Najaar 2024 Hele maand vakantie met onze nieuwe camper 5 oktober tm…..

Zaterdag 5 oktober. De camper zit helemaal tjokvol. We gaan de eerste week van deze 4 weekse vakantie olijven plukken bij Leo en Do in Spante. Dit zit al jaren in de planning maar door allerlei omstandigheden was het er tot nu toe nog nooit van gekomen.

We hebben de nieuwe camper  volgestopt met Kleren voor de  kou, zomer kleren, Olijvenpluk kleren en sportkleren. Ook de hele koelkast zit vol lekkernijen omdat we in de eerste week Italië in ieder geval voor onze eigen lunch moeten zorgen. Het arrangement in Spante is half pension dus in de ochtend en avond wordt er gekookt. Sjiek en voor ons doen ongebruikelijk. Omdat we altijd alles zelf koken en doen maar goed we laten het over ons heen komen en gaan deze nieuwe ervaring aan.

Eerst gaan we met het overvolle campertje naar Alkmaar omdat Fia 2 jaar wordt en haar verjaardag de hele dag viert. Wij hebben aangekondigd dat wij vroeg zullen komen omdat we in de middag op vakantie willen. We hebben een eerste stop gepland in Luxemburg. Het kadootje en vooral de ballon die wij eraan vast gemaakt hadden vond Fia fantastisch. Om half een hebben we de laatste boodschapjes bij de AH gedaan en gaan we op weg. We hebben er zin in en zijn zeer opgetogen dat we voor het eerst van ons niet werkzame leven 4 hele weken achter elkaar op vakantie mogen en kunnen. We gaan de kleinkinderen missen en zeker Milsje maar goed we hebben ook zin om even 4 weken iets voor onszelf te doen. 

De eerste halve reisdag loopt voorspoedig , we rijden zonder problemen om Antwerpen heen, en door naar de eerste camping. Bert heeft er een  dicht aan de snelweg gekozen en we komen om 18.00 uur terecht op een echte Belgische camping, in Renval,  met veel stacaravans, midgetgolf, tennis en visvijver, maar ook een grote plek voor campers en  er staan er ook veel. We eten wat nootjes, eten het laatste restje pasta met zalm en duiken heerlijk vroeg ons geweldige bed in.

Zondag 6 oktober. We zijn om 6 uur, na heerlijke nachtrust,  weer wakker en drinken theetje . Daarna gaan we op weg. Het is nog heerlijk rustig op de snelweg dus we kunnen lekker doorkarren. De auto rijdt goed, de wielbouten blijven,  dankzij de mooie momentsleutel die Bert heeft aangeschaft,  goed zitten dus we komen deze dag als het mee zit een heel eind. We hadden bedacht om in Lugano te overnachten maar daar zijn we al om 16.00 uur. De Gotthard tunnel reed gewoon door dus we maken gebruik van deze tijdwinst om nog honderd km van de dag etappe van de maandag af te rijden. Bert vindt een camper parkeerplaats bij een Abdij waar je gratis kunt overnachten. Dus daar gaan we op aanrijden, zo komen we net voor het donker in het plaatsje Chiaravalle della Columba aan. Een heuse parkeerplaats met een openbaar toilet waar je 50 eurocent in moet gooien. Naast een prachtig klooster complex. We zetten het campertje neer en gaan op zoek naar een plek waar we een pizzaatje kunnen scoren en muntjes voor de wc kunnen wisselen. Het eerste lukt helaas niet. Wel gaan we na een biertje in plaatselijke brasserie  met muntstukjes van 50 cent terug naar de camper. We maken wat mooie fotoos van het klooster en de beelden die rondom staan. We worden helemaal blij van de kwaliteit van de fotoos omdat ze haarscherp zijn. Dit hadden we gehoopt toen ik voor mijn verjaardag een nieuw toestel kreeg , maar als het dan ook echt zo uitpakt dan is dat iets om heel erg blij van te worden. Terug van ons avondlijke  wandelingetje staat de hele parkeerplaats vol met campers en rest ons niets anders dan het opeten van de inmiddels reeds ontdooide stukjes quiche die we op mijn verjaardag gekocht hebben in de landwinkel van landgoed Mariënwaerdt in de Gelderland.  Het is heerlijk eten en de tweede reisdag sluiten we ook weer met een zeer voldaan gevoel af.

Maandag 7 oktober. We rijden weer met het krieken van de dageraad van de camperplaats af. We moeten eerst een stukje secundair rijden voordat we de A1 snelweg naar Roma weer op kunnen . Het is zeer vol en druk op de snelweg, maar ja wat wil je : maandagochtend, spitsuur  en de vrachtwagens die ook weer mogen rijden.

We hebben nog een goede 400 km voor de boeg dus we gaan erop mikken om rond het middaguur in Spante aan te komen. De drukte zit vooral rondom Florence en daarna kunnen we weer goed doorrijden.  We realiseren ons dat we met een auto nog nooit zo ver Italië in gereden zijn. Dat Toscane heeft een prachtig landschap met een zeer kenmerkende scenery van losstaande villa’s op heuvel hellingen met cipressen ervoor. Je waant je in een  Italiaanse film met grote grote terrassen met fenomenale uitkijk over de heuvels . Zelfs met mist en grijsachtig weer is deze fantasie toch niet weg te krijgen.

Onze bestemming ligt in Umbrië, een flink eind zuidelijker. Dankzij de fotoos die Do toegestuurd heeft komen we makkelijk op de route en rijden uiteindelijk via een uitgebreid tunnel complex onder de heuvels van Toscane door. Het rijdt goed en al heel snel zie  je op verschillende heuvels om je heen oude steden liggen. Dat zijn dan de middeleeuwse stadjes die de moeite van het bezoeken waard zijn. Orvieto is ook zo’n museum stadje, als je op de snelweg aan komt rijden dan zie je de oude stad al  hoog boven je op een heuvel liggen. Uiteraard kom je via de outskirts binnen,  dus voor zicht op oude stad zul je wat meer moeten doen dan alleen maar de stad  binnen rijden.

We doen uiteraard wat boodschappen bij de Coop in in het winkelcentrum dat Do ook heeft bewegwijzerd, en met nog meer blikjes en een stoffer, die we vergeten waren, gaan we de heuvels richting Spante in. De weg door de heuvels is ongeveer 20 km en dan moeten we nog 3 km omlaag naar het agrico Turismo complex waar Leo en Do verblijven. De weg door de heuvels valt nog wel mee. Maar het blijft geen hobbie van mij om door de heuvels te rijden. Op de afslag naar Spante, een gravelpad, komen Do en Leo ons tegemoet. Ze zullen voor ons uit rijden, zodat zij op die manier aan ons kunnen laten zien waar de gaten in het wegdek zitten. Gaten en putten zitten er zeker in het wegdek, en ik beslis ter plekke dat wij met ons campertje maar twee dit pad gaan berijden namelijk een keer heen en een keer terug omdat het een vreselijk eng pad is. Ik snap nu ook waarom het concept van Spante half pension is want je kunt onmogelijk dagelijks dit vreselijke pad omhoog en omlaag om boodschappen te doen. Maar goed Leo en Do komen hier al jaren en zij gaan een paar keer per week met hun auto naar de super hogerop in de heuvels of toch de weg weer helemaal omlaag naar Orvieto. Ik ben blij dat Bert dit soort weggetjes leuk vindt om te rijden anders zouden we hier niet terecht zijn gekomen.

Het complex is sprookjesachtig, vervallen gedateerd, reusachtig en wat kunnen we nog meer voor superlatieven verzinnen, zeer bijzonder. We stallen het campertje en gaan bij Leo en Do in het appartement direct aan de lunch. Daarna krijgen we rondleiding over het boerderij complex en het is huge… De olijfbomen waar wij voor gekomen zijn, om mee te helpen plukken, staan over het hele bebouwde complex verspreid, en het zijn er in totaal wel honderd. Aardig klusje dus om die in een weekje geplukt te krijgen.

We kunnen niet wachten om het pluk ritueel mee te maken, dus gaan gelijk na de lunch aan de pluk. Snoeischaren mee,  Om de bramen en andere prikkels onder de bomen mee weg te snoeien, grote  netten om om  de boom heen te draperen om de olijven op terecht te laten komen. Ladders om de mooiste en dikste olijven boven uit de boom mee te plukken.  Kortom een scala aan attributen en handelingen die uiteindelijk in een soort mindfulness oefening eindigen, oneindig herhaald plukken en neergooien plukken en neergooien met respect voor de boom waar je de vruchten vanaf haalt. Het is een bijzonder, rustgevende klus.

Aan het eind van de dag zijn we bij de zwembad olijfbomen aangekomen en voordat het gaat schemeren nemen Do en ik nog een duik in het onverwarmde zwembad, in het begin ijskoud maar later toch heerlijk om even in te bewegen. We nemen een heerlijke warme douche. Bert en ik mogen de badkamer van een van de appartementen gebruiken dat is fijn want dan kunnen we daar wassen en plassen.

Na deze eerste inwijding in het pluk ritueel en de eerste duik in het zwembad is het goed toeven met een heerlijke bubbel prosecco uit wijngebied van Orvieto. Wij hebben nog wat kaas toastjes meegebracht om op te smikkelen maar Leo en Do waarschuwen echter dat we niet teveel moeten snacken omdat de avondmaaltijd veel en veel is. Dus we staken het snacken en krijgen om 20.00 uur een 4 gangen maaltijd voorgeschoteld. Inderdaad heel veel en nog meer goed eten, waar ik wel mn best opdoe maar ik moet op een gegeven ogenblik toch afhaken bij het stoofpotje vlees en het panna cotta toetje. Hoeveel eten kan een mens op krijgen om 20.00 uur s avonds? Bert en ik zijn geen grote eters dus we zullen onze dagdagelijkse ca  lorische intake een beetje anders moeten verdelen als we hier zijn anders groeien we hier dicht.

Moe maar voldoen en volledige zat gegeten gaan we uiteindelijk naar ons campertje. Onze eerste kennismaking met het Spante avontuur is goed verlopen en we kijken ernaar uit om al plukkend, keuvelend , zwemmend, wandelend dit vakantie avontuur invulling te geven.

Dinsdag 8 oktober

We hebben heerlijk geslapen, wel een beetje gerold omdat de camper scheef staat, maar daar gaan we vandaag wat aan doen. Bert begint de dag met hardlopen met Leo en Do en ik doen Pilatus spieren losmakertjes. Daarna heerlijk ontbijtje en vol goede moed gaan we nog even door met de zwembad olijfbomen. Het weerbericht beloofd niet veel goeds dus we plukken een soort tegen een regendeadline op. De lucht wordt al grijzer en grijzer dus uiteindelijk beginnen de eerste spetters te vallen en brengen we snel de netten en de olijven in veiligheid. Eerst is de regen nog gewoon een beetje miezer, dus zijn we nog optimistisch en plannen we nog klein wandelingetje naar mooi uitzichtpunt.

Als we aan het wandelen zijn gaat het steeds harder regenen en uiteindelijk keren we helemaal doorweekt terug bij de bebouwing. De regen valt gestaag door en de modderstromen op het pad lopen heuvel afwaarts waardoor je goed snapt hoe de gaten in  gravelweggetjes komen. Ook het portaaltje voor de trap van Leo en Do staat helemaal blank maar dat komt vooral omdat het afwateringsrooster dichtgeslibt is met blaadjes.

Bert en ik trekken onze natte kleren onder het luifeltje voor de camper uit en dan gaan we pas naar binnen om droge kleren uit te zoeken. We brengen de natte kleren naar het appartement en zetten de verwarming aldaar iets hoger. De regen blijft vallen, eerst hebben we nog het idee om na de siësta naar het dorp te gaan, maar het regent zo ontzettend hard dat ook het lopen in een dorp een zeer onaantrekkelijk alternatief lijkt. We lunchen in het campertje drinken theetje, Bert doet Siesta slaapje en  dan brengen we de middag in de huiskamer door. Hier is het goed toeven, de open haard brandt lekker, de wifi doet het goed en ik schrijf ons blogje bij, we zijn weer in vakantie sferen. Wel een hele luie middag, maar goed om alle eigen dingen die we normaal in onze eigen vakantie doen, weer aangepakt en opgepakt te hebben. In een droog moment gebruiken we onze rubber onderzetters om het campertje een beetje rechter te zetten en doet Bert lekker fris water in de tank, dan kunnen we vanavond weer thee zetten en plassen vannacht.

Woensdag 9 oktober. Heerlijk geslapen omdat de camper nu op 2 kussentjes heen en weer wiebelt. We drinken theetje, ik doe wat Pilatus en we ontbijten heerlijk. Daarna snel naar de olijfbomen omdat het een mooie dag beloofd te worden. We gaan op het weitje plukken waar normaal de koeien lopen dus het ligt er vol met koeienvlaaien, de bomen zitten dan ook mega vol met olijven, ze krijgen permanent goeie bemesting. We plukken met ladders tegen de bomen, Leo klimt in de bomen , Do en ik staan op kleine laddertjes, en ritsen de olijven van de takken die door Bert en Leo worden weggezaagd uit de bomen. We doen een kleine middagpauze om boterhammen te eten en daarna gaan we weer verder. We plukken uiteindelijk tot half zes en hebben dan vier en half kistje geplukt. Mega veel als we in dit tempo doorgaan komen we wel aan de 400 kg. Morgen  gaan we nog verder met de boom die nu vandaag al een kistje vol olijven opleverde. Do en ik zwemmen nog wat in het ijskoude water van het zwembad , maar nu schijnt de zon dus voelt het toch minder koud dan eergisteren. Tot slot een heerlijk warme douche en dan borrelen in de huiskamer met onze Campari. Het leven is is goed en verrukkelijk. We zullen blijven plukken tot dat Leo en Do zeggen dat het genoeg is, de planning is dat er op 15 oktober geperst gaat worden. Bert en ik blijven tot na het persritueel en zullen daarna nog wat andere plekjes in Italië gaan bezoeken. We gaan het zien eerst maar het plukfeest afmaken. Het is een soort van verslaving waar je steeds maar mee bezig wilt blijven. Tja, we blijken toch wel een beetje verslavingsgevoelig.

Donderdag vrijdag en zaterdag . De pluk dagen verlopen hetzelfde. In de ochtend ontbijtje om 9.00 uur om tien uur naar de plukplek. Plukken tot 14.00 uur dan een kleine siësta en om 15.00 uur weer aan de pluk tot 17.30, daarna zwemmen, douchen om weer op te warmen en dan in de avond om 20.00 een bijna viergangen diner met altijd een voorafje, een bordje pasta een stukje vlees met groente als hoofdgerecht en dan nog een desert. Tis zoveel eten dat ik verwacht dat we ondanks het harde werken flink aan zullen komen. Maar goed dan beginnen we thuis gewoon weer met een beetje minderen.  Een van de dagen zijn we naar San Vernanzo geweest. Dat is het dorpje dat het meest dichtbij ligt, er is  daar een supermarktje, een ‘malle pietje’ loods met troepspullen, een apotheek en de favoriete slager van Do. Hier halen zij hun lekkernijen voor tussen de middag, want zij eten bijna altijd warm tussen de middag. Ik heb niet veel aanmoediging nodig om ook wat lekkernijen te scoren om de tussen de middag broodjes wat op te leuken.

Vandaag zaterdag zijn we iets later begonnen,  omdat het gras in de ochtend nog nat was en dan kunnen de netten niet neergelegd worden. Maar uiteindelijk waren we om 10.45 aan het plukken op het verwaarloosde olijven boomgaardje naast de groententuin. Er moet veel gesnoeid en en gezaagd worden en de oogst van de verschillende bomen is zeer wisselend. Maar goed tis prachtig weer ,we werken goed samen en het is een soort van gezellig hard werken . We duiken om hel zes het zwembad in. Daarna tapet Do Bert zn schouder in. Kijken of zn sleutelbeen omlaag wil blijven zitten en na deze tape actie lekker warm worden voor de openhaard. Even blogje bijschrijven omdat dit voor ons de enige plek is waar wifi is en straks lekker eten. Heerlijk rozig aan tafel, lekker eten en snel naar bed om die vermoeidheid er weer uit te slapen.

Maandag 14 oktober. Ook dit is een plukdag dus het ritme is hetzelfde als de andere dagen. Vandaag is het zomers van temperatuur, worden er tweetal bomen bij het zwembad goed geknipt en van olijven ontdaan. Ook op het terras naast de keuken ontdoen we een tweetal bomen van hun olijven. Opbrengst 3 kratten met olijven, iets om helemaal blij van te worden. DDay komt steeds dichterbij alles komt nu in het teken van het naderende persmoment te staan.

Deze dag staat naast het olijven plukken ook  in het teken van molen afspraken. Marco krijgt opdracht om te kijken of er toch dichterbij gemalen kan worden, in plaats van de afspraak op woensdag middag in Marciano. Men heeft geen vertrouwen in de nieuwe molen dus zou het toch de molen moeten worden waar men altijd naar toegaat.  Wij besluiten om beide maalmomenten af te wachten en daar ook ons vertrek op af te stemmen. Het lijkt toch wel de moeite waard om het destilleerproces van het olie mee te maken . Tis ook een natuurlijk afsluitmoment van ons 9 daagse plukavontuur. Want uiteraard zijn we zeer nieuwsgierig hoeveel kg we geplukt hebben en hoeveel liter olijfolie dat uiteindelijk zal opleveren.

We zijn weer om 15.30 op de camping terug. De zon schijnt al tijdje dus we gaan nog even twijfelen of we Siena nog met zonlicht moeten gaan bekijken. Maar we hebben eigenlijk de puf er niet meer voor. We houden het voor gezien, we gaan lekker douchen, lekker borrelen en lekker koken en daarmee sluiten op ns Siena en Toscane bezoek met een zeer tevreden gevoel af. We komen gewoon nog eens terug met mooi weer.

We mikken erop om woensdag avond op de camper plaats in Orvieto aan te komen, dan kunnen we donderdag Orvieto bekijken en de volgende dag doorrijden  naar Perugia om, en de stad te bekijken en wat fietstochtjes te maken, die op Komoot staan als de mooiste fietstochtjes van Umbrië. De makkelijke tochtjes zouden we moeten kunnen doen. Grappig om mee te maken dat er gaandeweg toch een soort plan ontstaat voor de laatste twee weken van onze vakantie. We willen  het weekend van de 2e  november weer thuis zijn. Dus dan blijft er niet veel tijd over. Tot op het laatste moment houdt Marco de gemoederen bezig omdat hij nog niet terug heeft gehoord of er morgen geperst kan worden.

Dinsdag 15 oktober De laatste plukdag! Aan het ontbijt wordt het duidelijk dat we vandaag naar de favoriete molen van Leo en Dominique mogen. Aanvankelijk is door Marco een tijd van 16.00 uur afgesproken dus we nemen ons voor dat we tot uurtje of twee kunnen blijven plukken en dat we daarna gaan opruimen en uit gaan zoeken welke auto’s mee gaan rijden.  Er is nogal wat heen en weer gebeld met Cedric om te overleggen hoe dingen aanpakt moeten worden.

Do en ik hebben nog een drietal bomen uitgezocht waar nog veel olijven inhangen. Met de nieuwe techniek van rechtopstaande staken afzagen krijgen we veel plukwerk op de grond en dat levert uiteindelijk een hele volle krat op. Om half een switchen we nog naar een nieuwe boom waar veel zwarte olijven inzitten. Maar de oogst van deze boom blijkt mager. Om half twee stoppen we ermee, tegen de achtergrond dat er geperst gaat worden kunnen we de laatste boom laten voor wat hij is.

Ik ga gelijk nog even zwemmen  want de zon schijnt heerlijk en er is geen wind dus het zwemmen is goddelijk. Als het zo warm is dan heb je gaan last van het koude water. Ondertussen ontstaat er flink wat heen en weer gebel tussen Marco, Leo, Cedric, Claudia en cs. De molen heeft gebeld dat we eerder terecht kunnen en er wordt uiteindelijk afgesproken dat we om half drie richting molen gaan. Leonore, de vriendin van Claudia heeft een mooie grote Chevrolet hier in de schuur staan en zij is bereid om mee te gaan en te tolken. Daarnaast zal Marco met de afgesjeesde 4×4 wagen rijden en zal de Italiaans sprekende Poolse Bart ons bij de molen opwachten om te bemiddelen. Hij heeft hier drie jaar gewerkt dus hij weet hoe het werkt. De 20 kratten gaan in deze twee auto’s mee. Wij vertrekken sharp om half drie  en komen om kwart over drie bij de molen aan. Helaas is Marco pas om drie uur uit Spante vertrokken, dus worden de eerste 8 kratten olijven al in de trechter gegooid, en kijken we zenuwachtig uit naar de komst van Marco. Het feit dat er een krat van wagen gevallen was gebruikte hij als excuus waarom ie vertraagd was. Uiteindelijk gaan de volgende 12 bakken ook in de trechter, en kunnen we het hele proces van het persen volgen. Het is een spannend avontuur en als er om kwart over vijf olijfolie uit onze eigen geplukte olijven uit de pers komt dat is het toch wel een zeer feestelijk moment. Uiteindelijk hebben 450 kg olijven geplukt en komt er 48 liter olijfolie uit een percentage van bijna 11% rendement. We zijn blij en een van de mannen van molen komt met stukje brood en zout gedrenkt in onze olijf olie. Het is een groene, zachte volle olijfolie. Ik heb nog nooit zo’n verse olie geproefd die  zo weinig naar olie proeft. We gaan nog even met zn viertjes op de foto voor de molen met elk een  blik in de armen!!! We zijn super blij dat ons olijvenpluk avontuur met zo’n geweldig resultaat afgesloten kan worden. s Avonds krijgen we bij het avondeten nog een stukje toast om de olijfolie nogmaals te proeven. Hij is overheerlijk. Do heeft inmiddels de blikken verdeeld en wij zullen 18 liter van deze overheerlijke olie thuis uitgereikt krijgen. Nog een beetje  nagenieten straks van dit olijven avontuur, waar we zeker volgend jaar weer aan mee willen doen, omdat het een soort van verslavend is.

Het avondeten verloopt in een soort van jubelstemming en de vriendin van Claudia,  Leonoor heeft het op zn Amerikaans het hoogste woord over van alles. Maar goed dat mag onze pret niet drukken, we gaan morgenochtend opbreken en richting Orvieto. Dit stukje van onze vakantie was super geslaagd.

Woensdag 16 oktober. Vandaag hoeven we geen olijvenpluk structuur meer aan te houden. Maar toch gaan de mannen hardlopen en Do en ik gaan op het terras bij het zwembad Pilatus doen. Daar kan Bert dan nog even wat leuke fotos van ons maken. We ontbijten nog met zn vieren en aan het eind komt Claudia nog even langs om afscheid te nemen. Ze is weer in goede doen en goed geluimd over de olijfolie die ze van ons cadeau krijgt en ons enthousiasme over het plukken. We vertellen dat we zo genoten hebben van het plukken dat we graag volgend jaar weer langs komen als dat uitkomt. Ze is uiteraard blij met deze late klandizie. Nu maar hopen dat ze volgend jaar nog in de running is. We nemen uiteindelijk allerhartelijkst afscheid en gaan onze spulletjes in en om de camper op orde brengen. Om kwart over 11 zijn we klaar en nemen we alweer allerhartelijkst afscheid van Leo en Do. We zijn alle vier welgemeend over de  heerlijke week die we met elkaar doorgebracht hebben dus onze vow dat we volgend jaar weer meehelpen met plukken is zeer welgemeend. Helaas rijdt Bert bij het weggaan van het estate tegen de onderkant van een tak van de boom die net op de hoek staat, er lijken  behoorlijke krassen op het klap dak te zitten , maar mss zijn die wel weg poetsbaar, en er zit een deuk in het zonnescherm, gelukkig is het mechanisme van het zonnescherm ongedeerd dus dan moeten we dit maar beschouwen als onze eerste deuk. We nemen het vreselijke weggetje omhoog en komen na een diepe zucht weer terug op de gewone weg. Op naar de camperplaats in Orvieto.

De camperplaats ligt tussen de snelweg A1, de hoge snelheidslijn en het  gewone station in. Op  5 minuten loopafstand  is de funicolare naar de oude stad en 8 minuten lopen is een grote supermercato. We zetten ons campertje neer. Betalen voor een hele dag, doen boodschappen en gaan met het treintje naar boven. De temperatuur is goed. We zwalken wat door de stad en komen uiteindelijk bij de grootste bezienswaardigheid van de stad uit, de Kathedraal uit de 14 eeuw. Een mega ding met  aan de buitenkant prachtige kleurrijke taferelen uit het oude en nieuwe Testament en binnen een zijkapel met prachtige fresco’s die, lang voordat Da vinci de Sixtijnse kapel schilderde,  hier dus reeds door een andere kunstenaar werden aangebracht met een kleurschakering en fantasierijke beelden die getuigt van veel verbeeldingskracht. 

Er zijn ondanks het slechte weer en het jaargetij toch nog opvallend veel groepen toeristen op de been, die door oortjes door het stadje en de bezienswaardigheden worden geen gegidst. Wij zijn blij met ons kleine gezelschap die ter plaatste van alles kunnen beslissen. Alhoewel het daadwerkelijk besluiten nemen, mij wel enige moeite kost. Eten we wel of geen ijsje bij de meest gewaardeerde Gelateria, gaan we wel of niet in een restaurant pizza eten? Het besluit valt positief uit voor het eten van een ijsje. Dit doen we in de Gelateria naast de basiliek. Inderdaad heerlijk ijs, ondanks dat het regent en je in Nederland toch echt geen ijsje gaat eten met dit weer. Over de pizza beslissing doe ik wat langer. Net een ijsje achter de kiezen net een heerlijke boterham gegeten bij de lunch, ik heb eigenlijk geen honger. We komen uiteindelijk uit op het kopen van 3 verschillende stukjes  pizza bij zo’ n winkeltje die bestaat uit een glazen  toonbank vol zelfgemaakte pizza platen . De mevrouw lijkt ze zelf te bakken en denkt erg met ons mee als we het over vegetarische pizza hebben. We  betalen slechts het luttele bedrag van 5 euro en verheugen in erop om deze stukjes straks in ons campertje met een glaasje witte wijn op te kunnen gaan peuzelen. Inmiddels is het aardig aan het regen en we hebben onze parapluutjes erbij op de gezet. We komen op de terugweg naar de funicolare nog een boekwinkeltje met kaarten tegen, en omdat we ook over onze volgende bestemmingen niet kunnen beslissen kopen we er drie zodat we alle kanten op kunnen.  We improviseren weer een knusse borrel maaltijd bij elkaar. We beslissen tijdens dit borrelen dat we morgen verder trekken naar la Preci, in het Parco National monte  Sibilli. We gaan gewoon lekker vroeg op pad dan hebben we de ochtend om ergens te komen en kunnen we in de middag een activiteit gaan doen. Lijkt mij aantrekkelijk vooruitzicht. Ook hopen we dan op een fatsoenlijke wifi verbinding zodat we even met Mila kunnen beeldbellen.

Donderdag 17 oktober. We zijn vroeg wakker. Dan horen we ook weer alle omgevingsgeluiden treingeraas van de hoge snelheidslijn, het gemurmel van de stationsomroepsinstallatie,  de auto’s, optrekkende campers. We besluiten om snel in te pakken en bij de volgende stop, de COOP 400m verderop. een ontbijtje te doen, voordat we de 130 km naar de volgende bestemming gaan rijden. We rijden naar het winkelcentrum alsof we hier dagelijks komen, lopen door de enorme super en zien wat Europa ook hier heeft gedaan met het assortiment. We kunnen gewoon pindakaas en leerdammergaten kaas kopen, naast alle heerlijkheden van de Italiaanse keuken uiteraard. We kopen veel lekkernijen en avondeten voor het geval het restaurant op de volgende camping niet open is.

We rijden de A1 weer op richting Rome, het is rustig op de weg en we nemen maar klein stukje van de snelweg om daarna af te slaan richting het oostelijk gedeelte van Umbrië. Bestemming is Castelvecchio, een plaatsje in de bergen, die een uitloper zijn van de Apennijnen, alwaar Bert een camping gevonden heeft ldie zeer veelbelovend klinkt. Deze is nog open tot eind oktober dus we zouden er nog een plekje moeten kunnen vinden. Als we eenmaal wat meer de bergen inrijden komt de zon door het wolkendek en zien we prachtige bergen. De drukte hebben we achter ons gelaten en onderweg zien we telkens afslagen naar middeleeuwse stadjes op berghellingen.  Dit is definitely de toeristische trekpleister al hier en we gaan kijken of we er nog wat van mee kunnen krijgen.

De camping Al Collaccio is redelijk goed bereikbaar en we treffen een hypermodern complex, van gigantische afmetingen en professionele receptionistes. Een goodlooking  eigenaar, compleet met sjaatje die eromheen gewichtig loopt te doen en ons het zwembad, de terrassen waar we op kunnen staan en het toiletgebouw aanwijst. Vervolgens is zijn rol weer gespeeld en zegt hij dat huppeldepup ons verder de weg zal wijzen. We parkeren onze camper op het eerste terras en het uitzicht en de plek zijn fenomenaal en als klap op de vuurpijl het panorama zwembad waarover de eigenaar zegt dat er niemand meer in zwemt omdat het onverwarmd is.  We installeren ons proberen Mila te bellen want de Wifi werkt hartikke goed, en als we haar niet te pakken krijgen het is 12.30, gaan we naar het zwembad omdat ik perse een duik moet nemen in dit prachtige had. De zon schijnt , de buitentemperatuur is boven de  20 graden dus onverwarmde moet dit te doen zijn. Het is heerlijk zwemmen in dit panorama zwembad met uitzicht op de bergen. Niemand anders waagt zich in het zwembad dus het voelt alsof je eentje in een soort Hollywoodse filmscene bent beland maar dan in een echt Italiaanse landschap. Tijdens het zwemmen belt Sas en we kletsen een tijdje met Mila en met Sas dus het contact met het thuisfront voelt weer even goed. Nadat we op deze twee fronten gelaagd zijn eten we lekker lunchboterham en besluiten we om wandelingetje te maken.

De camping biedt ook wandelingetjes in de omgeving aan dus we besluiten om er eentje van 5 km te doen, het is inmiddels half vier dus ee langere termijn cht is qua tijd en vroeg donker worden niet aan de orde. We lopen flink omlaag aan de rand van weiland en komen dan uit bij de toegangsweg waar we ook op aangereden zijn. Daar besluiten om de hele pijlen te volgen maar die blijken bij nader inzien toch onderdeel uit te maken van de tien kilometer route die we niet op het programma hadden staan. Een voordeeltje van dit verkeerd lopen is dat we nu goed zicht hebben op het plaatsje Castelvecchio en dat we ook onze camping goed kunnen zien liggen. Met mn nieuwe telefoon kunnen we  deze beide plekken nu zelfs goed fotograferen. We keren op onze schreden terug en lopen een stukje langs de weg terug naar waar de afslag van onze route, de berg weer op, zich bevindt. Heel snel stuiten we op het begin van onze camping. Het lijkt erop dat de eigenaar de hele berghelling heeft gekocht en goed gecultiveerd heeft met prachtige terrassen waar huisjes, glamping tenten en heel veel tent kampeerplaatsen zijn.  We zijn rond zes uur terug , ik neem nog snel even een duikje we borrelen wat in het donker voor de camper, en het eerst voor het eerst deze vakantie dat er buiten kunnen zitten ja zonsondergang ook wel weer een mooie ervaring dat buiten borrelen en luisteren naar de stilte.

We hebben een tafeltje geboekt in het restaurant dat bij de camping aanwezig was en onze vrees dat deze wellicht gesloten zou zijn was tevergeefs. De hele zaak zit vol met Italiaanse mannen waarvan je je dan toch afvraagt waar deze heid froro mannen vandaan komt. Ze zijn luidruchtig ,kennen elkaar en kijken reeds aan het eten beginnen te zijn voordat de tent om 19.30 officieel open zou zijn. Hey handjevol toeristen , waaronder wij, dat op de camping verblijft is in een hoekje bij elkaar geschoven. Wij krijgen wat brood, maar krijgen daar geen olie bij. Dus het duurt even voordat de bediening door heeft dat wij ook olie willen, het zout pak ik er zelf maar bij want dat zou ook weer even duren voordat dat onze kant op zou komen. We kunnen er verder niets over opmerken, het eten was redelijk de pizza heel groot, de risotto lekker zout dus uiteindelijk hebben we heerlijk gegeten. Moe en voldaan en blij met de plek raaien we in half tien af naar onze camper.

Er geldt een weerswaarschuwing qua regen en onweer in dit gebied dus we pakken de stoeltjes en het kleedje weer terug in de camper. Wat gaan we doen als het regent? Het idee is toch dat je beter op een camping kunt staan als het regent dan op een camperplaats, dus we besluiten om op deze camping te blijven staan en te besluiten waar  we waar naar toe zullen gaan. Een besluit hebben we in ieder geval genomen. We gaan op vrijdag 1 november vanuit Lugano terug rijden naar huis. Met dit besluit kunnen we de twee weken die we nu nog hebben invullen met de verschillende bestemmingen die we nog voor ogen hebben pffff wat een planning zeg. Eerst maar even het helse weer afwachten dat vannacht over ons heen zal komen en dan maar weer verder kijken wat we gaan doen. Binnen een tel zijn we in slaap: kom maar op met die regen en onweer wij liggen veilig in ons heerlijke camperbed.

Vrijdag 18 oktober. We worden wakker met een stralend zonlicht op de goudgele bladeren die al uit de bomen zijn gevallen. Geen regen te bekennen op wat spetters na. We ontbijten in de zon en bedenken wat we gaan doen. Ik heb eigenlijk geen zin om iets te doen, het weer is prachtig,  ik wil zwemmen en in de zon sudderen met een goed boek. Zo gezegd zo gedaan. We tutten wat heen en weer en om half een ga ik naar het zwembad met een boek. Het is heerlijk toeven aan het zwembad en er is werkelijk helemaal niemand dus ik heb het zwembad helemaal voor mij alleen. Het voelt sjiek en de rust daalt over mij heen. Ik heb het gevoel dat ik even in een niets hoeft en niks moet modus moet zien te komen en daar helpt een middagje zwemmen en lezen bij. Zelfs Bert komt even aan het zwembad zitten en doet zelfs een paar slagen in het prachtige zwembad. Ik heb hem vereeuwigd omdat het zeer bijzonder is dat ie zwemt…. om kwart over drie komt er sluier bewolking en komen er ook nieuwe camping gasten. Zij mogen ook het exclusieve zwembad gaan ervaren, wij gaan douchen en het avondeten klaar maken. We eten een salade nicoise met wat crackertjes en een glaasje wijn en memoriseren dat dit de eerste keer in de camper is dat ik echt gekookt heb…. Tis nog een beetje zoeken naar waar ik kan snijden, voorbereiden wat het handigst is. Ik ben er nog niet helemaal uit en de camperkeukentje is dan ook een grote rotzooi. Maar goed ik zal zo langzamerhand wel een routine vinden voor het koken.  Na het avondeten lezen we nog wat, ik schrijf het blogje af,  Bert plant de wandel en fiets route voor morgen en dan verglijdt de tijd langzaam weer richting bedtijd. Twas een heerlijke tutter dag.

Zaterdag 19 oktober. We zitten in de wolken als we wakker worden, en we zijn niet in de wolken uiteraard.  De eerste vraag is , wat gaan we doen vandaag? We hadden het plan om naar Visso te fietsen en al daar een wandeling te doen,  maar dat gaat hem gelet op het slechte weer niet worden. Dan maar opbreken? Het antwoord is snel positief. We ontbijten heerlijk en breken op, eigenlijk net op tijd want als we klaar zijn dan begint het echt te regenen. We besluiten om de stad Spoleto een bezoek te brengen. Do en Leo hadden deze stad  aangeraden dus we toch maar dagje rond kijken. We rijden op een camperplaats aan en kunnen daar voor 8 Euro onze camper een hele dag parkeren. Het zit onderaan de roltrappen die naar het fort bovenop de berg gaan.  Het uitzicht op de omgeving en de stad is vanaf het fort/museum prachtig . Nog mooier is het romeinse aquaduct, dat we vanuit verschillende posities hebben gefotografeerd. Het is flink gerestaureerd maar ondanks dat toch nog steeds een indrukwekkend bouwwerk. De dom bevindt zich  halverwege de berg en is in zn entourage van het theater, het plein en de oplopende trappen zeer prachtig. Vanuit verschillende hoeken is het telkens weer een ander gezicht dat mooi is.

In juni / juli is vindt op het plein voor de Duomo jaarlijks  een wereld beroemd festival, festivale dei duo mondi, plaats en daar hangen enorm veel affiches van door de hele stad. Het zou kunnen zijn dat dit festival veel geld genereert want de stad is zeer goed onderhouden . Tis een zeer karakteristieke middeleeuwse stad met veel steile kleine oplopende  steegjes en mooie prachtige pleintjes, en ook bijzondere winkeltjes met lokale produkten. We scoren nog een vers gemaakt broodje. Voor Bert  is het een broodje fricandeau dat een man in zijn karretje op het pleintje vers klaar maakt, en voor mij is het een broodje Mortadella met pecorino kaas, we smikkelen het lekker op een bankje voor de broodjes winkel op.

Sharp om 13.00 uur gaan alle winkels dicht voor de siësta en dan is het stadje ook gelijk helemaal verlaten omdat dan iedereen gaat eten, of iets anders gaat doen. Wij gaan nog op zoek naar een supermarkt om wat wijn en druiven te scoren voordat we de bergen in rijden om op een camperplaats op 1000 meter hoogte de nacht door te brengen. Alle faculteiten zouden aanwezig zijn dus daar moesten volgens Bert zn zoektocht naar toe.

Op het laatste  stukje door de stad lopen we nog langs het oude Romeinse theater,  ook dat is bijzonder om te zien. Inmiddels is het echt gaan regenen dus is het lopen door de natte steile straatjes niet altijd een feest meer. We vinden onze camper terug, rijden op een supermarkt aan, kopen daar wat lekkernijen, chocola, wijn en Parmezaanse kaas. Daarna  gaan we op weg naar Val de Cucco. De weg door het dal is nog prima te rijden maar als we eenmaal in het dorpje Sigillo rechtsaf slaan de bergen in,  komen de wolken op ons af en regent het ook behoorlijk. De laatste 12 km is een haarspeldbochten weg in de mist van de wolken. Niet mijn meest favoriete manier om verplaatst te worden in de bergen. Bert rijdt heel voorzichtig maar toch kan ik er niet blij van worden. Maar goed eenmaal boven op de berg rijden we de camperplaats voorbij, zo mistig is het en zo afgesloten is het. Geen camper te bekennen maar de ketting die het terreintje afsluiten zit niet op slot. Dus we parkeren ons campertje op de verlaten camperplaats, zelfs de electriciteit is afgesloten er is geen licht op de wc’s waar je 50 cent voor moet betalen. Kortom alles qua sanitair is zeer behelpen maar goed voor 1 nachtje moet het te doen zijn. We besluiten toch niet langer hier te blijven omdat het weer hier  veel slechter en kouder is dan beneden in het dal. We eten het restant van onze nicoise salade en houden ons bezig met het plannen van het vervolg van onze reis….Misschien toch maar iets korter vakantie vieren als het weer zo slecht is? We gaan het ervaren en voorlopig zou het morgen droog moeten zijn en kunnen we een wandeling bovenop de berg maken. Lijkt mij een avontuur en ook weer een test of ik überhaupt nog in de bergen kan wandelen. De laatste keer met Rona in de Italiaanse alpen was  mij niet zo goed bekomen. We lezen nog wat. Drinken een theetje met chocola en dan is het al weer het einde van de 14 e dag van onze vakantie.

Zondag 20 oktober. We worden om 4 uur in de nacht wakker omdat de wind zodanig hard aan de luifel rukt dat het spooky is. Bert besluit om in de regen toch de luifel maar op te draaien. Het gerammel is hiermee verdwenen maar het heen en weer gaan van de camper door de wind is nog steeds heftig. Al met al geeft het een unheimisch , onveilig gevoel aan deze plek en ik val dus ook niet meer in slaap. Als we eenmaal besluiten op te staan omdat ik toch echt heel nodig naar de wc moet, lopen we samen op omdat Bert ons chemisch toilet moet legen. Het plenst nog steeds van de regen en we worden hier helemaal niet vrolijk van. Eenmaal terug in de camper besluiten we om op te breken. We ontbijten nog even en gaan dan terug naar het dal, we gaan niet langs Gubbio maar gelijk door naar het lago di Trasimeno, in de hoop dat het daar warmer en dus prettiger verblijven zal zijn.

Bert rijdt heel langzaam de berg af en halverwege verdwijnen de wolken en kunnen we het dal ook weer zien. We komen op de weg nog een paar wilde paarden tegen die in deze berg keten los lopen. Ik probeer ze te fotograferen maar het lukt niet heel goed. Ik ben blij als we Sigillo weer binnen rijden. Het weer is eerst nog bewolkt maar langzamerhand komt de zon er toch door. Het is maar een uurtje rijden dus we zijn al weer om 11 uur op de camping die Bert uitgezocht heeft: camping Village Punta Navaccia in het plaatsje Tuoro aan de noordkant van het meer. Volgens de rough guide zou je hier niet moeten zijn vanwege het toerististen geweld, maar in deze nadagen van het seizoen zijn er geen grote hordes toeristen meer. De camping heeft zijn hoogtijdagen gehad, ziet er een beetje armoedig uit, maar goed wel wifi en onbeperkt warm water.  We hebben een mooie plek aan het meer. We staan helaas pal op de wind maar dat kan het luifeltje met de spanbanden en de grondplaten wel hebben.

We tutteren wat aan en besluiten na de siësta tijd nog even naar het belangrijkste dorpje Castiglione del Lago hier aan het meer te fietsen. We vertrekken pas om 16.00 en het blijkt toch 16 km te zijn. Dus heen doen we er bijna een uur over om er te komen. Tis een erg toeristisch dorp, maar het centrum gedeelte is mooi en aantrekkelijk boven op de berg gesitueerd. De helling naar het centrum  is makkelijk te doen met de 5e stand van ons electrische fietsje, je wordt ahw de berg op gereden zonder dat je er zelf veel moeite voor hoeft te doen. Het is een fantastische ervaring . We maken wat  foto’s en kopen een potje olijvengezichtscreme en constateren dat het eten van een pizza op dit tijdstip,  17,00 uur, nog niet gaat lukken. Ook gaat de zon om half zeven onder dus we moeten tempo maken om nog voor het donker thuis te komen. We kopen nog broodje falafel en kebab en doen dit in de take away variant en zetten ons fietsje in de tweede stand. We fietsen heel hard, stoppen alleen even om onze lichtjes aan te doen. We zijn uiteindelijk om kwart voor zeven terug op de camping en als we ons broodje op zitten te eten valt de duisternis en die is heel erg donker. We zijn blij dat we heelhuids thuis zijn gekomen de weg had veel plassen en gaten, maar vooral door die  plassen zaten we wel onder de modder, maar gelukkig hebben we de gaten in de weg weten te vermijden. We nemen nog een 43 likeurtje en met het plan om morgen het meer rond te fietsen liggen de zadels onder het bed op te laden en kunnen wij in ons rechte bedje gaan slapen.

Maandag 21 oktober. We hebben weer een stralende dag met een mooie zonsopkomst. Bert gaat lekker hardlopen ik zorg ervoor dat het ontbijt om half tien klaar staat want dan kunnen we een beetje op tijd gaan fietsen. Het wordt een warme dag en we zullen toch zeker wel 5 uur doen over de 58 km die aangegeven staat. We moeten ook nog af en toe pauzeren en foto’s maken dus dan is dat geen onredelijke tijd. Het is heerlijk weer, er is nagenoeg geen wind dus we kunnen op eigen benenkracht de km’s  wegfietsen. In Castiglione doen we even een COOP aan om wat extra water en lunch dingetjes te kopen zodat we op elk moment kunnen drinken en eten. De fietspaden zijn niet verkeerd weliswaar is het meeste kiezel maar ze zijn zeer goed te befietsen op een enkel hellinkje na. Daar gebruiken we dan toch even standje 1 voor om omhoog te komen, maar verder fietsen we heerlijk de km’ s  weg. Het enige plaatsje dat verder lang de noordelijke kust nog interessant en ook wat minder armoedig is dan de rest  is Pasignano sul Trasimeno. Veel terrasjes een mooie boulevard met een parkje met speeltoestellen voor kinderen. Kortom veel gezellige toeristische plekjes die we nog niet eerder aan het meer gezien hebben.

We stoppen nog bij een paar mensen die olijven aan het oogsten zijn. Een oudere meneer staat met een machinietto de olijven uit de boom te trimmen. Wij leggen uit dat wij al mano  450 kg olijven hebben geplukt en dat we dat erg leuk vonden. We worden uitgenodigd om mee te helpen morgen om 13.00 uur. We leggen uit dat we alleen met de hand geplukt hebben dus dat we zullen zien. Wel leuk om op deze manier even contact te hebben over iets waarmee wij nu ook klein beetje ervaring mee hebben. Er wordt flink geoogst en de meesten doen het toch machinaal er wordt nagenoeg niet met de hand geplukt omdat het met het machientje toch sneller gaat.

De laatste tien kilometer zijn zwaar maar we blijven toch stug doorfietsen. We zijn uiteindelijk om kwart over vier weer thuis . We borrelen wat, bellen de kleinkinderen en eten uiteindelijk nog wat simpels omdat ik toch eigenlijk te moe ben om te koken. We drinken er nog een glaasje wijn bij, en dan slaat de vermoeidheid pas echt toe. We hebben flinke prestatie geleverd door 61 km te fietsen met onze vouwfietsjes, thuis hebben we deze afstand nog niet gehaald. Dus dat maakt dat we er extra trots op zijn. We boeken nog nachtje bij op de camping, we gaan morgen nog een wandelingetje maken en dan vertrekken woensdag naar Toscane. Uitgeteld rollen we ons bedje weer in….

Dinsdag 22 oktober. Het is weer een stralend begin van de dag. De lucht is blauw, het meer is glad, dus wij kunnen onze wandelplannen vandaag doorzetten. We gaan de route lopen,  waar het strijdtoneel van Hannibal tegen de Romeinen is geweest , op deze heuvels in 217 v Chr. En waarbij de Romeinen in de pan zijn gehakt. Het is een route die door en langs het dorpje Tuoro loopt, toevallig net ook de plaats waar onze camping ligt.

Het is een mooie eenvoudige wandeling door het dorp en in de heuvels ernaast voornamelijk over asfaltpaden. Het dorp heeft een karakteristiek centrumpje met oude kerk en toren en een prachtig pleintje met een panoramisch uitzicht over het meer.  Bij verschillende punten van de wandeling  staat een  uitleg, zelfs in het Engels, wat er zich vermoedelijk op die plek heeft afgespeeld. Tis onderhoudend en mooi uitgebeeld zodat je je bijna kunt voorstellen hoe het gegaan moet zijn dat in de pan hakken.  Ook de consul, Flavinium die aanvoerder was van het Romeinse leger, heeft het leven gelaten op het slagveld.

In de loop van de wandeling komt de bewolking opzetten. Maar het blijft gelukkig droog. We nemen een korter doorsteekje terug naar het dorp en komen daarbij het Hannibal restaurant en een supermarkt tegen. We besluiten om niet te gaan eten in het restaurant. We vinden het Umbrische  eten toch niet heel erg geweldig. In plaats daarvan kopen we nog wat lekkernijen bij de supermarkt.

We zijn om kwart over twee weer terug bij de camper. We eten onze lunchbroodjes op die we hadden meegenomen en doen wat afternoon dingen:  Bert plakt wat plastic op de achter dorpel van de camper en ik houd mn siësta slaapje. Daarna willen we nog even fietsen naar een olijven boerderij waar ze met vendetta diretta adverteren,  om toch een flesje olijfolie uit deze streek mee te nemen om te proeven. Helaas is de band van Bert zn fiets lek, dus ons bezoek aan de Decathlon morgen in Perugia is nu echt noodzakelijk want anders kunnen we de rest van de vakantie niet meer fietsen en dat zou jammer zijn. 

De weersvoorspelling komt uit: om vier uur spettert het een klein beetje en pakken we al onze buitenspullen in:  de fietsen eerst onder het bed en de rest van de spulletjes ernaast. Als het blijft regenen hebben we in ieder geval al onze spullen gewoon droog in de camper opgeborgen. Om vijf uur plenst het dus we zijn blij dat alles binnen staat. Morgen breken we weer op en trekken een provincie verder. We eten heerlijk kant en klaar  Toscaans groentensoepje,  verrijkt met de laatste sperzieboontjes die we nog steeds in de koelkast hadden liggen,  met een stukje brood. We  verheugen op ons nu al op verse olijfolie met stokbrood en zout waar  wij morgen bij de borrel van zullen kunnen genieten. De avond brengen wij al lezend bloggend en klussend door.

Woensdag 23 oktober We worden wakker met regen gekletter. Het was voorspeld maar tot nu toe vielen de voorspellingen altijd net iets anders uit. Bert komt zeiknat terug van zn hardlooprondje en breekt alvast de stormlijnen en plaatjes van het uitvalscherm af. Hij is nu toch al nat. We zijn nog steeds blij dat we gisteren alles al ingepakt hebben want dat scheelt een hoop nattigheid in de camper. We ontbijten relaxed, bergen alles binnen goed op en gaan  uiteindelijk om half elf  op pad. Gooien het chemisch toilet nog even leeg, betalen de camping en lopen nog even naar de betonnen pilaren, campo del Sole, die in het parkje aan de rand van het meer staan. De  30 zuilen zijn ontworpen door kunstenaars uit de hele wereld en ze staan in een spiraal ten opzichte van elkaar. Het wordt ook wel het ‘stone henge ‘ van Italië genoemd. Er staan bijzonder mooie beelden tussen en ondanks de regen komt de schoonheid van de zuilen toch heel goed over.

Na dit cultuur hapje rijden we naar de plek waar we gisteren gezien hebben dat we daar verse olijfolie kunnen kopen. We willen graag een andere direct geperste olijfolie proeven naast die van onszelf. Het blijkt een bedrijfje te zijn waar de olijven geperst worden. Enorme bakken van wel driehonderd kilo worden in een piepkleine schuur ontdaan van blaadjes, gewassen, tot pulp gemalen en daarna wordt er olijfolie van geperst. Zo grappig om dus ook op een andere plek zo’n Molino in werking te zien . We kunnen gewoon een flesje kopen, de man die ons helpt spreekt geen Engels maar komt wel met een driekwart liter fles olie aanzetten. We betalen er uiteindelijk 13 Euro. We kunnen niet wachten totdat we ervan kunnen proeven! Eerst rijden we nog even door naar Perugia omdat daar een Decathlon zit waar we bandenplak spulletjes kunnen kopen waarmee Bert zn band geplakt kan worden. Het is inmiddels flink aan het regen en vanwege het transit en shop dagje dat we ervan maken hebben we er niet zo’ n last van. De Decathlon is mega groot en we vinden alles wat we nodig hebben. Ik koo nog een paar mooie sportlegging even heerlijk warme trui.

De volgende stop is de super conad supermarkt. We slaan weer voor een aardig bedrag aan eten , drankjes en lekkers in waarmee we naar onze volgende bestemming kunnen rijden. Een camper plaats vlak aan de snel weg, in het dorpje  Rapolano terme in Toscane , slechts 30 km verwijderd van Siena. De camperplaats ligt pal naast het thermen complex. We hebben deze bestemming gekozen omdat het ons heerlijk lijkt om, tijdens de regen, een dagje te weken in warmwaterbronnen. 

We arriveren om 14.30 op de camperplaats, het is een vreselijke plek, bijna helemaal vol met witte monsterlijke campers. Er staan  drie gekleurde busjes campers waarvan wij er een zijn. De toiletten zijn vreselijk, de plekken zijn vreselijk maar goed we blijven hier maar 1 nachtje staan. Dat heb ik na mijn toilet bezoek,  besloten dus het moet te doen zijn. We bellen met de kleinkinderen, we eten ons heerlijke brood met de meer uitgesproken olijfolie, die van ons lijkt zachter van smaak, maar we gaan het straks thuis pas echt goed proeven. Nu is zo’n stukje brood met olijfolie en zout meer dan goddelijk. Na deze verlate lunch gaan we het stadje verkennen. Er ligt een aardig parkje direct naast de camping met travertin beelden, een uitgebreid sport circuit en een mega diepe put waar twee zwanen in zwemmen. Heel bijzonder. Het stadje lijkt iets met de travertin steensoort te hebben want overal duikt deze steensoort op. Als trap als stoep als kunstwerk, bijzonder om te zien. Het dorpje bestaat uit een nieuw en oud, middeleeuws gedeelte , en naar dit oude gedeelte lopen wij omhoog. Het is wederom een architectonisch hoogstandje bovenop een heuvel, maar niet echt ontdekt door de toeristen. Er is weinig te doen en de restaurantjes die er zijn gaan pas laat in de avond open. Tis dus geen eldorado om te shoppen maar qua middeleeuwse sfeer wel bijzonder. De omgeving is ook prachtig. Het Toscaanse heuvellandschap sterkt zich zeer uitgebreid om het dorpje heen uit en is fenomenaal om te zien. Alles lijkt hier veel minder armoedig dan in Umbrië even los van het juweeltje  Spoleto dat er in Umbrië natuurlijk echt met kop en schouders bovenuit stak….

We wandelen in de schemer naar huis en verheugen ons alweer op brood met olijfolie en de groentesoep die we weer klaar gekocht hebben. Tis weer een heerlijk maal en we sluiten af met een heuse Italiaanse grappa. Sterk maar wel met veel smaak!!morgen een dagje weken in de sulfa baden, we verheugen ons er nu al op!!

Donderdag 24 Oktober. We zijn vroeg op, lopen naar het receptie gebouwtje om ons verblijf van 1 dag te betalen en geven aan dat we om 16.00 uur zullen vertrekken. Er is bij het betalen en inschrijven even een paniek momentje omdat ik de paspoorten niet kan vinden. Gelukkig vinden we ze uiteindelijk terug in een andere rugzak die we gebruikt hebben toen we over de berg bij Tuoro gingen wandelen.

We gaan na het betalen  eerst nog even ontbijtje te doen die we klaar hebben staan. We hebben bij het kleine winkeltje een verse croissant en een stukje taart met creme gescoord, smullen dus.  Na het ontbijt pakken we onze spulletjes en lopen  naar het thermenbad. We zijn uiteraard wel heel erg  benieuwd wat we aldaar aan zullen treffen. We betalen voor de hele dag, omdat we niet zeker weten of we klaar zijn met zwemmen om 14.00 uur, om uit te checken.

Het thermenbad complex blijkt gigantisch groot 14.000m2, met twee zwavel binnen baden met een extreem warme temperatuur, en verder diverse buitenbaden, eigenlijk allemaal behoorlijk verwarmd en de een bestaat uit wat een kalkrijke afzetting  lijkt te zijn en de ander is heel duidelijk zwavel. De grote baden hebben ook een soort jacuzzi plekken waar het water extra hard bubbelt. Er zijn ook een soort van kranen waar je onder kunt zitten of staan, maar wordt voor gewaarschuwd dat je dat daar maar 3 tot 5 minuten onder mag staan of zitten. Het hele terrein staat vol met ligbedden, parasols en als het werkelijk mooi weer is zal het hier behoorlijk vol zijn . Nu zijn er in de vroege ochtend heel veel hoogbejaarden die klasjes lijken te volgen of zichzelf drijvend proberen te houden in de warmste baden. In de loop van de dag  wordt het behoorlijk veel drukker en zijn veel van de stoelen rondom de binnenbaden goed bezet. Bert doet het eerste rondje , alle zwembaden uitproberen, helemaal mee. Een unicum in de zwemcarrière van Bert en ik vind het wel erg leuk dat ie mee gaat zwemmen. Hij vindt het heerlijk om dit soort verwarmde baden te zwemmen. Hij houdt dus niet van koud water. Voor mij mag het wel iets minder die warmte maar goed het voelt wel heerlijk weldadig voor mn gewrichten en het schijnt ook goed voor je huid te zijn. Na deze lange eerste ronde, gaan we liggen lezen en luieren.

Daarna ga ik nog op voor een tweede weer een ronde zwemmen in de verschillende baden. Ik blijf wat langer met mn snoetje in de zon in een van de jacuzzi’s hangen en doe daarna nog een flinke aantal baantjes gewoon zwemmen als tegenhanger tegen het luie dobberen waar je toe geneigd bent als je in dit soort extreem verwarmde baden rondpoedelt.

Bert verkent intussen het complex. Ontdekt het restaurant en stelt voor dat we daar een broodje eten voordat we weer naar de camper terug gaan. Bert zwemt in deze ronde nog kwartiertje mee en duikt daarna weer in zn boek. We doen weer siësta in onze lig stoel en dan zijn we wel weer redelijk opgedroogd. We besluiten om niet meer voor een derde ronde zwemmen op te gaan, maar nu gewoon een broodje te gaan eten en daarna het zwemfestijn wat mij betreft af te sluiten met een douche.  Bert zal even op mij wachten, maar ik word ook onder douche uitgekeken door de schoonmaaksters die blijkbaar ingeroosterd zijn om midden op de dag te komen poetsen. Gelukkig kan ik nog snel wel even de zwavel waas van mn huid af spoelen en dan lopen we terug naar de camperplaats. We zijn vroeg, maar het regent behoorlijk dus er is maar 1 remedie tegen regen op zo’n troosteloze camperplaats: je scherm oprollen, electriciteit kabel oprollen en wegwezen, om het helemaal af te maken drinkt Bert nog een kopje koffie en dan zijn we onderweg naar Siena. Slechts 30 km hier vandaan dus daar zijn we ook weer op tijd. 

Ook in Siena is is het weer aan het regenen dus we hebben voor deze middag verder geen plannen. Bert plakt de band van de fiets, we zetten alles weer op zn plek, we lezen wat en maken plannen voor de rest van de vakantie. We krijgen positief bericht van een camping in Levante aan de west kust van Italië. Daar willen we graag naar toe om de wandeling naar  Cinque terre te doen.

We eten wat en schrijven wat en computeren wat. Bert frutselt daarbij een hardlooproute in elkaar die hij morgenochtend wil gaan lopen, alvast een verkenningsloopje richting Siena. Al die tijd is het af en aan aan het regenen. Het is niet koud maar wel heel erg nat. We besluiten om niet te laat te gaan slapen, en morgen even het weer en de dag af te wachten alvorens we verdere plannen maken. We hebben de intentie om hier tot zondag te blijven en dan door te trekken naar Levante, in de hoop dat we dan nog een paar laatste dagen mooi weer zullen hebben.

Vrijdag 26 oktober. We gaan vandaag naar Siena. Bert is eerst aan het hardlopen, avast een klein stukje in de richting van Siena. Gelukkig kan ik hem goed volgen via de whatsapp en dat is fijn. Want ik vind het eigenlijk maar niets dat hardlopen in een vreemde omgeving, als er iets gebeurt dan zit ik hier in mn eentje op de camping en kan ik nog niet eens die camper de hellingen van de camping zelf oprijden pfffff. Maar goed hij kwam gewoon sharp om 9.00 uur weer aangelopen gelukkig. Bert plakt de band nog een keer want hij staat weer plat. Het tweede gat zit vlak naast het eerste gat. Er is niets te vinden in de buitenband dus hij plakt het tweede gat gewoon weer. Als dit niet het lek is dan kunnen we niet meer fietsen, want dan moet er een nieuwe buitenband om en dat moet wel dezelfde buitenband zijn, en die zullen we hier niet makkelijk kunnen krijgen. We besluiten om te lopen naar Siena, het is het weer een beetje droog dus het jaar de stad lopen gaat prima en is inderdaad maar 3 km. We lopen de stad in via een poort, en moeten via een flinke steile straat omhoog naar de stad hoog boven op de het. Siena is op drie heuvels gebouwd dus er moet flink omhoog en omlaag gewandeld worden. Het eerste komen we op de Piazza del campo uit. Een enorm groot plein in de vorm van een schelp met enorme paleizen en een hele hoge toren naast Palazzo della publico (het huidige gemeente huis).  Veel toeristen en indrukwekkende gebouwen zorgen voor veel rumoer. Terrassen langs alle zijden van het grote plein, toeristen winkels, pizza, foccacio en pasta/salami  winkels . Veel Amerikanen die denken dat ze wereld in hun bezig hebben.

Vanaf de campo lopen we door naar de Dom. Ook hier weer heel veel toeristen en mooie gebouwen. Inmiddels is het flink gaan regen en doen wij koffietje en theetje bij een pasticceria met cannoli en foccacio en kijken in het toeristen boekje wat we nog moeten zien. Het helpt om even  te zitten iets te drinken en te lezen wat er nog meer te zien is in deze prachtige stad. Want ondanks dat het in middag flink regent en het in de ochtend ook zeer somber en grijs was,  kunnen we toch niet anders zeggen dan dat het een bijzondere stad is. Maar als je op de twee plekken van de Campo en de Dom bent geweest dan heb je het meest bezienswaardige gedeelte van de stad wel gezien.

Zowel bij de campo als bij de dom zijn er nog achteraf straatjes die een route langs bijzondere gebouwen vormen.  We komen zo op plekjes waar nu  geen toerist te bekennen zijn , omdat die allemaal op de terrassen aan de campo zitten om pizza en pasta te eten.  We zwalken nog wat rond. Het blijft maar regen en we besluiten om vier uur toch terug te lopen richting de camping. We willen graag voor het donker thuis zijn en de zon verdwijnt hier al weer om kwart over zes achter de horizon.

We lopen nog even langs de COOP want ik heb nog de intentie om zelf te koken, maar eenmaal terug op de camping pakken we een half liter bier en een zak chips en verdwenen is de zin om zelf te kokkerellen. We borrelen nog wat met onze olijfolie en broodjes en de overgebleven Franse kaasjes. Bert maakt een fietsroute voor morgen want het lijkt erop dat de band nog steeds vol is…. We wagen het erop om een tochtje door het Toscaanse landschap te gaan maken. De heuvels lijken befietsbaar en het weer lijkt ook mee te zitten. Kortom lekker vroeg naar bed en herstellen van de 14 km die we vandaag gewandeld hebben. We sluiten Siena in ons hart en zetten het op ons todo lijstje voor op een zomerse dag in de toekomst. Dan zal de sfeer toch heel anders zijn dan met regen die parapluutjes en plastic jassen noodzakelijk maakt.

Zaterdag 26 oktober. Het is weer droog als we opstaan! De voorband lijkt nog steeds hard dus onze plannen om een fietstocht te maken naar het kasteel dorpje Monteriggioni, 16 km verderop, kunnen verwezenlijkt worden. We hangen het zeiknatte voortent kleedje aan het hek zodat ie in ieder geval droog is als we vanmiddag terugkeren. Bert heeft een route  over een bekend pelgrimspad gemaakt, het heilige Francegnapad, een dame die dit pad in de middeleeuwen al gelopen hebben, dat loopt van Canterbury naar Rome. Er staat in de beschrijving dat je het ook met citybikes zou moeten kunnen fietsen. Dat betekent dat onze ebikejes het ook aan moeten kunnen.

Om half tien zitten we op de fiets, we de fietsen door Siena want de route loopt aan de westkant van Siena. De eerste zijweg die we willen nemen is afgesloten en als we er over heen lopen zien we dat er hele platen asfalt van de weg afgegleden zijn. Hier heeft de regenval van de afgelopen tijd inderdaad een heel stuk weg meegenomen, je ziet de camera’s al draaien en deze berichten gaan de hele wereld door van hoe heftig de regenval in Siena is geweest. Gelukkig is het maar een klein stukje en kunnen we daarna gewoon weer op de fiets stappen.  Tijdens het fietsen merk je dat Siena op 3 heuvels is gebouwd want we gaan flink omhoog en omlaag, dat omhoog gaan vind ik niet problematisch maar dat omlaag gaan zorgt toch voor enorm veel stress bij mij. We spreken af dat Bert vlak voor mij blijft rijden en dat ik permanent mn achterrem ingetrokken kan houden en die strategie werkt heel goed. Het zijn schijfremmen en die werken veel betrouwbaarder dan de remblokjes van onze oude fietsen.

Het advies dat het pelgrimspad befietsbaar zou zijn lijkt in eerste instantie uit te komen, maar eenmaal in het bos is er toch zoveel water gevallen dat de bospaden veranderd zijn in heftige modderpoelen waar we alleen maar met de fiets lopend aan de hand door heen kunnen komen. We rapen wat  tamme kastanjes op om die thuis met Mila te kunnen roosteren, en komen uiteindelijk met kilo’s modder aan onze schoenen en fietsen van het bospad af. We nemen nog een klein doorsteekje van het pelgrimspad, maar daarna is het voor mij genoeg. We komen steeds meer wandelaars tegen en we moeten nog 8 km fietsen naar onze bestemming. Ik voel er niets voor om nog 8 km met de fiets aan de hand te lopen. Dus op het moment dat we kunnen kiezen om de route over de weg te vervolgen ben ik daar een voorstander van.

We komen om 12.00 op onze volgende toeristische trekpleister aan Fort/kasteel Monteriggioni. Een plaatje van een ansichtkaart , bovenop een heuvel , ommuurd met enorm veel uitkijktorens, die. saillant detail, in opdracht van Mussolini in de 20 e eeuw, allemaal gerestauraureerd zijn. Alhoewel het vooral de Italianen zelf zijn die hier komen lunchen, tref je er toch ook net als in Siena wederom veel Amerikanen en enkele verdwaalde andere nationaliteiten, Nederlanders op vouwfietsjes of Fransen aan die het fort bezoeken. Gebouwd in de Middeleeuwen , bovenop een berg bedoeld om Siena in het heuvellandschap te beschermen tegen de aanvallen van de Firenzers. Tis nu eigenlijk alleen maar een Volendam met twee poorten twee straatjes en een pleintje waar je pasta en pizza kunt eten. De streek staat bekend om zn Chianti wijn dus die kun je overal gratis proeven en vervolgens kopen. 

Wij drinken , nog even geen alcohol op dit midden van de dag want wij moeten moet terug fietsen. We drinken bij een tentje dat aan het eerste straatje ligt bij een tent dat zeer ontoepasselijk Pits stop heet, terwijl er geen race auto’s te bekennen zijn. Hier kun je thee koffie en wijn met een taartje eten een prachtig ingerichte rustiek ook waar helemaal niemand zit. Dus een prima plek voor ons. Voelt een beetje gênant om in dit keurig ingerichte ding met onze bemodderde schoenen en fietspakjes plaats te nemen. Maar ja je bent toerist en al je normen zijn vervaagd over hoe je eruit ziet, want je komt hier om de plaatselijke economie te spekken. Dus ongegeneerd zitten we op de witte banken met uit porseleinen theepotjes en kopjes thee en koffie met taart te drinken en eten. We geven de eigenaar nog een compliment over de winkel en stampen met onze bemodderde voeten weer door naar de volgende stop, een sjiek kledingwinkeltje waar ik binnen 10 minuten een prachtige streepjestrui scoor waar ik , als ik het over mn bemodderde kloffie aantrek,  gelijk verliefd op wordt.

We wandelen nog stukje over de muur van het fort om de zeer prachtige glooiende omgeving van dit typische Toscaanse landschap te aanschouwen, en hebben dan weer voldoende puf om aan de terug rit te beginnen. Slecht 16 km over een gewone asfalt weg moet te doen zijn na dit mooie intermezzo.

De terugweg verloopt heel snel, en we zijn om 15.30 uur weer terug op de camping. We spoelen de kilo’s modder van onze fietsen en schoenen af en laten beiden drogen in het zonnetje dat is blijven schijnen. Heel even twijfelen  we  of we nog terug zullen gaan naar Siena om een museum te doen en de stad bij zonlicht te bewonderen. We doen het niet. We hebben heerlijke dag gehad. Flink bewogen en gaan nu even in de relaxstand, lekker douchen, lekker borrelen lekker koken en de camper opruimen zodat we klaar zijn voor de reisdag van morgen naar Levante in Ligurië. We hebben genoten van Toscane ook al plensde het op een dag van de regen, maar we dat heeft de pret en het genieten niet in de weg gezeten.

Zondag 27 oktober. We zijn er weer helemaal klaar voor om de eerste 300 km van onze terugreis te gaan doen. We hebben een plekje gevonden op een kleine camping in Levante. Dichtbij het station dat een prima uitvalsbasis vormt voor het wandelen in het Parc van Cinque terre. Onderweg gaan we nog even boodschapjes doen bij een superConad en langs bij een Decathlon voor een surfponcho, maar dit laatste is helaas niet gelukt. Daarna het laatste stukje van onze etappe. De afdaling naar Levante is een heftige afdaling maar het uitzicht op de baai en de Middellandse zee is ravishing. We komen om kwart voor twee op de camping aan en de ontvangst is allervriendelijkst, de camping is klein, schattig en zeer rustig.

We besluiten een wasje te draaien en daarna naar het stadje te lopen om ons te oriënteren op de whereabouts. Helaas weigert de wasmachine dienst en biedt de meneer van de camping aan om de was bij hen in de wasmachine te doen. Wel superlief aangeboden en we krijgen om 19.00 s avonds onze was schoon en droog weer terug.  Heerlijk geen vieze spullen meer in de camper….

We lopen het stadje Levante in naar het station, naar de prachtige baai en boulevard. Het uitzicht is mooi. Maar de hele setting is wel een beetje verlopen, het lijkt een beetje op Brighton in Engeland maar dan kleinschaliger en inderdaad blijven steken in de jaren 60. Aan het eind van de boulevard is nog een klein parkje met een speeltuin en een winkelstraatjes waar we aan de pantoffelparade mee gaan doen . Het is er de tijd voor. Om rond te lopen en je te laten bekijken en anderen te bekijken. Tis een gezellige reuring en ik vind het een schattig Italiaans plaatsje. Wel toeristisch maar niet over the top. Wel of niet ergens biertje drinken ? Toch maar niet gedaan omdat we bij de camper ook nog veel lekker hebben dus dat moet ook op tegen de achtergrond van nog maar 3 dagen echt vakantie. We kunnen gelukkig tot donderdag blijven en de komende 3 dagen wordt het het mooi weer, dus we wandelen wandelen en wellicht ook nog een keertje fietsen. Even deze omgeving ontdekken, spannend want veel van de wandelingen zijn erg stijl maar goed we kijken gewoon wat haalbaar is knie technisch gezien.

Maandag 28 oktober.We hebben besloten om vandaag een tweedaagse wandelpas voor het National Park Cinque terre, met deze pas mag je wandelen in het park en gebruik maken van de trein, te  kopen dus dat betekent dat we vandaag de eerste wandeling van Monterosso naar Vernazza gaan doen. We vertrekken om kwart over tien hebben om half elf de trein en komen dan in het eerste plaatsje van de Cinque Terre aan; Monterosso. Een schattig plaatsje met steile kleine straatjes met toeristen winkeltjes. De zon schijnt, de oceaan kabbelt zachtjes tegen  de kade van de boulevard er staan wat groente en fruit kraampjes op het pleintje; kortom er hangt een echte authentieke Italiaanse sfeer. Het lijkt op het  Castelleto aan het Gardameer  van de jaren 60. Dus hier wil je naar toe als toerist. We dralen niet lang hier, kopen een  eerste souvenirtje voor Luan en gaan dan op zoek naar het wandelpad. Dat loopt uit het dorp de berg op,  in eerste instantie vlak langs de kust omhoog. We lopen in groepen toeristen en het pad is redelijk steil omhoog. Het klimmen gaat wel makkelijk, maar er zijn stukjes waar het smal en druk is  en hekjes ontbreken langs de buitenkant van het pad, waar ik in eerste instantie angstig van wordt. Het zijn de mensen die in je nek hijgen, het stijgende en dan weer dalende terrein dat mij ongemakkelijk doet voelen. Met mn lijf kan ik het aan maar de omstandigheden en de mindset ik zelf aanmaakt zorgen voor  onzekerheid. Er wordt over deze wandeling geschreven dat je er 2’1/2 uur op wandelt en dat je bergschoenen aan moet hebben. Nou het gros van de mensen dat deze route loopt , loopt gewoon op sneakers. Ook de , vooral Franse, families met kinderen lopen het alsof het een zondagochtend wandeling in het bos betreft. Geen prettige sportieve omgeving dus, waar je elkaar begroet, waar je het stijgende verkeer voor laat gaan. Kortom bijna niemand  houdt zich aan de bergwandelregels, dat zorgt ook voor een zooitje ongeregeld die alleen maar het zo snel mogelijk die bergen op en af willen.  Zoals Bert ook  opmerkte is het een merkwaardige mix van bergwandelaars die weten hoe het hoort in de bergen en massa toerisme, of school klasjes die alles aan hun laars lappen en je bij wijze van spreken zelfs van het pad kunnen lopen in hun onbezonnenheid.

Maar goed, het lopen gaat uiteindelijk goed. Bert blijft in de buurt en dat helpt heel veel. De beloning aan het eind van de wandeling  dat je zicht krijgt op het prachtige  2e dorp van de Cinque Terre: Vernazza zorgt ervoor dat alle angsten en onzekerheden als sneeuw voor de zon verdwijnen. Het was een behoorlijke inspanning. Eenmaal aangekomen in het dorp kopen we een drankje en stukje focaccia en eten die aan de haven, waar mensen aan het zwemmen zijn,  heerlijk relaxt op. Eenmaal weer een heuvel  bedwongen ben ik dan toch wel trots op mijzelf dat ik het weer gedaan heb.

We besluiten om niet het volgende pad te lopen. Ik vind het genoeg wandelactiviteit voor vandaag. We besluiten de trein naar La Spezia te nemen om aldaar , de volgens de rough guide beroemdste baai uit de literatuur, te gaan aanschouwen. Verschillende beroemde schrijvers zouden aan deze baai meerdere regels hebben gewijd of zijn geïnspireerd door de baai. De stad is niet heel spannend, wel groot en apart gebouwd omdat echt tussen drie bergruggen is ingepropt met aan de vierde kant de baai. Het is een gigantisch grote baai waar veel industrie , maar ook heel veel havenactiviteit is. Er leggen cruiseschepen aan, en het is een belangrijke haven aan de Middellandse zee voor plezier scheepvaart. De boulevard is prachtig mediterraan aangelegd, met hoge palmbomen, veel bankjes en een prachtige wandelpromenade. In het parkje voor de boulevard staat een mooi kunstwerk met het woord Restistenza eruit gehakt… Heel indrukwekkend.

We hangen wat op een bankje rond , verbazen ons over de afmetingen van de baai, eten een broodje en gaan dan weer terug naar de trein. Ondertussen kopen we bij een Italiaanse variant van flying Tigers wat kadootjes voor de kleinkinderen. Helemaal blij dat we zo goed geslaagd zijn stappen we in de trein terug naar Levante. We borrelen wat met diverse lekkernijen en gaan daarna op de fiets naar de pizza restaurant Nuovo Bruna alwaar we voor de eerste  keer  deze vakantie echte Italiaanse pizza  gaan eten. Ze zijn echter zo groot dat we ze niet opkrijgen. We nemen een pizza doos met driekwart pizza mee terug en gaan daar morgen nog lekker van smullen. We hebben een heerlijk gevarieerde dag gehad en hopen dat we  morgen weer zo’ n mooie wandeling kunnen lopen van Vernazza naar Consiglio, het derde Cinque Terre dorp.

Dinsdag 29 oktober. De dag begint wederom stralend en we gaan deze keer iets vroeger in de benen omdat we dan nog wat aan de dag hebben als we klaar zijn met de wandeling. We doen maar een wandeling vandaag omdat de twee alternatieve wandelingen naar dorp 4 en 5, boven langs op de berg teveel hoogtelijnen bevatten dus dat laten we we om knie technische redenen aan ons voorbij gaan. 

De start van deze wandeling is rustig, slechts een paar medewandelaars en het is een goed geoutilleerd pad. Veel hekjes langs de randen van de berg, brede paden en weinig publiek. Kortom omstandigheden waar ik relax kan wandelen en dat doen we dan ook. We stoppen halverwege bij een terrasje met uitzicht op de oceaan en het 3e Cinque Terre dorp Consiglio. Het is zeer zonnig dus ook een beetje heiig dus het dorp is niet in al zn nuances goed zichtbaar, maar de plek waar we zitten is prachtig en we genieten van het uitzicht en het verkoelende drankje. Nog maar 3 kwartier te gaan tot het volgende dorp en dat ligt in tegen stelling tot de vorige dorpen hoog op de helling, dus we hoeven niet zo sterk af te dalen. Ook dit dorp is weer een plaatje om te zien als we het eenmaal in het vizier krijgen. Maar het super kleine dorpje heeft minder sfeer omdat het dus smalle straatjes de heuvel op en af heeft  zonder dat zonlicht in de straatjes komt, de terrasje zijn petit kortom anders dan de vorige twee dorpen die in ieder geval ook een basis aan het water hadden.

Het is half twaalf we lopen wat heen en weer door het dorp en besluiten om de volgende twee dorpen te gaan sightseeing met de trein.