Zaterdag een wandeling van 14 km bij Bad Schandau Duitsland

Het ontbijt is deze ochtend iets minder, minder overvloed en men loopt met alles een beetje achter de behoefte van de groep aan, het servies is niet compleet, de gekookte eieren broodjes en yogurtjes niet voldoende, kortom het lijkt een nieuwe keuken ploeg die z’n weg weer even moet vinden in het bedienen van een grote groep. We stappen vandaag iets eerder in de bus omdat we in Duitsland een pontje over de Elbe moeten halen die op het hele uur heen en weer vaart. We wandelen dus in Duitsland vandaag aan de overkant van de Elbe, het gebied heet ‘der Sachsische Schweiz’ , omdat ooit in het verre verleden er twee studenten in deze omgeving aan het studeren waren en die vonden dit gebied wat weghebben van Zwitserland. Voordat we aan de wandel gaan toch weer even het kleding dilemma, wel of geen korte broek? Het weer is voor de tweede achtereenvolgende dag zeer grijs en mottig en nodigt dus niet uit om in een korte broek te gaan lopen, maar door de inspanning die er verricht moet worden met het stijgen en dalen krijg ik het in ieder geval snel warm. De keuze valt toch weer in het voordeel voor de lange broek uit

Onderweg zien we, eenmaal de grens over met Duitsland, aan de populaire kant van de Elbe enorme groepen wandelaars. Het wandelen is hier echt tot toeristische trekpleister verheven en daarnaast is er de mogelijkheid voor de minder sportieven om een reisje over de Elbe te maken met een heuse stoomboot met waterschoepraden aan de zijkant, zeer romantisch om te zien. Duitsland heeft dit gebied, zoals zij dat uiteraard ook aan de Moezel en de Rijn hebben gedaan flink uitgebaat, grote hotels met terrassen met uitzicht op de Elbe, veel pontjes, bootjes die de oevers met elkaar verbinden, grote wandelboulevards langs de Elbe. Kortom een eldorado voor mensen die een Elbe cruise maken, de wandelaars die houden van glooiende landschappen met rotsformaties erin, en voor mensen die gewoon alleen van roring houden in zo’n kneuterig Duits stadje met vakwerkhuizen en grote roze, groene en mosterdgele gebouwen.

Wij gaan als eerste weer een heuvel op met grote traptreden die lijken te zijn uitgehouwen in de kalkzansteenrotsen. Het is inderdaad weer een forse klim en daarna komen we weer in een prachtige bos omgeving te wandelen waar hier en daar enorme rotsblokken in het landschap liggen. We lopen heuvel op, we lopen heuvel af en het lijkt wel een soort wedstrijdje wie het eerst boven is en dan weer beneden. We maken een groepsfoto op een plateau met op de achtergrond de vallei waar we uit omhoog geklommen zijn. Bij de volgende misschien wel vijfde kaar dat we weer een heuvel op dreigen te moeten lopen haakt er een klein clubje af, en ik ga met dit clubje mee omlaag naar dorp in plaats van weer een heuvel omhoog. We lopen nog een kleine tien minuten en zijn dan terug in het doet o waar we met het pontje aangekomen zijn en pakken een cola en koffietje in afwachting van de groep. We zouden elkaar om tien voor vier weer bij het pontje treffen en dat gebeurde ook. Volgens Rona had ik niets gemist behalve wederom een forse afdaling dus ik was blij met m’n beslissing om terug 5e lopen jaar het startpunt van onze wandeling. Terug aan de overkant drinken we bij zo’n enorm hotel met terras een warme chocolade melk en lopen daarna terug naar de bus. We zijn wederom om een uurtje of vijf thuis en deze keer lopen we gelijk door naar onze kamer om het blogje bij te schrijven, te rusten en weer op te laden voor het avondeten.

We komen wat later bij het avondeten aan en kunnen gelijk de laatste bestelronde meedoen. Ik neem een pilav met salade en Rona neemt een eendebout. Ik neem een kleine bier en besluit verder geen alcohol te nemen ik ben uitgeteld. Rona en ik kijken nog even naar de alternatieven wijnen die het hotel in de wijnkast heeft liggen en we besluiten om morgen een chardonnay met een aantal mensen te kopen… De wijn die nu geserveerd wordt is niet te drinken. Ik l ga om 8 uur naar bed, tis helemaal op en daar komt niets gezelligs meer uit. Eenmaal in bed klets ik nog even gezellig met Bert, maar die hoort ook aan mijn stem dat ik uitgeteld ben, dus we houden het kortbom half tien val ik zeer tevreden in een diepe slaap.