Dinsdag een rondwandeling vanuit Jetrichovice 16 km

We starten vandaag om 9.00 uur, zodat er aan het eind van de middag ruimte ontstaat voor een uitstapje naar Decin voor de liefhebbers. Rona en ik hebben aangegeven dat wij graag in het stadje rond willen kijken maar dan moeten we wel op tijd terug zijn in het stadje opdat we ook nog wat winkels open aan treffen. We gaan met klein clubje aan de wandel omdat er drie mensen met de trein naar Dresden zijn, 1 persoon blijft in het hotel en buschauffeur Karin kan ook niet mee omdat er geen parkeer plek is.

We worden afgezet in het plaatsje Jetrichoviche, en ook dit blijkt een waar wandel paradijs te zijn. Veel wandelingen starten hier er rijden bussen af en aan die vooral Tsjechische dagjes mensen hier af zetten. Hier staat pontificaal op het pleintje een ATM moneymachine dus ik besluit om toch wat Tsjechische flappen te tappen, want ik vind dat omruil gedoe met reisleider Renee helemaal niets. We beginnen met een rustig klimmetje door het bos, het thee huisje bovenop een heuvel zou een prachtig uitzichtpunt zijn, maar is vanwege instortingsgevaar afgesloten. Dus die zijweg slaan we over en dan is het volgende punt resten van een burcht uitgehouwen in de rotsen. Van de burcht zelf is niet heel veel meer te zien, maar men heeft het geheel bereikbaar gemaakt voor grote groepen mensen door stalen trappen door de toegangskloof te maken en op hoogte diverse platforms van stalen platen te installeren. Het uitzicht is niet heel spectaculair en we marcheren weer verder door het bos.

We komen uiteindelijk in glooiend landschap terecht met her en der schattige huisjes. We lunchen in zo’n dorpje met prachtig uitzicht over een vallei. De reisleider maakt reclame voor de druppels van groenlip mossel, dus die bestel ik ter plekke, ik heb ooit de pillen van de mossel geprobeerd maar die leken toch niet echt te werken dus dan ik het nu met een andere variant proberen. Na een plaspauze in het bos op een weggetje met een hellingspercentage van 14 %, doen we nog een uitstapje naar een kabouter rotsje, gemaakt door een of andere kunstenaar die eind 19e eeuw het verhaal van de zeven dwergen in de rotsen heeft uitgehakt. Een sullige attractie waarvan wij als hele groep aangeven dat het eigenlijk niets toevoegt aan de wandeling, dus vermoedelijk zal ie volgend jaar niet meer in de wandeling opgenomen zijn.

Het laatste stuk van de wandeling loopt langs een beek, dit levert wederom prachtige wandelervaring op. We zijn snel weer terug op het startpleintje en de bus haalt ons ook snel weer op. Om half vier worden we met klein clubje afgezet in Decin. We struinen eerst klein beetje rond, drinken een heerlijk theetje en koffie met een taartje en gaan dan op zoek naar eet tentjes op de route naar het kasteel. We komen een vietnamees, een Thai en een pizzeria tegen dus eenvoudig, niet Tsjechisch eten is ruim beschikbaar. We komen langs een winkeltje dat als aanbeveling op de gevel, no waste heeft staan. Hier is van alles te koop zonder verpakkings materiaal. We kopen allemaal iets en Jan koopt nog een zak amandelen als afscheidscadeautje voor de reisleider. Enthousiast geworden over zo’n hip winkel concept struinen we verder en komen via een mooie toegangspoort op de steile aanrijroute naar het kasteel. Via een zijpoortje komen we op schattig pleintje terecht. Hier treffen we een Italiaanse markt met Italiaanse streekproducten, en een vinotheca waar Rona een mooie fles witte wijn koopt. Ik koop op het Italiaanse marktje twee stukken kaas, supersonisch duur maar wel erg lekker. Het verzamelen van artefacten zo aan het eind van de vakantie als herinnering aan Tsjechië is begonnen. We lopen weer terug naar de aanrijroute van het kasteel en zien daar opeens hordes jonge mensen in pak en zwierige jurkjes richting het kasteel lopen. Het lijkt wel een opening van een academisch jaar op een vreemd tijdstip en met alleen maar jonge mensen, dus Rona vraagt het aan een van de jonge mensen, en het blijkt een stijldans avond te zijn. Vandaar de uitdossing en de schoentjes in de tassen van de meisjes. Het lijkt een happening waar tout decin jeugd naar toegaat misschien ook als een soort slap aftreksel van het oude gebruik van een debutanten bal? We zullen het niet te weten komen. Tis wel grappig om zoveel jongelui opgedirkt te zien voor een stijldans avond, dat zul je bij ons toch niet meer aantreffen. Na wat foto’s in het kasteel en vooral ook van de rozentuin met prachtig uitzicht op de oude stad, keren we terug naar het schattige pleintje om daar een biertje te doen.

We besluiten om qua eten te mikken op een wat sjieker restaurant dat een paar straten verderop ligt. Met Google maps in de hand komen we bij Arrigo gastonomico aan, alleen van de naam wordt je al blij en het restaurant zelf ziet er ook hip en modern uit. We treffen een Nederlands stel bij de deur aan die zeer enthousiast het eten alhier aanbeveelt. Er is gelukkig nog een tafel beschikbaar, maar we worden door de Nederlands sprekende ober gewaarschuwd dat we wellicht wat langer moeten wachten omdat het zo druk is. Dit vinden wij in deze entourage niet zo erg…. We delibereren wat over de wijnkeuze en mogen eerst de witte huiswijn proeven om te kijken of ie droog genoeg is. Door Rona en mij geproefd en niet droog genoeg bevonden dus moet er andere fles van 600 kronen (24 euro) opengemaakt worden. Deze wijn kan wel onze goedkeuring weg dragen dus daar gaan we dan voor. Het eten is heerlijk, de wijn zeer goed te drinken, de entourage is fantastisch, kortom voldoende ingrediënten om het tot een mooie avond te maken. Om half negen besluiten Jan en Jet om aan te lopen naar het hotel. Lucy wil nog een toetje dus wij blijven nog even verpozen en vragen de ober om een taxi voor ons te bestellen om kwart over negen. Uiteindelijk drinken we nog een theetje en koffie en dan rekenen we af omdat onze taxi al naast het hotel staat. De taxi rijdt ons binnen 5 minuten terug naar het hotel, daar zijn bijna alle lichten al uit. We nemen nog een afzakkertje in de bar. Betalen onze rekening van het eten over de afgelopen drie dagen (2700 kronen, is 108 euro eten en drinken voor drie dagen met z’n tweetjes) en blijven ons erover verbazen hoe goedkoop het verblijf alhier is. Ik bel Bert nog even om de dag door te kletsen en uiteindelijk val ik om half elf zeer voldaan in een diepe slaap.