Zaterdag 9 juli wandeling naar hut Coca 1892 meter

We hebben een heerlijke ochtend, afgesproken is dat we om half een vertrekken en de ochtend is vrij te besteden. We moeten wel om 10.00 uur uit de kamer zijn maar we kunnen gewoon gebruik maken van het hotel. Rona en ik gaan het dorpje verkennen om lunch en fruit te komen. Het dorpje Bondione stelt niet zo heel veel voor maar het is wel een uitgebreid  wandeldorp. Er zijn twee restaurants ons hotel en een pizzeria, een aantal kleine alimentati, supermarktje, en een heel druk thee en Brood café. Daar zit de plaatselijke bevolking waanzinnige taartjes, foccacio en andere heerlijkheden te eten naast hun koffie. We kopen er een tweetal foccacio waar Rona eerst  van zegt dat we dat nooit opgaan eten, maar tis mooi verpakt en we kunnen het gewoon de berg mee opnemen. We ontdekken een heerlijke fruit winkel waar alle producten er  verleidelijk uitzien. We kopen alleen tomaatjes omdat er niets meer in onze rugzak past. We drinken nog wat op een terrasje en zijn om 11.00 terug in het hotel. We pakken onze rugzakken in, ik maak mij zorgen over de wandeling die we gaan maken, maar de reisleider stelt ons gerust dat hordes toeristen dit ook lopen, dus dat wij het ook moeten kunnen. Enigzins gerustgesteld gaan we op pad.

De route is behoorlijk omhoog. We gaan 1000 meter stijgen, waarbij er een stuk met kettingen is en een stuk waar je handen en voeten moet gebruiken om omhoog te komen. Roel is mijn voorloper en brengt mij met hele kleine stapjes de hoogte in. De hut komt pas heel laat in zicht. De ligging is fenomenaal kan er niets anders van maken. Aangekomen is er enorm veel volk op dit puntje van de berg. Heel druk, timepressure om te douchen  en verder wel een hele relaxte sfeer met veel jonge mensen. Al dan niet kamperend met kleine tentjes in de buurt van de hut. Na een heerlijke douche eten we om 19.00 uur met een hele grote groep een 4 gangen maaltijd, die zoals Roel voorspeld had, de beste van de hele reis is. Heerlijke spagetti, heerlijke risotto, heerlijke polenta met champignons en op het eind een taartje. Ons lager is prima en na het diner duik ik snel mijn bed in, af en toe komt het spook beeld van de terug tocht door mijn hoofd maar ik slaap goed. De rest van de groep blijft yahtzee spelen maar ik merk niets van hun terugkeer naar het lager.