Maandag 5 en Dinsdag 6 september: Documenta Kassel
We pakken op maandag een klein rugzakje in, nemen een fietstuitrusting mee voor het geval we op de terug weg gaan fietsen en hebben om tien uur een trein naar Kassel. Vanaf station Wilhemshohe fietsen we naar hotel Tiffany in Mitte, en vragen aldaar of we onze fietsen en onze bagage mogen storen tot aan het eind van de dag. Het zijn uitermate vriendelijke mensen, en alles kan en mag. Het hotel wordt privé gerund is dus geen onderdeel van een keten maar het er ziet keurig netjes en schoon uit, en valt dus wel op in de ietwat verpauperde stationsbuurt waar het zit. Blij dat we onze spulletjes hier kunnen laten want dan kunnen we alleen met dagrugzakje op weg naar Festival terrein op Friedrichsplatz. We kopen een entreekaartje voor 2 dagen want nu kunnen we het hele festival ongegeneerd over twee dagen uitspreiden. Deze eerste dag gaan we ons op de locaties in Mitte focussen, want die zijn min of meer op loopafstand te bezichtigen. De temperaturen kruipen richting de 30 graden dus qua buiten lopen is het niet echt een feest, bij elke binnenactiviteit zijn we blij om even uit de moordende zon te zijn. De eerste indruk van hetgeen tentoongesteld wordt is voor mij chaotisch en heftig. Het is niet perse mooie westerse kunst waar we langs lopen, maar veel objecten, beelden, foto’s waar protest tegen overheersing, onderdrukking, bezetting, discriminatie en wat al niet meer over het voetlicht wordt gebracht. Ja dat is ook onderdeel van de wereld, en de Indonesische curatoren hebben ervoor gekozen om niet alleen veel niet westerse kunst tentoon te stellen maar ook groepen bij elkaar te brengen om samen dingen te maken, te ontmoeten en te doen. Dus dat is een hele andere insteek van een kunst beurs, die veel oplevert voor de kunstenaars maar de vraag is of wij als toeschouwer er dan ook door geïnspireerd raken. De eerste indruk voor mij is vooral bedrukkend we gaan het verder ervaren. We lopen een flinke dag rond, er vallen een paar kunstwerken op, dus ondanks het ontbreken van een wouw factor genoeg om de hele dag aan de wandel te blijven. Tussendoor checken we in in het hotel, we drinken een biertje kleden ons even om in de kamer die al even spic en span is als de rest van het hotel. We stappen op de fiets naar een vegan restaurant op 2 km fietsen van ons hotel. Op een lange afdaling in een straat verdwijnt bert ineens uit mijn blikveld en blijkt ie gevallen over een stoepje. Flink gebutst staat ie weer op, een behulpzame Duitser komt aangelopen en biedt hulp, maar het lijkt mee te vallen. Een wondje aan z’n wenkbrauw en z’n cheekbone heeft een bult. Pfff het lijkt met een sisser af te lopen, geen helm op, zat in de fietstas achterop, dus het hoofd had zomaar een flinke klap kunnen krijgen, gelukkig komt ie er uiteindelijk met een paar plekjes op z’n gezicht en blijkt later een kneuzing van een spier vanaf… Het eten staat in het teken van het te boven komen van de schrik, het is heerlijk en vers maar de schrik en angst, bij mij, om in het donker terug te moeten fietsen zetten wat druk op het eten en we keren gelukkig net voordat de donkerte invalt terug bij ons hotel. We zetten de fiets weer binnen in het hotel en gaan nog even terug naar een festival terrein bij ons om de hoek, waar een zeer gezellig binnentuin is. We drinken nog een biertje, de schrik is al wat meer gezakt en om 21.30 is het schluss. Enerverende dag met een heftig incident aan het eind dat gelukkig goed afgelopen is. Tussen knisperende heerlijke schone lakens vallen we in een weldadige slaap.
De volgende dag doen we het festival op de fiets. Bert maakt er een fietsroute van en na een waanzinnig lekker en zeer uitgebreid ontbijt, stappen we om half elf op de fiets. We doen nu de kunstopstellingen in het park, en helaas lopen er inmiddels ook hordes schoolkinderen die geen enkele belangstelling hebben voor kunst maar door meesters en juffen door het park gesleept worden in het kader van hun algenene ontwikkeling. Een kunstwerk valt er echt op en dat is een opstelling in een kas van een enorme bomen stapel waar een muziek compilatie van levensloop geluiden omheen afgespeeld wordt, ondanks het feit dat je de inhoud van de teksten niet verstaat is de combinatie van de opstelling in de kas met het geluid mesmerizing. Na het Park gaan we naar het oosten van de stad, waar in veel industriiepe complexen ook veel dingen en installaties tentoongesteld zijn. Deze vorm van kunsttentoonstellen ben ik wel een liefhebber van dus we gaan zien wat men er hier van gemaakt heeft. Het eerste doel is een voormalig zwembad. Inmiddels omgebouwd tot architectenburo waar in de voormalige zwembad ruimte, dat nu functioneert als centrale hal, een tentoonstelling is ingericht. De architectuur van het pand is fenomenaal de objecten van de tentoonstelling, Indonesische kunst objecten en protest doeken kunnen me niet allemaal bekoren. Door heen de middag fietsen we van het ene industriële complex naar het ander. Op het laatst zijn het zulke grote complexe met drie verdieping aan kunt uistellingen, waar ik niet altijd meer me tie kan verhouden kmdat het veel en groot en niet perse appellerend is. Het zijn kleine dingen waar ik dan nog op blijf haken due ik mooi of bijzonder vind. Om 16.00 uur besluiten we om ermee op te houden. Nog klein rondje langs de binnentuin bij ons hotel om de hoek ondat we daar nog wat laatste dingen willen doen, Bert wil nog een foto maken van een kubstwerk van de Palestijnse kunstenaar, ik wil nog wat falafelwraps kopen als avond eten en we willen nog een afsluitend biertje in die binnentuin doen. Kortom we sluiten waardig af en al met al was het een leuk Documenta uitje die onze fiets en wandel vakantie een beetje cultureel cachet heeft gegeven. We pakken de trein terug, deze gaat maar een keer per uur, dus we zijn pas om 19.00 terug in Zierenberg. We fietsen langs de dranksupermarkt om wat alcoholvrije Duitse biertjes te kopen, terug naar de camping. Alhier probeer ik onze bestemming van de volgende dag, een natuurcamping in Overijssel, te vinden iets wat mij nog niet gelukt is als onze ogen weer toevallen van vermoeidheid.