Simple life in Heidelberg

De ochtend is knisperend fris, het water van de Ruhr, dat is de rivier waar we aan staan, stroomt snel en staat prachtig stil vanwege het verval dat kunstmatig in de rivier is aangebracht. De kanoërs doen het in het snel stromende water, de zwemmers van de schwimmverein doen het in het prachtige stilstaande water en de eendjes en ganzen zitten op de rand van de waterval in het stromende water in afwachting van hun meergangen ontbijt. Het is een stralende dag en de omgeving waar we gisteravond zijn gaan slapen is Duitse vergane glorie. De ‘Ordnung muss sein’ mentaliteit druipt er nog van af. Ondanks de zon en de strak blauwe lucht is het helaas toch te koud om buiten te ontbijten. Ik doe een rondje omgeving en daarna ontbijten we ons overdadig luxe ontbijt. Om kwart over tien is de watertank vol, alles weer afgewassen en op z’n plek en gaan we weer op weg. Eerst richting Dortmund en dan uiteindelijk richting Frankfurt. Halverwege de rit besluiten we om naar Heidelberg te gaan. Die stad heeft indruk gemaakt toen we daar een aantal jaar geleden waren. Het was toen een regenachtige dag en we besloten onze fietstocht van Basel naar Nederland even te vertragen door een uitstapje naar Heidelberg. Een prachtige oude universiteitsstad aan de rivier de Neckar met een indrukwekkende bibliotheek met een zeer roemrijke geschiedenis die terug voert tot de 14e eeuw.

Nu staan we op de camping aan de Neckar op 5km van de stad. Alleen de plekken met electriciteit zijn op. ‘Nou wat mij betreft geen probleem hoor zeg ik.’ We installeren ons aan de Neckar en ik wil mijn telefoon opladen oeffff geen Electriciteit. Hoe moet dat dan? Ook geen powerbank bij ons; als de wiede weerga naar de stad om te kijken of we adapters kunnen vinden waar we usb stekkers in kunnen doen want dan kan alles via de accu. Die opdracht, adapters vinden, dat is op zaterdag middag om 16.00 uur in Heidelberg makkelijker gezegd dan gedaan. De enorme massa toeristen komt niet voor kabeltjes , die wordt in zeer hoog tempo langs de Brusselse wafels, de bratwursten, de ijssalons geleid, ze staan in ellenlange rijen op straat om enorme ijsco’s te bemachtigen, daarna drinken ze nog halve liters bier op het overvolle terras en doen ze nog de 200 treden naar het kasteel. Terug in de bus zijn ze misselijk en moe.

De oude steden in Europa, in de wereld lijken hetzelfde lot beschoren: verworden tot een soort kermis attractie waar grote hordes mensen doorheen geloodst worden met de bedoeling om in zo kort mogelijke tijd zoveel mogelijk geld uit te laten geven. Eenmaal terug in hum eigen huis laten ze de selfies zien met hun herinneringen: ‘Ja het was hartstikke leuk Heidelberg wel vermoeiend, en het leek een beetje op Amsterdam, Barcelona of was het Parijs?’

Wij vinden aan het eind van de 2km lange hoofdstraat in een telefoonwinkel alle adapters en kabels die we nog missen, we kopen er een aantal en daarna is het gedaan met ons ‘simple life’.

We drinken een heerlijke bier in een achteraf straatje, we stappen op de fiets terug naar ons idyllische plekje aan de Neckar. Koken een heerlijke maaltijd, die niet zou misstaan in een vegetarisch restaurant, en wij maken er een extra feestje van door en er een heerlijke chileense wijn bij te drinken. Daarna samen aan de afwas in ons campertje , we genieten van ‘this simple life’!