Persefoni Trail & Caledonia waterval.
Om negen uur met een stralende zon, mooie blauwe lucht en minder wind dan gisteren in de benen. We gaan eerst naar Troodos Square, daar pikken we de Persefoni Trail op. Het eerste stuk van de wandeling, tot aan het eerste uitzichtpunt lopen we in stilte. Zo’n kwebbelende groep op een berg klinkt als een soort beginnende sneeuw lawine die uiteindelijk niet doorzet maar wel blijft rommelen. Het gerommel klinkt heel lang en ver door, vandaar de suggestie om het eerste stuk in stilte te lopen. Je gehoor raakt daardoor veel meer gericht op natuur geluiden als dat gerommel weg is, dus plotseling horen we vogeltjes die we helaas niet kunnen zien. Na deze eerste aftrap van de wandeling lopen we een flink aantal kilometers aan de helling op dezelfde hoogte. We pauzeren op een apenrots waar je een prachtige uitzicht over het zuiden van het eiland hebt, ware het niet dat het nogal heiig is. Maar de weidsheid en de verschillende kleuren van het landschap zorgen voor veel kijkgenot.
We lunchen met de laatste zonnestralen van de dag aan de kant van het niet echt inspirerende wandelpad, net voordat we de Caledonia Trail opgaan. Deze Trail moet dan het hoogte punt van ons wandelervaring in dit gebied gaan bieden. Een heuse steile afdaling van 600meter een kloof in met veel endemen (aardbei bomen, zwarte sparren) , herfst tinten, kabbelende beekjes, enorme basalt blokken en een heuse waterval.
We worden tot voorzichtigheid gemaand door de reisleidster, maar dat is niet echt nodig omdat we met veel ervaren wandelaars zijn en het heeft al even niet geregend. Het pad omlaag zou veel minder plezierig te belopen zijn bij heftige regenval omdat dan de blokken en de stenen trappen, het bladafval en het mos de algafzetting op de stenen zorgen voor een glibberige ondergrond. Nu is het voldoende om je stokken neer te zetten en dat biedt meer dan genoeg support om naar beneden te wandelen. Het is een prachtig pad, met veel verschillende herfsttinten en spannende oversteekjes over de beekjes.
De beloning is uiteindelijk een waterval met een val van 8 meter water omlaag. De hoeveelheid water die nu omlaag valt is in vergelijking met de winter als er sneeuw op de bergen ligt, niet spectaculair, maar vallend water blijft altijd intrigeren. We moeten er allemaal voor poseren, we staren er in gedachten verzonken naar en het is eigenlijk net als met houtvuur je kunt er geen genoeg van krijgen.
Na een half uurtje verpozen lopen we de laatste kilometer omlaag, het pad beweegt zich van het water af de kloof wordt breder en we komen uiteindelijk in een soort vallei uit waar zich tevens ook een forel kwekerij bevindt.
Een taxi busje brengt ons naar Troodos square terug en daar doen we nog wat shop dingen er wordt geadverteerd door een van de kermisachtig winkeltjes met Erotica spulletjes: nootjes waar je sexuele vermogen door opgepept wordt of een drankje dat je gegarandeerd drie kinderen gaat bezorgen, kortom een vreemd soort van geobsedeerdheid rondom sex die we met z’n allen niet goed kunnen plaatsen. Zouden de enorme busladingen Russen die hier veel langs gebracht worden verantwoordelijk zijn voor dit soort banale humor? We weten het niet en dit giswerk zorgt voor de nodige hilariteit in onze groep, dus we laten het maar zo. We drinken een biertje in het Troodos hotel, een veel minder aantrekkelijk hotel dan ons hotel dat verderop op de berg ligt, dichtbij, maar ver weg van alle commerciële activiteiten. Uiteindelijk lopen we het laatste stukje terug naar het hotel en springen we onder de heerlijk douche om het weer een beetje warm te krijgen.
Om half zeven krijgen we weer een briefing over de dag van morgen, dat wordt een cultureel dagje aan de zuidkant van het eiland, en dan steken we door naar ons hotel aan de Noordwest kant.
Eerst nog een heerlijk overvloedig diner en gezellig geklets aan tafel en dan lekker met rode wangen en lome spieren, onze knusse kamer opzoeken om de laatste dingetjes van dag te doen. Een mooie afsluiting van een prachtige wandeldag met letterlijk een iets meer spetterend karakter.
