Rome zien en 60 worden!
Wakker worden in mijn werkelijkheid geworden verlangen! Mijn 60 jarige geboortedag wakker worden in het romantische Rome! De aftrap van gisteren is al super leuk en relaxt verlopen dus kijken of we deze dag ook zo door kunnen brengen. Bert is op de achtergrond hard aan het studeren en lezen over things to do in Rome en vordert hiermee gestaag, want in de loop van de ochtend worden er allerlei plannen bedacht, voorgesteld en opgenomen in het programma. Super grappig om op deze manier een hele lege week gevuld te zien worden met wensen van iedereen die terug in Rome is.
We gaan naar de brood winkel die onze hostess aanraadt en komen in een soort traiteursachtige zaak terecht, 3PPP, waar je zowel pizza, pane, pasta, taartjes als groenten snacks kunt kopen. We gaan ons te buiten aan al het lekkers dat we kunnen bedenken en betalen daar een zeer klein bedrag voor.We maken een uitgebreide ontbijttafel met een geïmproviseerd omelet a la Jamie Oliver en al het lekkers wat we gekocht hebben stallen we erbij uit. Ons eigen ontbijtbuffet mag er ook zijn al zeg ik het zelf. Heelijk om zo met z’n allen de dag op te starten met everything you always wanted to eat.
Tijdens het ontbijt begint het opeens behoorlijk te plenzen zodanig dat we daar niet op voorbereid zijn qua outfit. Gelukkig zijn de voorspellingen goed en Sas is de eerste held die naar buiten gaat om hard te lopen, en uiteindelijk gaan we om kwart over een met z’n allen op weg naar een restaurant dat op 3 km hiervandaan ligt. Het restaurant hebben we gereserveerd via het internet en Bert heeft aangegeven dat we een lichte lunch willen eten. Het Borromini terrazza ligt in de kleine straatjes achter de Piazza Navona, in het voormalig paleis van de paus. Onderweg passeren we veel grote gebouwen met politie ervoor en dat blijken de woning van de president van Italië en het parlementsgebouw te zijn, vandaar alle roering die zich daarvoor afspeelt.
Eenmaal bij piazza Navona herken ik dit plein ook van mijn vorige Rome reis. De mannen die voor het restaurant/annex hotel staan vragen ons waar wij voorkomen en als we aangeven dat we een reservering hebben op het terras, mogen we doorlopen. We nemen de lift naar de 4e verdieping en aldaar aangekomen weet het restaurant personeel niets van deze reservering maar er is voldoende plek om te eten.
Het uitzicht vanaf dit dakterras is fenomenaal. Je kunt prachtig over de stad uit kijken en daarnaast is de plek een oase van rust. Ik krijg geen genoeg van het zicht, dus blijf maar foto’s maken in de hoop dat er uiteindelijk een mooie tussen zal zitten. Als de ober mij ziet fotograveren troont hij mij mee naar een kamertje waar het uitzicht op de fontein van Bernini wederom zeer fantastisch is. De fontein heeft op elke hoek een reusachtige grote figuur die de vier belangrijkste grote rivieren in de wereld voorstellen. Het is grappig om te zien dat het onder op het plein krioelt van de mensen en dat aan ons als klein clubje mensen op verder leeg terras de stad zich op een mooie manier ontvouwt.
De lunch blijkt inderdaad licht en heerlijk. Op het moment dat wij gaan lunchen laat Steven weten dat zij geland zijn en dat zij zich richting appartement zullen gaan bewegen. Wij eten rustig verder adviseren heb om als zij eerder op ons adres zijn alvast een biertje bij Andrea te nemen, het restaurant twee huizen verderop. Om half vier zijn we klaar met lunchen en wandelen we terug naar huis en ontmoeten we Steven en Eva.
Sas, Arben en ik doen wat borrel boodschappen en ons genieten voorafgaande aan mijn verjaardags diner begint. Knus om de grote tafel in de keuken gezeten van ons prachtige loft met alle kinderen bij elkaar is het andere gedeelte van mijn verlangen: met alle kinderen bij elkaar deze dag doorbrengen en vieren, werkelijkheid geworden. Wat een rijkdom en genoegen om dit mee te maken en ervan te kunnen genieten.
De volgende feestelijkheid dient zich alweer aan namelijk het verjaardagsdiner in restaurant Il Margutta, Vegan Food and Art, vlakbij de Spaanse trappen. Ook naar dit restaurant gaan we weer lopen, door dit lopen krijg ik langzamerhand beeld van de anatomie van de stad, daarmee loop je niet meer als een kip zonder kop rond. In het restaurant treffen we Do, Leo en Ce. Die zijn ook in Rome omdat Leo een congres heeft en dit voor Do en manier was om Ce weer te zien in zijn Italiaanse leven. De avond verloopt in absolute harmonie, het eten is subliem, weliswaar zonder vlees, maar dat wat men van het eten weet te maken qua uiterlijk en smaak zorgt ook weer voor feestje op je bord en in je mond. Uiteindelijk drinken we om kwart over elf een limoncello ter afsluiting en nemen we afscheid van onze gasten. Opgetogen, voldaan keren we weer huiswaarts, eerst willen we dit doen met een metro ritje maar het vinden van het metrostation in dit gedeelte van de stad, verloopt niet helemaal voorspoedig. Uiteindelijk redt mevrouw Google ons en lopen we op haar instructie weer bekend terrein op en zijn we binnen een half terug in ons appartement. We nemen nog een afzakkertje, amarula met ijs..
Het was een prachtige memorabele ingetogen, verjaardag. Een dag om te memoren met een gouden randje, Lucky me, Lucky us!