Rondje wandelen boven Sarntal

Het ontbijt im Bergerhof is zoals je het je voorstelt: groots en meeslepend, zowel voor de beschuitjes met ei eter als de worst liefhebber en de cereal liefhebber zijn er uitgebreide keuze mogelijkheden, opgevrolijkt met heerlijk vers fruit in vaste vorm, appels, kiwi, peer en banaan, als in gesneden variant, ananas, meloen, druiven en kiwi. Bij Bed en breakfast Colland van Elvi en Ruud, in Sibbe hebben we voor het laatst zo’n luxe ontbijt gegeten. Een heerlijk en goed begin van de dag, omdat we een wandeling in de bergen voor ogen hebben. Eerst moet de onzekerheid over de slaapplaats van vannacht uit mijn lijf. Ik heb een email terug gekregen van een camping in Bolzano en zij adviseren mij om tussen 9 en 10 uur te bellen. Als ik bel blijken zij zeker voor twee dagen een plek te willen vasthouden, maar dan moet ik alvast wat vooruit betalen met m’n creditcard. Nou dat lijkt ons geen probleem, dus binnen een half uur is de onrust uit m’n lijf en is het plan voor de rest van de dag gemaakt, we gaan in de bergen boven het Sarntal wandelen, en hebben dan vannacht op zeker een plek op camping Moosbauer in Bolzano. De wandeling gaan we maken in een, volgens zeggen, in de winter lieflijk klein intiem ski gebied en in de zomer een paradijs van rust om te wandelen zonder dat massa’s wandelaars tegen komt. Nou dat lijkt ons wel wat.

We betalen het hotel, de meneer die ons helpt spreekt geen Engels maar is uitermate vriendelijk, als hij begrijpt dat we willen wandelen komt hij met twee gratis lift kaartjes en een wandelkaart van het gebied aan zetten. Hij geeft ons wat route suggesties en op onze vraag of de afdaling steil is antwoordt hij bevestigend ‘ ganz steil’ en kopen we voor mij een stel wandelstokken, omdat we de andere twee paar thuis in de garage hebben laten hangen. Zonder stokken vermoedelijk geen kans om überhaupt nog op een slaapplaats in het dal aan te komen, omdat knieën en heupen ernstig protesteren bij afdalen, dus dan zijn stokken een noodzakelijke investering voor het voortzetten van onze vakantie.

Voor de wandeling die we denken te maken, doen we inspiratie op wikiloc een wereldwijde site met door particulieren opgenomen wandelingen. Handig, en we zoeken er een uit die 9km lang is, lijkt ons voor een eerste wandel dagje die pas om 11 uur begint lang genoeg. Voordat we bij de lift komen moeten we eerst nog een steile weg omhoog, 16 procent!, maar Bert en het busje draaien er hun hand niet voor om.

Aan het eind van deze weg een enorm parkeerplaats voor een vijfde vol met auto’s, alles gericht op ski plezier, maar vandaag is er geen sneeeuw. Wel zware bewolking maar de temperatuur is goed. We gaan met de eitjes lift van 1570meter naar 2130meter. Daar pakken we een wandeling op. Terwijl we aan het wandelen zijn merkt Bert op dat hij zijn Garmin niet bij zich heeft, die ligt nog in de bus. We maken er geen punt van, de wandelingen staan goed aangegeven dus we kunnen zo spazierend over die verschillende almen toch niet echt verkeerd lopen.

Het wandelen verloopt voorspoedig, om uurtje om een komen we aan bij ons hoogste punt schutzhaus Latzfonzer Kreuz 2302 meter. Het terras van deze hut was een waar kippenhok, zet 6 Italianen bij elkaar boven op een berg en ze presteren het om zodanig hard te lachen en praten dat je het kilometers verderop nog hoort, niet echt aantrekkelijk voor je alpenweiderust gevoel. We eten onze meegebrachte salades dus buiten het kippenhok naast de kerk op. Een salade eten op deze hoogte met uitzicht op een prachtig dal is extra genieten, je eet er ook langzamer van dus die Mindfullness komt je zonder dat je er moeite voor doet vanzelf over je heen.

Om half twee beginnen we aan onze terug tocht, eerst nog een klein beetje omhoog naar Jochererberg 2396meter, en dan gaan we afdalen. Op deze lange weg omlaag presteren we het om van het pad te lopen, jawel, zonder Garmin, een klein beetje verdwaald in de bergen omdat we te vroeg van het pad zijn afgeslagen. We zijn niet voor een gat te vangen, de zon komt zelfs een beetje tevoorschijn dus na een korte suiker stop, heerlijke energie repen die Saskia voor ons ingekocht had bij de vakantie boodschappen die zij gedaan had, gaan we weer verder.

Het venijn van de wandeling zit zoals verwacht in de staart, omlaag lopen naar het kabelbaan station betekent toch een afdaling van 800meter. Bert haakt m’n stokken te voorschijn en de afdaling over een kiezelig pad met heuse haarspeld bochten kan beginnen. Na een uur komen we aan in het dal en vandaar zou de wandeling langs de beek ook nog een uur nemen. Prachtige water partij met houten bruggetjes en flinke bomen. Deze wandeling is over het geheel genomen redelijk vlak maar na de afdaling, doen de gewrichten niet meer heel gewillig%automatisch weer soepel inhet gelid mee. Ondertussen roept die mevrouw in mijn rugzak dat we al 16kilomrter hebben gelopen oeffff die afstanden op dat kaartje pakken toch wat anders uit. Om half zes, 19kilometer rondwandelen zijn we terug op de parkeer plaats, wat is het fijn om dan direct weer terug in ons huisje op wielen te zijn. Monsterlijke bergschoenen uit slippers aan, colaatje erbij en Bert brengt ons binnen drie kwartier op de camping. De meest sjieke bedoening die we tot nu toe deze vakantie hebben meegemaakt. De duurste fles wijn die je er kunt kopen is 120euro. Wij dien ons tegoed aan een vers getapt halve liter bier. Wat een feest is een dergelijk drankje na zo’n avontuur. We zijn blij met het camper leven gewoon terug op de camping en uit de koelkast halen we wat restje van de maaltijd van gisteren en alles afzien en onrust en gefue van de dag us weer helemaal verdwenen. We genieten van onze eerste zwoele zomer avond van deze vakantie, cmaar de inspanning van de dag eist z’n tol, als spoedig dommel ik boven m’n boek in slaap en aan het blog schrijven kom ik helemaal niet toe. Na knus geklauter ons stapelbed in zijn we binnen tien tellen in dromenland.