Colosseum
We hebben een tijdslot bezichtiging, binnenkant van het Coloseum, om half half een, gekocht. Tim wil dit nog heel graag zien, voordat hij weer terug naar Nederland gaat. Het kopen van zo’n tijdslot is een redelijke simpele actie op het internet, dus je raakt heel makkelijk weer ruim honderd Euro kwijt omdat kolossale masterpiece te bezichtigen. Eenmaal aangekomen bij het Colosseum, en je ongevraagd een wordt met de enorme mensenmassa, kun je je niet aan de indruk onttrekken dat het toch een Italiaanse wisseltruc is om geld te verdienen zonder dat er kaartjes tegenover staan. Op het internet staat dat je een bevestiging per email krijgt, en als je die niet krijgt kun je contact opnemen met…., zo letterlijk. Maar goed uiteindelijk blijkt een van de supervisors herkenbaar aan een keykoord , ook behorend tot een heel groot leger van mensen die eruit zien om of iets te verdienen of om je te helpen, zeer behulpzaam en wordt duidelijk waar we de kaartjes kunnen ophalen. Dan moeten we nog wachten totdat ons tijdslot is aangebroken en dan kunnen we in een rij gaan staan die richting een ingang gaat maar het is niet duidelijk waar deze zich dan bevindt. Om tien voor een zijn we binnen, ons tijdslot begint om half een dus geen slechte timing. We hebben audio dingetjes om de achtergronden bij het monument te horen, maar ik geloof het wel. Tis prachtig naar als je het eenmaal gezien hebt is het ook prima. Hier word ik uiteindelijk ibbel van die enorme mensenmassa’s en vind ik het bezoeken van de stad op deze manier eigenlijk niet zo heel erg leuk. Dit was gisteren ook al ontstaan tijdens het bezoek aan Vaticaan museum waar we aan het eind van onze tour ook als haringen in een ton door de galerijen heen geleid werden, wat is daar de leuk nog aan? Maar goed, de mooie foto’s worden gemaakt, we vertellen elkaar bijzonderheden over deze keer of de vorige keer dat we hier geweest zijn en gaan uiteindelijk om kwart voor twee weer naar buiten. Het is en blijft een mooi bijzonder bouwwerk, dat beamen we allemaal, dus dit gezegd en ervaren te hebben kan ie daarmee van het wensen lijstje afgestreept worden, maar niet voor herhaling vatbaar.
We pakken met Tim de metro naar ons appartement omdat we daarmee sneller thuis zijn, de anderen lopen naar huis en zullen onderweg kopje koffie ergens doen. Tim wil graag tot op de laatste minuten in Rome, the italian way of living ervaren dus dat betekent dat hij in ieder geval nog pizza en ijs wil eten. Eenmaal thuis besluiten we dat we voor de pizza en pasta bij Andrea gaan eten. Het wordt uiteindelijk een pizza, en een pasta (tortellini met roomsaus) met een heerlijk biertje van de tap erbij. We eten ons tweede ijsje van deze vakantie, bij de ijstent die door onze hostess tot de lekkerste van Rome wordt bestempeld : gelateria la Romana die zit op de kruising van via XX september met onze straat Castelfidardo. We kunnen al ijs etend niet anders concluderen dat we onze hostess gelijk moeten geven, dit is zeer bijzonder ijs; we eten een bakje met drie verschillende smaken erin en het is inderdaad super! De smaken zijn qua benamingen en smaak niet goed te beschrijven, te ingewikkeld, maar dat de verschillende soorten ook bijzondere smaaksensaties opleveren vinden we alledrie, dus we zullen de rest van ons gezelschap over halen om hier ijs te gaan eten, dat zal gelet op het feit dat Steven een grote ijsliefhebber is niet zo moeilijk zijn. Na dit ijsfeestje, drinkt Tim nog een laatste espresso en dan lopen we met z’n allen mee naar het Station. Daar stapt hij op de sneltrein naar het Vliegveld om vanavond weer terug naar huis te vliegen.
We gaan vanavond niet uit eten, Arben en Sas hebben aangeboden om te koken. Teruglopend van het station komen we een grote supermarkt tegen waar we borrel en eetspulletjes kopen. We hebben een mand vol dus we gaan in de rij voor de kassa staan, maar de enige zichtbare werkneemster heeft besloten om klanten te sarren en laat hen met de zelfscan hun eigen boodschappen afrekenen . Zij loopt als een echte gladiator tussen de wilde beesten, de klanten dus, door en gebruikt haar magneetkaartom de wilde beesten op hun plaats of uit haar buurt te houden, dit om de foutmeldingen die bij dit zelfscannen gebeuren te herstellen. We staan langer te klungelen met dit scannen dan met het hele boodschappen doen. Maar goed de rijk voorziene borreltafel, het heerlijke eten dat Arben en Sas koken doet de ergernis van de boodschappen volledig vergeten. We boeken een fiets toer voor de volgende ochtend, met dezelfde organisatie waar we de stadswandeling mee gedaan hebben en gaan uiteindelijk niet al te laat naar bed ondat we de volgende ochtend om tien uur bij het begin van de fiets tocht verwacht worden.