Zaterdag – rondwandeling bij meren van Tristaina 7,5km

We ontbijten met klef stokbrood omdat het boodschappen doen gisteren niet meer gelukt was. Bert vindt klef stokbrood niet erg als het maar opgeleukt kan worden met jam of camembert. Dat is ruimschoots voorhanden dus uiteindelijk is het een jammie/cammi ontbijt. We starten om 10. 00 uur de auto en gaan op weg naar de supermercat in Encamp. We weten nu waar de parkeerplaatsen liggen die bij de supermarkt horen   en hoe we daarop terecht kunnen komen dus deze missie om te fourageren gaat lukken. We kopen uiteindelijk een hele mand vol lekkernijen en moeten uiteindelijk maar 50 Euro betalen. We hebben in ieder geval brood gescoord en nog veel meer lekkers om mee te borrelen en evt zelfs te koken als dat nodig zou zijn. 

Na de foerageringsstop gaan we op weg naar Ordina, la Massana. Het lijkt erop dat deze plaatsten in een heel ander dal liggen, omdat we door een enorm lange tunnel onder het bergmassief door rijden. Eenmaal aan de andere kant valt het op dat de valleien ruimer zijn, het wandel toerisme uitgebreider aanwezig is, en de bergen iets ruiger. De parkeer terreinen zijn huge en liggen bij ski lift installaties. Op de parkeerplaats bij ons opstappunt van de route, net voor de grote haarspeldbochten naar de grote skiliften is het al enorm druk, maar wij  denken in onze onschuld dat deze drukte zich zal uitspreiden over het enorme wandelgebied. De eerste klim omhoog is heftig en bert maakt het niet  aantrekkelijker door duidelijk te maken dat we langs deze weg ook weer omlaag zullen moeten. Ik doe  ernstig mijn best om dit idee uit mijn systeem te houden, maar er blijft toch een haakje zitten. Ondertussen passeren wij gezinnen, haalt een ander gezin ons in, en uiteindelijk komen we op een weitje waar heel veel paarden loslopen. Dit is de eerste kermis stop, geen caroussel met ijzeren paardjes, maar heuse tamme paarden waar de kleine kinderen op de ruggen gezet worden voor de foto. Voor de meeste mensen die net als wij ook omhoog aan het lopen zijn, een eerste moment om nog enthousiast te zijn over zoveel fotogeniek vermaak. We laten de paarden verder loslopen en klimmen verder omhoog.

Ook deze wandeling loopt om een drietal meertjes heen die in elkaars verlengde liggen. Bij het eerste meertje lijkt het op een mooie zonnige zondagmiddag in de horsten of volendam, stapels mensen komen overal en nergens vandaan. Dus bert zegt nog optimistisch dat iedereen hier blijft lunchen en dat we dus door moeten lopen naar het volgende meertje, maar ook daar is de drukte indrukwekkend. Heel veel jonge mensen, al dan niet op gymschoenen aan het strollen op zaterdagochtend, op het tijdstip dat wij er lopen zijn we verruit de oudste wandelaars. Later op de middag komen we nog wat leeftijdgenoten tegen. Bij het derde meer, het grootste houdt de wandelroute op, dus daar gaan we uit wind in de zon toch nog een klein beetje uit de drukte ons lunchmomentje doen. De stilte wordt helaas verstoord door luidruchtig converserende groepen mensen, dat geluid wordt door de bergen flink geechoed en weerkaatst.

Na een klein half uurtje, met heerlijke broodjes zalm(!) en wederom wat leuke selfies, vervolgen we het rondje, om het tweede meertje. Deze route is in het begin iets minder druk, maar als we eenmaal op het terrein komen waar meerdere wandelroutes elkaar kruisen zijn de mensen massa’s weer uitgebreid aanwezig. We lopen over een zadel heen, en dan komt de lift in zicht. De laatste afdaling loopt voornamelijk aan de helling terug naar het plateau waar de liften omhoog gaan. De hoeveelheid auto’s die hier staan is werkelijk indrukwekkend en dat verklaart de mensenmassa die in dit berggebied op de been is, al dan niet naar boven verplaatst via de stoeltjes lift.

Ik besluit om het laatste stuk van de wandeling, de afdaling, niet mee te lopen. Ik neem plaats op het zonneterras van de lift, en ga daar aan het blogje schrijven. Bert had mij nog gewaarschuwd dat het wel eens lang zou kunnen duren, maar na een half uur geeft ie al een appje dat ie bij de auto is, nu moet ie alleen de haarspeldbochten omhoog nog doen. Dus in the end heb ik daar kleine een driekwartier in het zonnetje met een blokje cola en een bakje met heerlijke meloen stukjes, de tijd goed doorgebracht. We rijden terug door de mooie vallei en leuke dorpjes, onder andere la Massana, een levendig stadje dat niet alleen maar langs een doorgaande weg gebouwd is maar een heus centrumpje heeft met leuke terrasjes. Om 17.00 uur zijn we terug op onze camping. We borrelen in de laatse uurtjes zon voordat ie achter de berg verdwijnt, we bellen met Tim, en zijn tevreden met ons hernieuwde kennismaking met de Pyreneeën vanuit het bergstaatje Andorra. Vermoedelijk komen we hier niet meer terug, maar wat we gedaan hebben in vier uithoeken van het natuurpark is erg leuk en enerverend geweest. Morgen gaan we weer op reis, op weg naar Bilbao in de hoop dat we daar nog een paar daagjes cultuur kunnen opsnuiven.