de laatste twee video installaties zijn weer heel indrukwekkend. Dus ik heb weer 2 uur langs ‘in awe’ mij zitten vergapen aan de beelden/films. We treffen elkaar om half vier bij het museum en gaan wandelen in het Fronten park. Een groene strook aan de westkant van de stad dat in vroege tijd met diverse vestingswerken als verdedigingslinie gebruikt werd tegen vijandelijke aanvallen. Een prachtige wandeling langs een watertje, over heuvels en over ruïnes van forten. Kortom aanbevelenswaardig.
Na het wandelen fietsen we naar de Brandweer kantine, een restaurant in een bedrijfsverzamelgebouw waar in vroeger tijd in ieder geval de kantine van het brandweerkorps ook in zat. Een winderige industrieele ruimte met formica tafeltjes. We eten wat voorafjes en een toetjes met heerlijk Duits Ipa bier. Kortom een verrassend hippe plek met vegetarisch eten voor niet al te veel geld. We zitten een klein beetje op hete kolen omdat ons toneelstuk in het Vrijthof theater om half acht begint.
We zijn ruim op tijd in het theater ondanks het feit dat we ook nog heerlijk toetje hebben verorberd. We kunnen zelfs nog een kopje thee drinken. Daarna een reusachtig lange zit bij een zeer boeiend theater gebaseerd op familie relaties. Een heus toneelstuk waarbij de acteurs 3 1/2 uur lang continu met elkaar in gesprek zijn. Bert had het begin van het Amerikaanse boek al gelezen en het stuk begon ook op dezelfde manier. Een echt toneelstuk met gesprekken op het scherpst van de snede waarbij transgenerationele overerving van mishandelingpatronen een rol spelen. Zware materie maar de humor was er ook regelmatig in terug te vinden omdat de zwartgalligheid zo bout uitgesproken werd dat je er toch ook weer om moest lachen.
Om half twaalf fietsen we moe , maar zeer voldaan terug naar ons campertje bij de jachthaven. Wat was het toneelstuk fantastisch. Wat hebben lekker gewandeld, gegeten . Bert heeft een succesvol congres gehad en de tentoonstelling in het Bonnefanten was bijzonder. We hebben heerlijke dagen gehad. Een bijzondere ervaring zo midden in de week in April…. Als het pensioen er zo uit kan zien dan tekenen we hier allebei voor.
Vrijdag 12 april
We keren we terug naar huis. We hopen op positief bericht over ons campertje ( hij zou de 12e op transport gaan) maar eenmaal weer thuis en terug hebben we helemaal niks gehoord vanuit België, en houden we ons nog voor dat we mss maandag dan te horen krijgen dat ie is aangekomen. Kortom ons hele leven staat in de wachtstand voor het afleveren van het campertje.
Maandag 15 april
Als we maandag niks gehoord hebben sturen we weer een mailtje met verzoek om uitleg over stand van zaken. Het lijkt erop dat het campertje nog niet klaar is, dus we worden nu echt een beetje moedeloos. We zien onze 5 weekse vakantie volledig in rook opgaan. Inmiddels zijn er al bijna 2 weken voorbij. We besluiten om zaterdag 20 april naar Italië te vertrekken. We maken het oude campertje klaar en verkondigen aan iedereen dat we met het oude campertje op vakantie gaan.
Vrijdag 19 april
Om half elf komt er opeens een foto binnen uit België, ons campertje is geleverd…. We proberen de hele dag in contact te komen met Lieven, de camper contactpersoon, om een afspraak te maken om het campertje op te halen. We krijgen pas aan het eind van de dag contact en kunnen helaas niet eerder dan maandag middag langs komen om de nieuwe camper op te halen. We besluiten onze vakantie, die morgenochtend zou beginnen, weer uit te stellen, omdat we de camper toch wel heel erg graag live willen zien en er ook zo snel mogelijk in zouden willen rijden.
Maandag 22 april
We rijden om twaalf uur weg uit Oegstgeest op weg naar Roeselaere, alwaar ons nwe campertje op ons staat te wachten. We zijn om half vijf in Roeselare, na een afmattende tocht door België met files, vrachtwagens en omleidingen, maar ons wacht een cadeau: een prachtig groene auto met opgeklapt dak staat te pronken op de parkeerplaats van het autobedrijf. We zien ons campertje voor het eerst, hij is prachtig. De liefde op het eerste gezicht is weer terug en we willen niets liever dan van dit campertje een nieuw thuisje maken. Lieven neemt de tijd om de camper aan ons uit te leggen, maar het is teveel om in ons op te nemen. Het belangrijkste is dat Bert weet hoe hij erin kan rijden en dan komt de rest vanzelf wel als we erin gaan leven. Bert rijdt ermee naar huis, en om half twaalf vallen we moe maar zeer tevreden en in opgewonden toestand in slaap.
Dinsdag 23 april
Yeahhhh ons nieuwe campertje staat voor de deur…. We gaan even proefliggen in ons nieuwe bed in de camper, het is een mega groot bed met heerlijk matras. We doen een ontbijtje en proberen de lichtjes en andere dingen uit. Het zal een ontdekkingstocht worden , waarbij we alles weer moeten uitzoeken en indelen. Tis een mega sjiek ding in vergelijking met Look en daar zullen we wel een beetje aan moeten wennen. We brengen we de nieuwe camper naar het import bedrijf in Lijnden bij Badhoevedorp. Tineke en Ger rijden achter ons aan zodat zij ons weer thuis kunnen brengen.
Na dit wegbrengen kunnen we in de vakantie modus. Look zit helemaal vol, we moeten alleen onze kleren er nog even inladen. Om half twaalf zetten we de Prius bij SasAr voor de deur en gaan we met Look en route. Op naar de Opaalkust in Frankrijk. Bert rijdt. Die heeft er zin in, maar we kunnen ook niet stoppen omdat er in heel België maar zeer weinig parking plaatsen zijn. We stoppen uiteindelijk, net na Duinkerken bij een benzinepomp met eetgelegenheid en hier eten we een Belgisch frietje, met heerlijke mayo. Na deze vette hap kunnen we aan het laatste stukje van de reis beginnen. Om half vijf komen we aan op een camping met mooi uitzicht op het nauw van Calais. We wandelen naar het strand bij het plaatsje Cap Blanc Nez en de kalkstenen rotsen zijn hier zeer indrukwekkend . Tis een imposant stukje kustlandschap dat zn weerga niet kent. Eenmaal terug doen we lekker snacken en tuimelen we zeer vroeg in ons bed omdat de afgelopen twee dagen met het nieuwe campertje, toch wel een behoorlijke wissel op onze nacht en zielenrust heeft getrokken.
Woensdag 24 april
Tis nog steeds koud. Maar binnenin het campertje is het behaaglijk. We ontbijten met de zgn verse croissant en baguette van de camping. Maar beide Franse lekkernijen kunnen onze bekoring niet helemaal krijgen omdat we de roomboter vergeten zijn. Er zal een fietstochtje naar de super in Wissant gemaakt moeten worden om boter te kopen. Bert heeft de fietstocht al uitgezocht dus we gaan het gewoon proberen ondanks de steile heuvel die tussen ons en Wissant ligt. Ik moet in ieder geval het eerste stukje afstappen omdat mijn 1 op 1 versnelling het niet doet. Daarna komen we wel fietsend in Wissant aan. Er blijkt een weekmarkt aan de gang, dus ik val met mn neus in de boter. Uiteraard moet er iets gekocht , echte wollen sjaaltjes in de meest fantastische kleurtjes die kun je toch niet laten hangen. Met een nieuwe blauwe, groene en een roze sjaal in de nieuwe rugzak, struinen wij over de rest van de markt, we komen overigens geen andere hebbedingetjes tegen. Gelukkig voor ons. We sjouwen nog wat door het dorpje, doen onze boter boodschap bij de spar, niet echt goedkoop, en verwonderen ons over de kust , de boulevard, het mooie uitzicht en drinken uiteindelijk nog een kopje koffie en een warme chocola bij een knussig strandtentje. De fietsweg terug moet ik toch ook weer even afstappen ik haal het niet dat kuitenbijtertje, we concluderen dat het aan mijn verzet ligt dus dat helpt enigzins de teleurstelling over het niet de helling op komen te verzachten.
Na een lunchje met stokbrood boter en Franse kaas, gaan wij in de benen voor onze wandeling van 10 km rondom de cap… Het weer is mooi, zonnig maar koud, maar deze lopen we er snel genoeg uit. De obelisk die bovenop de cap staat is een toeristische attractie, je kunt er ook met de auto komen en iedereen kan de laatste 200 meter naar de uitzichten punten gewoon op hakken of gymschoenen lopen. Het uitzicht is prachtig, daar kun je wederom niets anders van maken, toch lopen we snel naar het vervolg van onze route, weg uit de mensenmassa. De wandeling loopt een stukje naar het noorden en dan weer landinwaarts terug. Tis mooi en het blijft droog, we zijn kilometers aan het ‘vreten’ maar goed in zo’n mooi gevarieerd landschap is dat niet zo erg.
We eten een heerlijk pinda soepje, de camping voor morgen wordt uitgekozen. De wandeling om cap Gris Nez wordt digitaal uitgezet, kortom we hebben een plan voor donderdag en vrijdag. Zaterdag hebben we alweer een camping in Nederland gereserveerd dus onze Franse camper avontuur is bijna ten einde.
Donderdag 25 april
We hebben een heerlijk ontbijtje met verse croissant, opgepimpt stokbrood en Franse kaas en roomboter. De zon schijnt stralend de kalkrotsen aan de overkant zijn vandaag het beste zichtbaar dus de dag begint enorm goed. Om half tien rijden we het plaatsje Audreselles binnen. Hiervandaan begint onze wandeling naar Cap Gris Nez. Overal geldt er een parkeerverbod voor campers dus we rijden op goed geluk door naar onze camping aan het strand. Gelukkig is er veel plek dus kunnen we gewoon gelijk op een plekje gaan staan en dan komen we vanmiddag ook gewoon thuis in ons huisje, heerlijk. De municipal camping les Ajoncs, is een volledige gecultiveerd grasveldje waar zoveel mogelijk stacaravans op gepropt zijn. Er zit kraak nog smaak aan het terrein. Hier en daar zijn wat camperplekken vrij gehouden , maar het is niet gezellig camperen. Ze afficheren zich als een camping aan het strand maar het strand ligt aan de overkant van de weg en dan moet je eerst nog wel door de duinen heen lopen.
We zetten de camper op zn plek en gaan gelijk aan de wandel, het weer is fantastisch dus we zijn goed gemutst en vol optimisme over de flinke wandeling, 14 km, die Bert heeft uitgezet. Het strand bij het dorpje bestaat uit enorme hopen kiezelstenen en voor het dorp liggen gigantisch granieten rotsplaten. We zien overal groepjes mensen op de granieten platen lopen. Uit een bord bij de opgang van het strand wordt duidelijk dat je hier mosselen mag en kan plukken. Dus dat is wat iedereen hier aan het doen is maksimaal 5 kg per persoon en de mosselen moeten wel groter zijn dan 5 cm. We zien iets verderop tussen de granieten platen duizenden kleine mosselschelpjes die nog flink wat zeewater en ander voedsel tot zich moeten nemen voordat ze aan die 5 cm norm toekomen.
We wandelen naar de bovenkant van de rotsen en lopen langs de grillige rand , soms met aardige steile afgronden, de bedoeling is dat we 7 km langs de rand lopen en dan iets meer landinwaarts de terugtocht weer doen. We stuiten na 4 km op een waarschuwing dat de rand van de rotsen, ergens op het traject, aan het afbrokkelen is dus er wordt geadviseerd om er omheen te lopen , helaas zonder advies van een detour. We besluiten om om te lopen, maar dat pakt uiteraard iets anders uit, Bert heeft een hoogtelijn aangezien voor een pad. Uiteindelijk banjeren we langs net ingezaaide maisvelden en bunkers hoog boven het pad terug naar de route.
Voordat we de route terug oppakken zijn we al in het plaatsje Cap Gris Nez. Ook hier weer een enorme parkeerplaats, voor hordes toeristen en een niet werkende vuurtoren en een maritiem complex om zaken op zee in de gaten te houden. We zijn net van plan om via de oorspronkelijk route langs de kust terug te lopen als het enorm begint te plenzen. We worden in korte tijd zeiknat maar gelukkig is de zuidwesten wind ook flink aangewakkerd dus we waaien snel weer droog. Bij het toegangshek van onze route staat een uitgebreider waarschuwingsbord over valgevaar op het traject, dus we moeten op zoek naar de omleidingsroute, terug naar het ongeïnspireerde dorp, alwaar helaas geen koffietent te bekennen is. Gelukkig vinden we de omleidingsroute snel. Maar het wordt een soort van heftige wandeling, een gevecht tegen de natuur elementen, bovenaan de rotsen. vanwege de ernstige tegenwind die we hebben. We zoeken een haag waar we achter kunnen schuilen en eten aldaar onze lunch lekkernijen op. We lopen de wandeling over dezelfde route terug als op de op heenweg behalve dan de detour die we zelf gemaakt hebben. De golven beuken tegen de rotsen aan, geen strand te bekennen, ook het dorp ligt nu pal aan de zee en de golven spatten omhoog tegen de betonnen muren die om het dorp heen zijn gemaakt. Indrukwekkend natuurgeweld die ook meer tot je doordringt als je zelf veilig op een betonnen muur staat. Bovenaan een rafelig rotsplateau met de gierende wind om je oren, je fototoestel die je niet stil kunt houden vanwege de wind die aan je trekt zorgt dan toch voor meer spanning.
Moe gewandeld, in totaal hebben we 18 km gelopen, Bert heeft zelfs een PR gelopen na zn val van vorig jaar, en zeer tevreden gaan we aan de borrel en blijven we aan de borrel met een sinaasappel als toetje…. Om 8 uur vallen we om van de slaap. Morgen een dagje bloggen, foto’s organiseren, mosselen eten en beetje heen en weer tutten.
Vrijdag 26 april
Lekker aan getut, in de praktische gezinsdouche gedoucht, alleen niet handig en cosy omdat we maar 1 tag hebben en daarom dus ook maar 1 douche kunnen bedienen. Maar goed wel weer lekker opgefrist. De regen valt mee. Er hangt een soort miezer in lucht waar je niet echt nat van wordt. Lekker de dagen bijgeschreven, ontbijt gemaakt en restaurant in het dorp gereserveerd voor onze mosselenexperience. Een ervaring wordt het, dat mosselen eten bij De Cap en Cap op het dorpspleintje van Audreselles. Als we binnenkomen zit het restaurant helemaal vol op een tweetal tafeltjes na. Wat ben ik blij dat we gereserveerd hebben! We hebben plat met moules, de meest zachte mosselen in een knoflook saus voor mij en voor Bert in een Roquefort saus, om je vingers bij op te eten zo lekker is het. Bert drinkt er heerlijk biertje bij les deux Caps, hoe kan het ook anders en we besluiten wat van dit blonde bier mee naar huis te nemen het is heerlijk.
Op de terugweg nog even langs het strand om wat steenmannetjes stenen te verzamelen. Een leuk souvenir waarmee we onze voor- en achtertuin kunnen opleuken. Met stenen uit Audreselles…. We houden middag siësta, lopen nog een keer naar het centrumpje om bij de epicerie twee flessen deux caps te kopen, naar de rand landinwaarts van het dorp, alwaar de enige kerk van het dorp staat. Daarmee komt ons Opaalkust avontuur ten einde, tis een mooie plek en met mooi weer is het goed toeven hier, we besluiten om nog een keer terug te komen, met de nieuwe camper, met een beter verzet op mijn fiets en met iets meer voorbereiding.
Zaterdag 27 April
De gps van onze nieuwe camper geeft aan dat hij gisterenbij de RDW terecht is gekomen. Dat zou betekenen dat de kentekenplaten in de maak zijn. Bert betaalt de BPM, en het lijkt erop dat die twee activiteiten aan elkaar gekoppeld zijn. Dus de RDW krijgt bericht van de belastingdienst dat er betaald is en dan kan er geleverd worden. Wat een regels zijn er toch allemaal. We zijn blij dat we dit allemaal uitbesteed hebben, en ook blij dat we een trackertje in de campertje hebben zitten om hem te kunnen volgen. Vandaag gaan we terug naar Nederland, tis weliswaar koningsdag maar daar gaan we gelukkig bijna niks van meekrijgen omdat we aan het rijden zijn . Eerst nog even Franse broodjes scoren bij de bakker en dan gaan we en route, op weg om spulletjes te kopen voor de nieuwe camper.
We hebben een voorspoedige reisdag en komen uiteindelijk om kwart voor vijf op onze bestemming in Winterswijk aan. Een prachtige SVR camping, met hele mooie plekken, goeie Wifi en mooi sanitair. Tis allemaal spic en span, de temperatuur is flink veel hoger dan Frankrijk, dus voor de eerste keer in deze week kunnen we buiten borrelen. Ik maak een lekker hapje eten en helaas moeten we dat toch weer binnen opeten omdat het gaat regenen. We zien dat ons nieuwe campertje terug is bij de importeur dus dat zou mss betekenen dat we hem maandag al op kunnen halen. We fantaseren er rustig op los en het hoort allemaal bij de voorpret…. We reserveren een restaurant in Winterswijk waar onze buren Monique en Kees goeie ervaringen mee hebben dus de dag van morgen is weer ingevuld met leuke activiteiten om ons op te verheugen.