Merano 2000

We gaan nog drie dagen op de Moosbauer camping in Noord Italië blijven, dat gebied in de bergen waar we verblijven heet Zuid Tirol, compleet met apfelstrudel, schnaps bratwurst en geraniums langs de balkons. Ze horen bij elkaar die 3 gebieden: rondom München, dat stuk Oostenrijk dat eronder ligt en de Alpen allemaal Duits, Italiaans en dialect sprekend.

Deze plek is prima om als uitvalsbasis te dienen voor de verschillende berggebieden. Deden we gisteren nog een wandeling in de Sarntaler Alpen vanuit het Sarntaler dal, dachten we vandaag in een andere Alpen gebied te zitten, heet het gewoon ook de sarntaler Alpen, maar dan aan de kant in het Passeier dal.

We zijn laat vandaag omdat er na het ontbijt nog geblogd moet worden, daar was ik gisteren niet aan toe gekomen. Het weer is overigens prachtig, korte broeken weer: stralend blauwe lucht en temperatuur van rond de 25graden. We rijden stukje, 25km, van Bolzano naar Merano en pakken daar de Merano lift van 12.00 uur omhoog, een cabine lift die net zo groot is als onze woonkamer, waar wel 50 mensen tegelijk in kunnen. Ik heb overigens mijn eerste senioren ervaring te pakken, want mensen geboren vanaf 1958 en daarvoor krijgen korting op de entree prijs van de lift. Deze kassa meneer gelooft niet dat ik in 1958 geboren ben, dus moet ik mijn ID laten zien. Ik beschouw het maar als een compliment : ik zie er blijkbaar nog niet uit als een 60 jarige (over 8 dagen is het zover) nou dat is ook goed hoor. We hebben besloten om een korte wandeling te maken na de overmatige inspanning van gisteren.

Eenmaal boven gekomen is het net een soort ski kermis, je kunt van de berg afspringen samen met een parachuutman, je kunt een soort bob slee parcours doen, er zijn hele speel paradijzen opgezet voor kinderen en niet te vergeten het wandelen in alle maten en soorten. We kijken onzen ogen uit: wat een extra vermaak, vroeger gingen we gewoon met z’n allen skiën, maar je kunt nu ook naar boven gaan om je kinderen te laten vermaken naast het skieen. We lopen toch wel een flink aantal jaar achter in die hele ski business en dat is wel grappig want dan kun je je verbazen over hoe het er nu allemaal aan toegaat.

De wandelingen staan wel op grote hoeveelheden bordjes aangegeven, maar veranderen op elke hoek weer van naam, dus dat maakt het een beetje lastig om te weten welke lijntjes we aan het lopen zijn, gelukkig heeft Bert vandaag wel zijn Garmin bij zich, dus verdwalen zullen we niet.

Het gebied waar we nu in lopen is een heel groot skigebied en dat is zichtbaar aan alle skiliften die in het gebied lopen. Het zijn uitgestrekte vlaktes waar de liften door heen lopen en aan het eind van elke lift een houten chalet met balkon met geraniums, gluhwein en apfelstrudel. De gluhwein wordt in de zomer vervangen door tenminste halve liters bier. De paden zijn goed begaanbaar en zichtbaar en dus daarmee ook wat saaier dan de route van gisteren. Je hebt wel uitzicht op het hele hoge rotsige gedeelte van de Alpen, hoogte vermoedelijk boven de 2500 meter, maar daar kunnen wij niet komen omdat het daar rizzelt van de klettersteige en daar ben ik niet zo van. Dus veel wandelingen op hoogte vallen in dit gebied af omdat wij niet ‘geubt genug sein’. We wandelen al meer dan 40jaar maar dankzij mijn hoogtevrees, is hangen aan touwen ladders nooit verder ingesleten geraakt in ons wandelende leven, helaas.

Voor nu doen we na anderhalf uur een boterham stop op een prachtige plek en besluiten om niet verder omhoog te lopen omdat dat niets aan de ervaring van deze wandeling toevoegt.

We lopen weer terug, helaas toch nog wat eenvoudige afdalingen, maar die worden in ieder geval af en toe wat afgewisseld met omhoog lopende paden. Uiteindelijk hebben we om kwart over vier de lift terug en zijn we om kwart voor vijf terug op de camping. Ik neem een duik in het prachtige zwembad dat bij de camping zit en niets is heerlijker om je hele lijf weer ontspannen te krijgen, nadat eenzijdige gestamp de berg op en af, door wat baantjes te trekken.

We doen weer een halve liter vers getapt bier, keren daarna terug naar de camper alwaar de hitte bij het open doen van deur, op ons afkomt. Blijk ik de bonen opgezet te hebben voordat we op weggingen naar het bier; gelukkig op een laag pitje en hebben ze zeker een half uur staan koken. Mijn seniorenmoment gelijk ook maar even omgezet in realiteit, iets op het vuur laten staan en dan weglopen pfff wat een toestand. De bonen nog eetbaar, een beetje zacht maar ala vermengd met allerlei ander lekkers valt het bijna niet meer op. Ook nu hebben we een zwoele zomer avond maar die actieve invulling van de dagen zorgt ervoor dat de slaap snel aan onze oogleden trekt.