Zondag rondwandeling van 16 km bij Tisa Tjechie

Het ochtend ritueel komt snel tit stand we zijn inmiddels al drie dagen in wandeostand dus achterelkaar doe ik de volgende dingen, opstaan, mediteren, blogje schrijven, ontbijten en om half tien in de bus zitten op weg naar een volgende wandeling. Deze keer doen we een nieuwe wandeling die de reisleider dus nog niet eerder in het programma heeft opgenomen, een primeurtje dus voor ons. We zitten wat langer in de bus en stijgen flink. Dat is fijn want dat betekent wellicht dat we de eerste stijging niet zelf hoeven te doen. We komen uit op een punt waar het redelijk toeristisch is, nu zijn het vooral zondags mensen maar toch ook veel Duitse toerusten en wij dus.

Er is op de plek waar wij starten met wandelen geen ruimte voor de bus om te parkeren dus deze keer blijft Karin in de bus en trekken wij met een minder het bos in. Inderdaad een vlakke wandeling door het bos, met veel modder onderweg waar de stokken in blijven steken,cwe zijn op weg naar een plateau waar we zicht hebben op mooie kalkzandsteen pilaren die los in het landschap staan. Tis een prachtig plateau, niet zo heel erg groot waarvandaan je inderdaad een mooi uitzicht hebt. We nemen het plateautje in als een stel apen en alle andere wandelaars moeten even aan de zijkant wachten tot wij ons ding gedaan hebben. Broodje eten , theetje drinken , fruitje reepje en vooral veel fotoos nemen. Als we dit gedaan gedaan hebben trekken we ook en groep het plateau weer af en kunnen de volgende apen het plateau in bezit nenen met vermoedelijk nagenoeg dezelfde rituelen.

De rest van de wandeling loopt door het bos is vlak en plezierig om te lopen. We doen de lunch pauze bij een mooie, skihut achtige plek met een visvijvertje ervoor en daar drinken we alternatieve cola, Turkse koffie en oploskoffie met een mondkuche als plaatselijke specialiteit. Een heerlijke cake met in ieder geval als te traceren ingrediënt maanzaad, maar verder kunnen we het niet ontdekken. De mensen die de tent uitbaten lijken een beetje hippie achtig en het assortiment dat op de kaart staat is ook zeer beperkt, maar voor Rona en mij goed genoeg om even op het terras te verblijven. De rasta dame die het terras bedient heeft een kleurige haarband in en een van de groepsleden heeft deze haarbanden op de toonbank ontdekt als vetkoopwaar. Uiteraard moet ik er daar een van kopen en de overige vrouwen op het terras helpen mij met het kiezen van de kleur. Dus getooid met een nieuwe haarband gelaafd met nep cola en een stuk heerlijke cake stappen wij weer verder op de wandeling. We komen uiteindelijk weer bij ons start punt uit, daar wordt door de rest van de groep een consumptie genuttigd en maken we ons op voor een wandeling door een labyrint van kalksteenrotsformaties. Dit tweede stuk van de wandeling wordt het hoogte punt van de dag. Het blijkt een waanzinnig mooi gebied met kruipdoor sluipdoor gangetjes, holletjes, stenen trappetjes door smalle spleten, mega plateaus met een zeer uitgestrekt uitzicht op de omgeving. Gelukkig is de dampigheid opgetrokken, de lucht is dus helder en zorgt dit ook voor kleurrijke vergezichten. Kortom een mooie plek om uren lang in rond te slenteren plekjes te ontdekken, op te klauteren. Ook kinderen kunnen hier op de grond naar hartelust overal in op en onder kruipen dus misschien toch maar onthouden voor als de kleinkinderen wat groter zijn.

Om kwart over vier rijden we weer de heuvel af en om vijf uur zijn we weer terug bij het hotel. Ook nu voltrekt zich een volgend ritueel, grote pullen bier, twee borden chips worden door een klein clubje van de groep op het terras genuttigd en daarmee wordt de wandeldag lachend en kletsend afgesloten. Daarna douchen we, ik bel bert nog even op, het is zondag dus hij is lekker goed bereikbaar en daarna gaan we aan tafel. Het eten wordt steeds sneller uitgeserveerd, we bestellen een fles heerlijke wijn, samen met Lucy en onder genot van heerlijk wijntje voltrekt zich een genoeglijk tafel gesprek. Om half negen houd ik het voor gezien. Een lange nachtrust doet wonderen voor mijn herstel dus die houden we er ook maar in…