Het Congres
Maandag 7 oktober 2019 Paramaribo:
Vandaag is het congres met de presentatie waar Bert de afgelopen dagen op heeft ziten zweten. Het vindt plaats in the Ballroom zaal van Torarica. Wij worden door een beveiligingsmevrouw via de achteruitgang van het hotel naar de ingang van de congres ruimte gebracht. Bert is special guest op het congres preventie van suïcide.
Bij aankomst is het een drukte van belang en Bert wordt door Rudi aan verschillende mensen voorgesteld als de special guest. Een jaren zestig achtige zaal met op het podium een aangeklede tafel met de naam kaartjes van de eerste lichting sprekers, een katheder, de vlag van Suriname dames in strakke mantelpakjes en hakschoenen, en het organiserend comite in oranje polo’s.
We krijgen vervolgens een doorkijkje in het programma over Suriname : “Zo zijn onze manieren”. Een ceremonie van hier tot aan de overkant met het overvloedig herhalen van alle titels en namen die de aanwezigen hebben. De vice premier, VP wordt hij genoemd, van het land wordt verwacht en we worden geacht te gaan staan. Maar hij komt toch niet en dan mogen we weer gaan zitten. Naast deze hoogwaardigheidsbekleders zijn er ook een aantal ministers (een stuk of 5) aanwezig die belang hebben bij dit onderwerp, en verder is er nog heel veel pers aanwezig om het congres in de kranten te verslaan. De ministers zijn over het algemeen jonge mensen. We begrijpen van Vincent dat het niet allemaal mensen zijn die kwalificeren op kennis van het onderwerp waar ze minister van zijn, maar vaak ook aangesteld worden omdat ze passen in het kamp van president Bouterse. Dat komt helaas de kwaliteit van het opzetten/inzetten van kwalitatief goed regeringsbeleid helaas niet altijd ten goede.
’s Avonds horen we van Rudi dat de VP, in een zeer zwaar geescorteerde auto was aangekomen, maar dat hij nog twee telefoontjes moest plegen, voordat hij bereid was om uit de auto te stappen.
Uiteindelijk komt ie toch weer wel en moeten we weer gaan staan, en de bedoeling is dat we blijven staan tot de VP binnen is en het Volkslied gezongen is. Het blijkt een jonge gast met een beetje Clark Gable achtig uiterlijk, strak in pak en gelaat. Hij geeft iedereen die met hem achter de tafel zit, formeel een hand en dan gaat de show beginnen.
’s Avonds op bezoek bij Rudi, horen we dat Bouterse het slim gedaan heeft om deze intellectuele jongeman van Hindoestaanse afkomst in zijn partij als vice president aan te stellen, daarmee trekt ie een heleboel jonge Hindoestaanse kiezers naar zijn kant.. Een aderlating voor de partij die speciaal voor de Hindoestanen is opgezet.
De show wordt voor de pauze ingevuld door een vertegenwoordiger van de WHO, de minister van Volksgezondheid, de directeur van het psychiatrisch centrum Suriname, de waarnemend geneesheer directeur onze Rudi, dan volgt de VP die laat weten dat de regering zich zal committeren aan de uitkomsten van dit congres en hij verklaart het congres daarmee voor geopend. Daarna moet de VP weg en moeten we weer allemaal gaan staan. De hele tafel doet hem uitgeleide en daarna is het pauze.
Bert is na de pauze aan de beurt en heeft een fantastische presentatie, zeer wetenschappelijk verantwoord en to the point, alleen is het merendeel van de mobsters verdwenen zijn de bobo’s vanachter de tafel verdwenen, dus hij spreekt uiteindelijk wel voor een geïnteresseerd publiek maar de bobo’s die de boodschap zouden moeten meekrijgen waren toen al weer onderweg naar elders. Het mag de pret niet drukken om deelnemer te mogen zijn van een onderwerp dat in het hele land tot op het niveau van de VP gehoord wordt en waar men bereid is om daar iets aan te gaan doen. We lunchen nog mee in het Torarica en ik ga daarna naar het hotel terug om een verkenningsrondje stad te gaan wandelen en Bert blijft nog bij het middag programma.
Om vier uur ben ik weer terug in het hotel. Bert zakt af naar ’t Vat om een Djogo te doen, ik neem mijn eerste duik in het prachtige zwembad. We eten in Tangelo het restaurant pal naast het hotel. Heerlijke salade en cassave friet met nog meer Djogo.
Inmiddels heeft door het wandelen, zwemmen en kletsen met mensen het vervolg van onze vakantie meer vorm gekregen. We blijven in Paramaribo, verhuizen vermoedelijk wel naar een ander Hotel en we gaan naar Knini Paati in Marron County, in het binnenland. Onze eerste idee om naar Kabalebo te gaan komt te vervallen omdat het gewoon te duur is. Het reisburo waar ik langs was geweest gaf aan dat er alleen nog kamers met fans beschikbaar waren met twee eenpersoonsbedden, voor de prijs van 800 euro. Dit was dan wel met vol pension maar zonder programma. Ik vind het te belachelijk voor woorden dus heb uiteindelijk met bert besproken dat we een goedkoper en dus ook minder luxe ding gaan doen. We hebben het gelijk geboekt na ons avond eten en daarmee was het onrustige wikken en wegen van de baan, en het plan om 4 dagen in een cabin in de jungle te gaan zitten heerlijk vooruitzicht.