München Altstadt west

Heerlijk ontbijtje in de ochtend zon aan het water. De plannen voor vandaag zijn gemaakt en de plannen voor morgen staan in de steigers. Met als gevolg dat dit onze laatste dag München zal zijn, we gaan te voet de oude stad doen, om ook de stad op deze manier een beetje te verkennen.

We fietsen eerst naar het Duits Museum, daar zullen we alle technische hoogstandjes van de techniek op het gebied van natuur kunde, Electronica, astronomie en luchtvaart te zien krijgen inclusief de eerste boekdrukpers van Guteberg en de slinger van Foucault. Wij gaan opgetogen naar binnen, de entree prijs is aan de hoge kant maar met onze hoog gespannen verwachtingen van de diverse bijzondere fenomenen die we zullen zien, gaan we gewoon door met het entree ritueel. Het gebouw ziet er aan de buitenkant als een grote grijze betonnen blokken doos uit, dus qua uiterlijk denk je eerder aan een voormalig Oost Duitse staatsgevangenis, maar goed ook dat deed onze hoog gespannen verwachtingen niet te niet. Eenmaal binnen tuigen wij, met een onduidelijke flyer met beschrijvingen van hetgeen we op de verschillende verdiepingen zullen aantreffen, in de lift naar de zesde verdieping. Wat we uiteindelijk op de verschillende verdiepingen aantreffen is meer het werk van een verzamelaar hoarder op technisch gebied die er een zeer groot genoegen in heeft gehad om over heel Duitsland technische apparaten van heel veel verschillende gebieden naar een plek te versjouwen. Er zijn geen verhalen bij, geen ontwikkelingen, af en toe wordt er een alinea in het Engels vertaald. Kortom na twee verdiepingen zijn we eigenlijk zeer teleurgesteld, maar ons gevoel dat we nog twee historische fenomenen tegoed hebben doet ons toch van de ene naar de andere verdieping afdalen. Helaas aangekomen bij het papier zijn er veel apparaten die papier kunnen persen maar geen boekdrukpers. Als we dit niet terugvinden op de afdeling waar dit hoort te staan dan vrezen we ook voor de slinger. Helaas ook geen slinger in het museum te bekennen. Jamer jammer, we komen na anderhalf uur binnen teleurgesteld weer naar buiten. De PR aan de buitenkant is blijkbaar iets waardoor de mensen, en zeker de schoolklassen met pubers, komen voor een dagje uit, maar ook deze groepen hangen maar wat rond bij de liften en de stoelen op de verschillende afdelingen. Pratend over het naderende oktober feest en wat ze aan zullen trekken. We rijden op de fiets van het MuseumEiland af en besluiten om een hapje te gaan eten in Isarvorstadt. Bert ziet op straat een vlag met aankondiging van bowls en burgers, we gaan het court op en aldaar treffen we een super leuke vegetarische eettent aan treffen onder een dak van wijnranken: Emmy’s kitchen.

Bert eet een vega burger en ik een bowl met super food, vergezeld van zelfgemaakte gember limonade. Als toetje nog een zelfgemaakte appelcrumble en daarmee is het feestmaal voor deze heugelijke dag, we kennen elkaar vandaag 44jaar pffff, zomaar zonder zoeken en massa’s toeristen helemaal goed gekomen.

We banjeren daarna nog wat door de stad, doen nog wat bezienswaardigheden maar eigenlijk is de stad geproefd, we hebben wat dingen gezien, gedaan en rondgefietst meer dan voldoende voor een eerste indruk. We shoppen nog wat lekkernijen bij Eataly, een soort Markthal met alleen maar Italiaanse delicatessen. Een waar eldorado voor mensen zoals Bert en ik. Met een tas vol lekkernijen voor de laatste keer langs de oever van Isar terug naar de camping.

We hebben een heerlijke Italiaanse borrelhap in München, we eten onze eigen in elkaar geflanst super bowl met veel groenten en we verheugen ons op onze volgende etappe. Morgen gaan we naar de Dolomieten, het echte Italië, met echte bergen en hopelijk ook een mooiere camping, waar we het gevoel van krijgen dat je in de natuur aan het camperen bent. Dat gevoel hebben we nog niet echt meegekregen door die ver doorgevoerde Duitse ordelijkheid dat campers gescheiden moeten zijn van tent campeerders en ook een stenen ondergrond nodig hebben om goed te kunnen staan. Het levert veredelde parkeerplaatsen op waar je zij aan zij naast lange rijen campers komt te staan, waar je probeert maar zo kort mogelijk te verblijven, omdat het niet echt gezellig is. Niet echt mijn tak van sport op deze manier. Dus we gaan het camperen nog een keer in een ander land proberen.