Zondag middag Cypriotische tapas in Anafotida

Een geweldige vlucht naar Larnaca op Cyprus met Transavia. De reisleidster haalt ons uit de droom, niks Grieks eiland hier, gewoon een onafhankelijke constitutionele monarchie die Grieks spreekt maar verder inmiddels een eigen land binnen de EU vormt. We doen een wandelingetje net buiten het vliegveld naar een van de belangrijkste, niet meer geëxploiteerde zoutmeren van Larnaca, een geliefd verblijfsoord voor 10.000 pelikanen op het hoogte punt van de trek. Helaas kon de bus niet stoppen dus de pelikanen in Namibië staan nog steeds op nummer 1 qua zichtbaarheid. We wandelen langs het zoutmeer naar een Moskee, dit zou de vierde belangrijke bedevaartplek zijn voor moslims waar de tante van de profeet Mohammed gevallen, overleden en begraven is. Het is wat mij betreft geen bijzondere plek maar wel apart om binnen 5 uur in een heel andere wereld te lopen en alles weer te fotograferen alsof je leven ervan afhangt. Niet dus, wel proberen met een klein verhaaltje een impressie over te brengen van het land. Na de wandeling, rijden we terug langs de flamingo’s, maar de flamingo ’s laten zich dus niet makkelijk fotograferen.

We rijden de stad uit en 3 km verder een zeer klein dorp met twee enorme kerken en wat cafés in. Hier gaan we een vroeg diner hebben in Café Aman, en de buschauffeur is niet blij met deze plek omdat hij zijn bus alleen maar achteruit het stukje straat in kan rijden waar Café Aman zit. Een bijzondere brasserie of eetcafé zouden wij het noemen, met veel historie aan de wanden en in de lucht boven de eettafel, waar moeder de vrouw al het eten dat langs komt persoonlijk gemaakt heeft, en dat was een behoorlijke hoeveelheid. Ook in de Cypriotrische keuken speelt vlees, net als in de Griekse keuken, een belangrijke rol dus vegetariërs moeten het doen met eiergerechten, zelfs de dolmus waren gevuld met vlees. Maar de entourage was bijzonder, de gastheer was zeer bijzonder, kortom dit zorgde voor een zeer verrassende eerste kennismaking met Cyprus met een enorme hoeveelheid en diversiteit aan eten.

Dit eiland ligt flink naar het Oosten, dus de horloges kunnen weer een uur vooruit en de donkerte valt hier om half vijf al in. Binnen no time is het stikdonker, niet zo heel veel lantarenpalen, en daarmee wordt de dag dus ook een stuk korter. Zonder dat we iets van de omgeving kunnen zien is het nu nog anderhalf uur rijden naar het Troodos gebergte. Onderweg doen we een shop stop, om in een klein supermarktje, wat water en fruit te kopen en daarna door richting het midden van het eiland. Ons hotel ligt 1800 meter hoog en de berg Olympia om de hoek bij het hotel. Met z’n 1952 meter is het de hoogste berg van het eiland en tevens skigebied en het is de berg waar we morgen om heen gaan wandelen. Mooi vooruitzicht, maar eerst morgenochtend bij daglicht even zien waar we beland zijn. Uit de verhalen van de reisleidster begrijpen we dat het Troodos gebergte ergens miljoenen jaren geleden gevormd is uit basalt gesteente dat vanonder de oceanografische platen ooit omhoog geschoven is. Een waar walhalla hier dus voor aarddeskundigen omdat er veel verschillende gesteentes op de aardkorst aanwezig zijn en ook veel verschillende mineralen in de bodem van het eiland gedolven worden.

Wij gaan waarschijnlijk niets van die stenen herkennen, maar wel met argusogen de paden betreden omdat we gewaarschuwd worden voor wantsen, schattige rode kevertjes(!?), die hier in november in stofwolken bij zonlicht alles wat ze tegen komen belagen en voor de Levantijnse adder die zeer giftig is en hier ook veel in grasjes en bomen gesignaleerd wordt, kan niet te missen omdat hij anderhalve meter lang is… We gaan het allemaal zien morgen.