Ontmoeting met een OSO indiaan.
Maandag 14 oktober 2019We gaan een laatste dagje doorbrengen in Paramaribo. We hebben eerst onze koffers over gepakt zodat we dinsdag ochtend 1 koffer bij de kapsalon van Joyce in bewaring kunnen geven. Dat hebben gisteravond toen we thuisgebracht werden afgesproken.Er staan een aantal winkeltjes op ons lijstje en Bert maakt er een mooi fietstochtje van. De laatste 10 km en dan brengen we de fietsen terug naar Zus en Zo. De eerste winkel waar we naar toe gaan is op advies van Joyce, een goudwinkeltje op de Maagden Straat. We kopen daar tweetal bedeltjes voor aan m’n gouden kettinkje en als we vertellen dat we door Joyce gestuurd zijn dan wordt er een vrienden prijsje gemaakt van het goud. De winkeljuffrouw vertelt dat haar zus Helen bij Joyce als kapster werkt, en dat zij Joyce altijd helpt met het uitzoeken van haar juwelen. Het lijkt erop dat Joyce, te oordelen naar het groot aantal gouden juwelen dat zij draagt, een zeer goede klant is.Daarna naar de souvenir winkel Texmex, die op de hoek van de Steenbakkerstraat en de Maagden Straat zit. Vincent heeft deze winkel aangeraden, het is een fair-trade winkel waar alles nog ambachtelijk gemaakt wordt, geen Chinese massa productie maar handwerk van artiesten, dorpen die daar hun kost mee verdienen.Daar hebben we een ontmoeting met een (houten) OSO indiaan. Een prachtige mannelijke krijger van minstens anderhalve meter lang en gemaakt van verschillende hout soorten. We hadden al een variant ervan gezien bij de entree van Torarica en toen was ie ook al opgevallen. Het wordt een dagvullend winkelavontuur, want de verkoopster geeft dat als we dit houten kunstwerk willen kopen dan moeten we vanmiddag na 14.00 uur terugkomen om getuige te zijn van het inpakproces, en dan wordt na afloop van het inpakken ook de prijs vastgesteld van het shippingsproces.Zo gezegd zo gedaan, we gaan nog langs een aantal bezienswaardigheden, pakken nog een gemberbiertje bij Zus en Zo, inmiddels onderdeel van ons dagelijks dieet, doen nog uitstapje naar de supermarkt Tulip voor de heerlijke cocoskoekjes die we ook van Joyce hadden gekregen kortom we komen bepakt en bezakt terug bij het hotel. Daar stoppen we alle souveniertjes in de koffie die we achter gaan laten, zodat we met een enkele tas dinsdag ons jungle uitstapje kunnen maken. We eten de laatste restjes feestmaal van gisteren op die we in een doggiebag hadden meegekregen en tuigen na 14.00 weer op de fiets naar onze indiaan.De winkeljuffrouw heeft hem al van de muur afgehaald en hij ligt al klaar op een doos. Eerst moeten we de indiaan afrekenen. Dan maakt zij alle papieren in orde voor het verplaatsing proces, een bewijs dat het geen verboden houtsoort is, dat het officieel gekocht is in een winkel en dat de klant aanwezig is geweest bij het shippingsproces. Een heel dossier met papieren waar straks ook nog een handtekening op komt te staan van de floormanager.Daarna worden we op een stoel bij de inpak meneer gezet met het verzoek om elk stadium van inpakken te fotograveren. Als de indiaan na bezorging bij een Toko in Rijswijk niet op dezelfde manier uit de verpakking komt dan moet er contact met de winkel worden opgenomen. We fotograveren zoals opgedragen elke stap, die inpakmeneer heeft het eerder gedaan lijkt het want het enorme geval wordt op een zeer vakkundige manier ingepakt. Het pak dat uiteindelijk overblijft is veel te groot om als handbagage mee te nemen in het vliegtuig dus we zijn blij dat het per vliegtuig verstuurd kan worden. Het zal een mooie aanwinst voor op Bert z’n studeer kamer worden. Om 16.00 zijn we klaar met alle formaliteiten. We hebben zodanig veel spaarstempels gehad, voor alle aankopen inclusief de indiaan dat ik nog een katoenen jurkje gratis kan meenemen. Meer dan tevreden keren we terug naar Zus en Zo, we leveren onze fietsen in, die mevrouw van de verhuurbalie weet nog wie we zijn en verbaasd zich over het eerder terugbrengen van de fiets.We lopen door de Palmentuin terug, we komen nog een 300 jaar oude tamarinde boom tegen die bewerkt is tot een moment ter herinnering van de gevallen inheemse bevolking van Suriname. We eten nog een hapje bij ’t Vat, veert een opgeleukte friet bak en ik mijn pom gerecht. Het smaakt tezamen met de djogo’ s meer dan voortreffelijk.We zoeken nog wat dag foto’s uit, sectoren nog een dagje uit en vallen vanzelf in slaap in gespannen afwachting wat onze jungle tour zal gaan brengen.