Maandag wandeling met klettersteige in Bad Schandau (Duitsland) 16 km.

We gaan deze dag weer in Duitsland wandelen aan de populaire kant van het plaatsje Bad Schandau. Dus in plaats van parkeren aan de Elbe waterkant en wandelen maar, trekken we het achterland van het plaatsje in en komen terecht bij een lieflijk bergdorp met veel toerisme. Er  kabbelt een beekje door het dorp er zijn grote gekleurde gestucte huizen die als pension dienen, een heuse waterval en een camping die helemaal volstaat. Naast de camping gaan we de heuvel op en het bos is. Er staan veel dode naaldbomen als gevolg van een keverplaag ergens in een recent verleden. De bedoeling is dat het bos vernieuwd zal worden en opgeleukt met meer loofbomen maar dat zal wel een meerjaren plan zijn want daar lijkt geen enkele activiteit op gaande.

We stuiten na een aardige wandeling door het bos uiteraard weer op de kalkzandsteen rotsformaties, deze keer gaan we met de wandeling er niet door heen wandelen maar door heen klauteren. De bedoeling is dat we boven op het plateau/graad van dit stuk rots terecht komen en om daar te komen heeft men stalen trappen in de kloven en spleten tussen de rechtop staande platen gemaakt. Een spannende klautertocht die uiteindelijk op een klein tussen plateau uitkomt alvorens je nog een paar trapjes verder naar het allerhoogste niveau van het Schrammstei-osteau plateau kunt klimmen. De groep gaat door voor dit kermis evenement op het hoogste niveau en ik blijf met twee andere leden van de groep achter op het tussen plateau. Wat mij betreft is dit al prachtig genoeg en die mensen massa boven op spreekt mij in het geheel niet aan. We eten onze lunch boterhammen, keuvelen gezellig en ondertussen braken de trappen die wij ook zojuist beklommen hebben steeds meer mensen uit, wat een indrukwekkende hoeveelheid mensen zeg op deze maandag morgen.

Na een klein half uur keert de groep weer terug, ze zijn niet zo laaiend enthousiast als dat ik wel verwacht had. Maar goed de panorama uitzicht moeheid lijkt ook een rol te gaan spelen. Naarmate je meer van dit soort plateau uitzichten hebt gezien ga je kijken, zeg je ja mooi uitzicht, maak je een foto en vervolgens loop je weer door… Ons klauterpartijtje blijkt na dit eerste opwarmertje nog niet ten einde, we lopen over de graad van het kalkzandsteenplateau naar het volgende uitzichtpunt. Deze bestaat niet alleen uit trappetjes maar ook uit smalle paadjes met railingen/kettingen, voetstapuithollingen in het steen waar je je voeten in moet zetten en optrekken maar. Hoe de wandeling zich ontrolt is voor sommige leden in de groep spannend, zij hadden liever van te voren geweten dat de huidige wandeling voor een groot gedeelte zou bestaan uit klauteren, dan had men op voorhand al kunnen beslissen om wel of niet mee te gaan. De reisleider biedt op charmante wijze zijn excuses aan en op sommige plekken neemt hij de stokken van ons over of draagt ie een enkele rugzak de trappen op. Uiteindelijk wordt van de nood een deugd gemaakt er worden er mooie foto’s gemaakt, helpt men elkaar op moeilijke stukjes en komen we uiteindelijk toch allemaal weer uitgeteld maar zeer voldaan weer op bosgrond terecht, en zijn we trots op onze prestatie.

We treffen de bus aan de andere kant van het dorp, lopen langs het antieke electrische treintje dat als attractie nog steeds rijdt langs het watertje van de ene kant van het dorp naar de andere kant. Je waant je terug in de 19 e eeuw. Eenmaal terug bij het hotel drinken we onze pullen bier, eten daar de mosterchips bij en kijken terug op een spannende maar zeer prachtige wandeling. Mijn lijf en leden hebben het goed gehouden dus ook deze prestatie zorgt voor vertrouwen dat trainen, trainen en trainen goed is voor het kunnen blijven uitvoeren van dit soort activiteiten. We eten nog wat, we drinken gezellig met z’n allen nog van de chardonnay die Lucy besteld heeft en daarna bel ik nog even met Bert om onze 47 jarige kennismakingsdag te memoriseren. Deze 20 september ga ik niet snel meer vergeten gekoppeld aan de gigantische klauterpartij in het (foto) geheugen.