Wandelrondje (9 km) langs de Woudbloemse Ae
De ochtend belooft bij het opstaan nog steeds niet veel goeds, regen en forse wind zorgen er in ieder geval voor dat wij de zijdeur van de camper dichthouden en de stoelen onder camper laten liggen. Geen buiten ontbijt vandaag. Wel een douche in het bijgebouw van Mirjam d’r woning, een wonderbaarlijk goede douche met een spijker om je kleren aan op te hagen, heel effectief dus mij hoor je niet klagen, ik besluit om de volgende keer een doucheschuim mee te nemen want de grote hondenlucht overheerst wel enorm in het bijgebouw.. Tijd voor mij om te starten met het schrijven van de blogjes en voor Bert met het volgen van een workshop van de EPA, kortom de ochtend wordt nuttig besteed en het is op deze manier ook knus in ons tiny campertje elk met z’n eigen bezigheden ondertussen elkaar voorziend van thee en koffie. Maar voor het vakantie gevoel moet er wat mij betreft meer actie komen. Ik houd stelselmatig de druppels op de voorruit in de gaten en je kunt ook de mistvlagen van de motregen qua dichtheid wel redelijk inschatten. Als deze een klein beetje minder wordt verklaar ik dat het loopbaar weer is.
Bert heeft het rondje en de richting waarin we gaan lopen op z’n Garmin ingesteld en om 11.40 gaan we in de benen. Niet nadat we eerst nog een afweging maken of we naar het begin punt van de wandeling zullen fietsen, omdat mijn record aan wandelkilometers op dit moment staat op 6, en dit rondje zou op 7 km uitkomen. Doe eens gek, we gaan kijken hoe de heupen deze uitdaging aangaan. De bedoeling is dat we een rondje door het dichtstbijzijnde natuurgebied lopen langs het riviertje de Ae en dan het meest dicht bij Woudbloem. Eenmaal op weg, zien we prachtige, in mijn ogen meer Oostenrijkse dan Nederlandse, koeien in de wei, die ons zeer nieuwsgierig aankijken, een gedeeltelijk ingestorte schuur, compleet met scheuren in de gevel, aardbeving slachtoffer vragen wij ons direct af, een boerderij langs de vaart die tevens als Rustpunt dient, en als stempelpost voor de wandelroute langs het Pronkjewailpad (Gronings voor pronkjuweel) . Een route van van 2x 250 km langs het noordelijke en zuidelijke gedeelte van de provincie Groningen. Van april tot oktober kun je je inschrijven voor dit pad en dan is het een wandel ervaringspad met stempelposten en route. Beide routes eindigen met een intocht in Groningen en een maaltijd voor de lopers en een inhuldiging. Kortom een soort Groningse happening gericht op wandelen en het promoten van de Groningse cultuur. We mijmeren erover dat wij ook een dergelijk pad zouden kunnen lopen als we met pensioen zijn, hoe leuk zou dat dan zijn om op die manier zo’n provincie te leren kennen. Ondertussen lopen we door een mooi stukje natuur/ moeras gebied. Geen hond en geen mensen te bekennen ongelooflijk die stilte en rust op een klein half uurtje van de grote stad af… Het begint een klein beetje te miezeren, maar het mag eigenlijk geen naam hebben. We besluiten niet het kleine rondje om het plasje te lopen maar via een andere route het natuurgebied weer uit te lopen. We doen het gewoon, het lopen gaat goed, het weer is prima om te lopen en we zijn nog lekker vroeg. Uiteindelijk sluiten we het rondje op 9 km af. Het laatste stukje is over de weg waar we gisteren zijn aan komen rijden. Er lopen mooie gestreepte rupjes op de weg, de zon komt er af en toe even door het enorme wolkendek heen en om half twee zijn we weer terug op de camping. We eten een heerlijke boterham we houden een siësta. Om half vijf fietsen we naar Harkstede (3 km verderop) om bij de super een brood te halen en om bij de Chinees een loempia te scoren, daar had ik nou echt zin. Allebei de missies slagen en om half zes zitten wij in de zon, voor ons campertje onze vette hap op te eten, met een lekker biertje erbij ontstaat het ultieme vakantie gevoel.