Transfer dagje van  Blauwestad naar de wikster van het Wad (in Bierum)

Ik ben het ontbijt aan het klaar maken en het idee van een natte tafel, natte voeten, dikke trui aan bij het ontbijt is niet heel aanlokkelijk. We besluiten om per direct op te breken en naar strand zuid van Blauwestad (6 minuten verderop) te rijden om aldaar in de zon en  hopelijk aan het water te ontbijten. Het is nog even spannend of we de bus door en langs de modder paden gemanoeuvreerd krijgen terwijl iedereen nog ligt te slapen, maar nadat alles kletsnat in vliegende vaart in de bus gesmeten is, het ontbijt overal in en onder teruggestopt is rijdt Bert, zeer conscentieus de camping af:appeltje eitje dus…

We zijn de nacht een soort van droog doorgekomen, alleen het natuurterrein heeft meer dan een nacht nodig om het overtollige water van de vorige dag af te voeren. De plassen staan voor de tent, de opritten naar de plekken zijn ernstig bemodderd. Dus als we wakker worden op de niet zonnige plek, maar wel zon aan de andere kant van camping, is alles zeiknat. We gaan nog even in alle vroegte douchen omdat we vermoedelijk op de volgende camping geen douche zullen hebben.

De volgende plek bij strand zuid van de Blauwestad ligt inderdaad helemaal in de zon. Er is een betonnen camperplaats maar daar moet je 10 euro per nacht voor  betalen en wij willen alleen maar ontbijten. Na de derde keer verplaatsten op de parkeerplaats naast de camperplaats, staan we uit de wind, in de zon en hebben we het ontbijt weer op tafel. Het is een verademing om onszelf weer in de zon te kunnen koesteren. De natte spulletjes leggen we even in de zon te drogen, de luifel zetten we even uit, en ik kan het strand en het centrum van Blauwestad gaan verkennen. Het wijkje dat hier tezamen met een jachthaventje is aangelegd, heeft de vorm van ouderwetse hollandse huizen, met trap en klokgeveltjes. Het ziet er heel leuk uit, als je op de A7 rijdt zie je dit rijtje huizen ook aan de waterkant staan. Het loopt nog niet storm blijkbaar met de verkoop van de huizen want dit vierkante blokje is ook het enige blokje dat reeds opgeleverd en bewoond is. Veel Duitse toeristen met campers op de camperplaats en bootjes in de jachthaven. Na een paar uurtjes zijn we opgewarmd, de spulletjes opgedroogd en hebben we heerlijk ontbeten. We doen nog even rondje supernarkten in Winschoten zodat we de basis dingen voor de rest van onze vakantie weer in huis hebben.

De volgende stop is Bierum ook weer zo’n kleine dertig kilometer verderop, dus een klein half uurtje rijden. De plek waar we nu naar toe gaan is wederom de achtertuin van een particulier en deze mevrouw presenteert zich op het internet als de heks van het Wad. Spannend om jezelf zo te presenteren en uiteraard zijn we evenzo nieuwsgierig hoe zij dit in haar dagdagelijkse leven inzet… Ze heeft geen nummer opgegeven, dus we zijn een beetje opgelaten hoe we kunnen weten waar ze woont, maar ze had aangegeven dat je vanuit haar achtertuin naar het strand van Bierum kunt lopen, dus die aanwijzing maakt uiteindelijk dat we de plek niet kunnen missen. Ze heeft ook een Rustpunt, dat is een plek waar je als fietser/ wandelaar een kopje koffie /theetje of frisje kunt drinken. Het is zelfbediening en het cash geld kun je in kistje deponeren.

Als wij er aan komen is er niemand. We zetten ons busje voor het hek, ook de enige plek waar ie goed kan staan, en eten ons walnoten broodje van gisteren op, nog steeds erg lekker met een beetje extra mosterd en blaadje sla erbij. De eigenaresse zou zelf tot 4 uur aan het werk zijn, maar terwijl wij daar zitten komen er stapels fietsende mensen langs. Het blijkt dat de achtertuin, naast Rustpunt, ook nog een officieel punt voor geocatching is, dus die mensen lopen dan met hun apparaat in hun hand te zoeken naar de plek waar ze moeten zijn, als ze dit eenmaal gevonden hebben, doen ze hun kunstje en rijden ze weer door. Daarnaast komen er ook mensen om hun accu op te laden en ondertussen een theetje te doen, en komt er een Duits gezin met 3 kinderen in de achtertuin staan. Eerst denk ik dat zij ook aan geocatching doen, en dat ze het dus niet kunnen vinden, maar als Phia, eenmaal thuis is vragen ze of ze ook een nachtje mogen kamperen. Kortom een drukte van jewelste terwijl wij hadden gedacht op een uitstorven plek aan het einde van de wereld terecht te zullen komen, de stapels aanwaaiende bezoekers doet anders vermoeden.

Phia is een relaxt, goedlachs mens, met rood geverfd haar, een kant lang en de andere kant opgeschoren, met wijde zeer kleurige pofbroek, die zich inderdaad openlijk presenteert als zijnde een officieel opgeleide heks en zij wil daar ook als zzp’er haar activiteiten op in gaan zetten. Daarnaast vindt ze alles leuk dus doet ze geo catching, rustpunt, campspace, bier brouwen, en ze werkt ook nog 32 uur in de zwakzinnigen zorg, als mongolen remmer zoals ze dat zelf noemt. Ze is net begonnen als zelfstandig heks, dus het moet allemaal gaan nog gaan lopen, haar foldertjes met activiteiten liggen in het thee huisje naast de kopjes. Haar hele woonomgeving is vergeven van de heksen parafernalia, er loopt zelfs een zwarte kat rond en die hokus heet.

Als de ergste drukte voorbij is, stel ik aan Phia voor dat ze bij ons kan komen eten, als ze dat leuk vindt. Ze zegt dat dit goed uitkomt omdat haar zoon net heeft afgebeld, die zou komen eten, dus ja ze neemt het aanbod graag aan. We kletsen genoeglijk bij het eten, ze heeft een flink heftig leven tot nu toe achter de rug, waarin haar man en haar moeder recent overleden zijn, haar haar zoon uiteindelijk zo ernstig autistisch blijkt te zijn dat hij in beschermd wonen terecht zal komen. Kortom ze is behoorlijk openhartig over haar leven en de nieuwe uitdaging die ze heeft gevonden in de hekserij, waar ze ook diverse medeheksen vrienden heeft opgedaan die haar erg veel steun bieden om op dit terrein ook haar ding te gaan doen. Het lijkt erop dat het eten dat ik gekookt heb, een curry van bloemkool, broccoli, spinazie en naan rood, haar niet echt aanspreekt, zij zou vanond ook spinazie met aardappelen gegeten hebben omdat haar zoon het liefst Nederlandse eten eet (sic). Kortom een genoeglijke ontmoeting met een compassie volle vrouw, die haar heksenpraktijk nog moet opbouwen, de spirit en de omgeving zijn er al, zelfs de mensen uit het dorp komen al langs voor workshops. Qua kamperen een prachtige plek als je voor liefneemt dat er geen douche is, dat het toilet een droogtoilet is, geen water gebruiken maar alleen maar beetje zaagsel over je poep… Tsja als dit je aanspreekt dan zeker een keer een nachtje verblijven als bijzondere plek bij een bijzonder mens…