Maandag 11 oktober, rondwandeling Bilbao 11 km.
We hebben volgens onze telefoons een absoluut slasprecord geslapen, en ook nog eens een gat in de dag!!! We worden pas om kwart voor acht uit onszelf wakker. Dus het beneden slapen zorgt voor een betere nachtrust, nou ik ben er wel voor, voor dat beneden slapen, alleen het ontbreken van klauterpraktijken in de nacht zorgt bij mij al voor meer zielen rust. Dus goed uitgeslapen, stapt bert op de fiets om croissantjes in het dorp te scoren en verzamel ik de highlights van Bilbao waar we de dag van vandaag langs gaan wandelen. We bestellen tickets met een tijdslot voor het Guggenheim voor morgen, dus hebben nu twee dagen gevuld, het ziet er naar uit dat we op deze plek ook langer dan twee dagen gaan blijven, dus zullen we aan het eind van deze dag ons campingverblijf met twee dagen moeten verlengen. Het verzamelen van de highlights, levert een leuke stadswandeling van 10 km op, die Bert via Komoot samengesteld heeft, door de oude en de nieuwe stad. We gaan om half twaalf in de benen richting de metro die op 15 minuten lopen van de camping ligt.
De kaartjes voor de metro kosten bijna niks, we zitten in het derde zone tarief en dan kost een enkel kaartje 1.90, dus voor 7.80 ben je op dezelfde dag heen en weer naar de grote stad. Binnen klein uur staan we vanaf de camping in de binnenstad van Bilbao. Het is een fantastische verbinding waar we zonder problemen gebruik van kunnen maken. De binnenstad is druk en vol en Komoot wegwijzert ons langs de highlights die we die ochtend opgeschreven hebben, wat een wonder is dat internet toch. We krijgen een aardige indruk van de stad, de omgeving van het Guggenheim is De toeristische trekpleister, mede omdat het gesitueerd is aan een enorme wandelboulevard die langs de rivier loopt en deze deelt de stad weer in tweeën. In de buurt van het museum blijven wij ons ook als echte toeristen een tijdje vermaken met het maken van fotoos, het zoeken van de beste plekjes en het ensceneren van leuke kiekjes, weliswaar niet voor Instagram maar wel voor onszelf.
We passeren diverse bruggen die de oude stad met de nieuwe stad verbinden en vinden uiteindelijk aan de wandelboulevard aan de nieuwe stad kant een schattig klein tentje, genaamd Kantina, waar wij naar binnen gaan, ondanks het feit dat we niks snappen van de in het baskisch gestelde menu kaart. De serveerster spreekt geen Engels maar geeft ons uiteindelijk wel een fatsoenlijk gedekt tafeltje. We bestellen een salade met pompoen, die als we de gang van zaken achteraf reconstrueren, eigenlijk een voorgerecht was en onderdeel van een heel menu dat je daar dan tussen de middag normaal gesproken eet. Maar voor ons is de salade meer dan genoeg, dus als we gaan betalen begrijpt de serveerster er niets van want we hadden toch ook nog een Quinoa taart, het hoofdgerecht tegoed? Ik maak duidelijk dat de salade voldoende is en vraag of we kunnen afrekenen. Uiteindelijk betalen we 12 Euro voor de twee salades, en hebben gelet op het tijdstip, tis inmiddels half vier, meer dan genoeg gegeten.
We ronden de 19 highlights in een klein half uurtje af en lopen terug naar het metrostation, de laatste twee attracties zij het oude stierengevechtstadion, waar echter helemaal niets aan te zien is, en het Alhondiga gebouw uit 1906 waar een tentoonstelling van etruskische kunst in is. We lopen er binnen en de hele beneden verdieping is opgeleukt met pilaren in alle mogelijke variaties : Klassiek, modern, futuristisch aangekleed, gebeeldhouwd, beplakt, betimmerd, gestuct. We mogen geen foto’s maken maar de verschillende pilaren leveren een soort magische entourage op waardoor je na afloop het gevoel hebt dat je door een sprookje gewandeld hebt. Kortom een prachtige afsluiting van de stadtour. We zetten ons nog op even op het bijzondere stadsmeubilair dat doorheen de stad te vinden is en lopen dan definitief naar onze metro terug. We hebben pech het is spits en onze metro rijdt maar eens in de 20 minuten dus we zullen nog even moeten wachten.
Eenmaal terug in Sopela is de zon al bijna onder, lopen we nog voor wat boodschappen naar een Eroski supermarkt, ik dacht eerst dat dit naam van een sekswinkel keten was, maar je kwam het zoveel tegen en erliepen zoveel mensen in en uit dat het duidelijk werd dat dit gewoon de Spaanse Jumbo is… We kopen flink wat lekkernijen, borrel en diner fast in elkaar over van chips naar stokbrood naar dorp met stokbrood. Om half negen stort ik in tuimel in het benedenbed. Geen tijd gedachten en energie meer over om ook nog maar iets te doen, val ik per direct in een hele diepe slaap. Blijkbaar een inspannende maar enerverende dag, die ik ten volle beleefd heb…