Donderdag 8 september: fietsrondje Eesveen – Giethoorn 38 km.

Zoals voorspeld was, regent het bij het opstaan, in de nacht had het ook al flink gestortregend dus goed voor de plantjes, de natuur en het bos waar we in staan. We tutteren wat aan, al schrijvend, lezend en ontbijtend. Om een uur houdt de regen op en pakken we onze fiets spullen in en trekken ze aan om op weg te gaan naar ‘het Venetië van het Noorden’. Dat ‘Venetië’ ligt hier niet zo ver vandaan dus nu is het onze kans om dit te aanschouwen, tevens ligt het aan de rand van de Weerribben een natuurgebied waar ik ook al een tijdje door heen wilde fietsen. Het stukje bos waar we in verblijven is mooi, maar ook hier veel recreatie oorden, hotels, huisjes, campings. Ons stukje bos lijkt het minst dicht bebouwd qua recreatie en dat is toch een kostbaar goed hedentendage waarin projectontwikkelaars elk stukje bos commercieel willen uitbaten om er zoveel mogelijk chalets op neer te zetten, zeker in dit soort gebieden. We fietsen daarna door plat landschap op Steenwijk aan, een leuk vestingstadje waar ze in ieder geval een heerlijke kaaswinkel hebben die de toepasselijke naam ‘genieten bij Bert’ heeft dus dat wordt vanavond dubbel genieten met al de lekkernijen die we daar kopen. Het plaatsje Giethoorn doemt opeens op met een bordje aan de kant van de weg. Eenmaal dit bordje gepasseerd moet je toch nog een eindje langs een lange rechte weg doorfietsen, en als je niet oppast fiets je het pittoreske gedeelte van het dorp, dat links van deze weg ligt gewoon zomaar voorbij. Het weer is een beetje grijs en dreigend, het fietspad langs en over de kleine bruggetjes dwars door het dorp is niet echt breed. Nu komen we in totaal 10 toeristen tegen, vier in een bootje, 2 op de fiets, vier wandelaars. De huizen zijn prachtig, je kunt je voorstellen dat het zomers een openluchtmuseum is waar alle bootje in file achter elkaar as varen en er op elk klein bruggetje een horde chines toerusten staat met selfie stick. Het lijkt mij een kermis waarvoor je met een grote glimlach langs en omheen fietst. Arme bewoners van dit stuk van het dorp je kunt niet ontsnappen aan het gegluur, gejoel en de permanente drukte. Nu in het naseizoen zonder al die toeristen parafernalia, kan ik toch niet anders zien dan een piepklein museum dorpje, waar je medelijden kunt voelen voor de bewoners die nooit vrij in hun prachtige huis en tuin rond kunnen banjeren. Zonder zelfs een koffietje met koek te hebben genuttigd, alles is gesloten, fietsen we ons rondje weer dicht naar Steenbergen. Daar drinken we een koffietje met appeltaartje doen nog wat laatste boodschapjes en keren weer terug naar onze uberrustige plek op ‘de hoogte’. In de stralende zon eten we een eenvoudige maaltijd. Om half negen is het al weer flink aan het schemeren dus kunnen nog net de wortels ontwijkend het laatste poets en plas rondje in het wcboshuisje doen.