Sociale Psychiatrie in Paramaribo – Plantage RIKA
Dinsdag 8 oktober 2019 Domburg:
Vincent rijdt ons naar de plek waar we SPV’er Henk zullen ontmoeten. Dit blijkt in het plaatsje Domburg, een inmiddels volgens Vincent redelijk opgeknap klein dorpje aan de Suriname rivier waar in het weekend veel stadse recreatie is. Het ziet er in onze ogen nog steeds uit als een zooitje ongeregeld, maar voor het opknappen was het dus nog erger.
We gaan een OGGZ project bezoeken van SPV’er Henk, aan de overkant bij Domburg, in de jungle. Een zeer bijzondere opvang, door Henk georganiseerd zonder subsidie, van 13 mensen met dubbele diagnose die aan de overkant van de Suriname rivier, (de rivier functioneert als een soort natuurlijke barrière tussen hun oude en nieuw leven dus weg van verleiding) een eigen bestaan proberen op te bouwen en tegelijkertijd ook beter leren omgaan met hun psychiatrische en verslavingsproblemen. Henk is een zeer bevlogen 70 jarige zwarte man, die ooit als eerste Suri zijn SPV diploma in Nederland haalde en lange tijd in de Rotterdamse scene in de verslavingszorg heeft gewerkt.
We worden opgehaald door een van zijn jongens in een vrachtbootje met een stevige buitenboord moter. Met dit boot verscheept Henk al zijn materialen naar de overkant. Van een buurtbewoner heeft hij toestemming gekregen om zijn wateraanlegplaats te gebruiken. Ook staan op het vaste land wat vrieskisten opgesteld waar de mensen hun vlees en andere spullen in kunnen diepvriezen. Op dinsdag komt de verpleegkundige van de psychiatrische kliniek mee en heeft de baxters met medicijnen bij zich. De verpleegkundige blijft de rest van de week bij de patiënten. Henk is een zeer geanimeerd en charismatisch compassievolle verteller. Zijn jongens hebben inmiddels een stuk jungle van 2 ha kaalgehakt, en daar zijn inmiddels kamertjes op gebouwd, er is landbouwgrond gemaakt en er zijn sloten uitgegraven, er wordt een keukencomplex gebouwd. Kortom de intentie is om hier een opvang/woon/, rehabilitatie complex te maken voor mensen die niet meer passen binnen de maatschappij. Maar de mensen zullen deze plek zelf moeten bouwen. Er zijn volgens de inschatting van Henk meer dan 600 mensen met een dubbele diagnose die zonder dak boven hun hoofd in de stad verblijven. De meesten hebben geen uitkering en leven dus van het bedelen. De jongeren die bij hem verblijven hebben een uitkering van 300 SRD, is ongeveer 35 Euro per mnd, en een drietal ex militairen met Ptss krijgt 750 SRD, bijna 100 euro per mnd. De rondleiding is zeer indrukwekkend en het werk dat er verzet eveneens dus je handen jeuken om hier een bijdrage aan te kunnen leveren. Geld is niet perse hetgeen nodig is, vooral goederen, gereedschappen om het land mee te bewerken zij ln nodig. Dus als we iets willen bijdragen dan is het zijn voorkeur om dat in de vorm van materieel te ontvangen. We gaan er over nadenken hoe we een bijdrage kunnen leveren aan dit prachtige project.
Eind van de middag nog bij fysiotherapeut langs gegaan. Fijn hoor zo’n Surinaamse arts als gastheer die allemaal mensen kent en het dan regelt dat ik gewoon in de middag nog ergens langs kan komen, omdat ik problemen met m’n rechter boven been heb bij het lopen. De fysio vermoed dat ik maandagmiddag, op mijn wandelingetje door de stad, toch teveel gelopen heb en daardoor is m’n peesplaat van m’n bovenbeen geïrriteerd geraakt. Advies veel oefenen en minder proberen te lopen.
In de avond gaan we met Vincent bij Rudi en zijn vrouw Monique eten. Heerlijk Surinaams eten, gezellige avond en zowel Rudi als Monique, zijn vrouw, beter leren kennen. Pas om half twaalf in bed. Besloten om de volgende dag uit te slapen.