Wasserfreunde Ruhrmuhle

14 september 2018.

Tsja dan ga we eindelijk, na heel veel mailtjes en telefoontjes die voor het werk echt moeten, om drie uur in de middag weg en dan hebben we geen idee waar de eerste vakantie dag zal eindigen. Hoe avontuurlijk kan het het leven nog zijn, nadat je stukjes van de wereld om gevlogen hebt? Nou door gewoon in ons prachtige campertje, met alles aan boord, op weg te gaan naar ons buurland Duitsland. Je eigen lekkernijen in je koelkast, je eigen kussens en dekbed, en je telefoon, die uiteindelijk bepaalt waar je terecht gaat komen. Heerlijk die vrijheid. Zo met die luxe om ons heen is het bestaan van een moderne nomade geen straf. We komen natuurlijk in Nederland in een eindeloze vrijdag middag spits, die vroeg was, maar ook heel lang door duurde, wat zoeken al die mensen in Bakkeveen waar ze en masse de snelweg af gaan? Eenmaal in Duitsland, kan het gaspedaal ingetrapt worden en filosoferen we over hoe lang we nog willen en kunnen rijden. De files verdwijnen als sneeuw voor de zon en we rijden het verstedelijkt gebied rondom Dortmund in. Daar brengt het internet ons naar toe. De ‘townships’ van Dortmund zijn vergeven van lelijke grijs gestucte appartementen complexen, geen spatje groen te bekenen en gelukkig, voor ons een vertrouwd lichtpuntje, op elke hoek van de straat een Aldi of een Lidl. Het donkert al aan de horizon, dus we besluiten om toch even bij de Lidl een salade te scoren zodat we straks op de overnachtingsplek gewoon aan tafel kunnen om onze magen te vullen. We rijden door wat straten die flink op en neer gaan qua stijlte en Bert manoeuvreert met LOOK over deze weggetjes alsof hij in een vorig leven vrachtwagenchauffeur geweest is.

Na wat heen en weer rijden komen we bij onze vrienden van de Ruhrmuhle in Bochum. Een wat stugge Nederlanderdie zelf ook net gearriveerd is, probeert ons van de camping te weren door te zeggen dat de camping mevrouw net het hek heeft dicht gedaan. Daar laten wij ons niet door weerhouden om het hek open te doen en de camping op te rijden. Er zijn nog plaatsjes vrij en wij parkeren ons busje op een van die plekken. Terwijl we dit doen verschijnt de watervriendin en zij wijst ons een ander plekje en heet ons meer dan welkom. In de 5 minuten dat ik in haar nabijheid verkeer krijg ik informatie over haar halve leven, dus je voelt je gelijk opgenomen in de Wasserfreunde club. De club ligt aan een watertje, vermoedelijk een aftakking van de Rijn en onze vrienden kanoën op dit snel stromende stukje water. Nou gelukkig zijn we in september anders had ik mij ook tot een dergelijk avontuur laten overhalen, maar nu beperken we ons tot lekker eten vergezeld van een heerlijk biertje en dan heerlijk slapen. Yes, onze vakantie is begonnen. Het is even wennen omdat er in Duitsland een camper cultuur is ontstaan die gericht is op kilometers maken, slapen op een betonnen parkeerplaats en daarna weer verder. We gaan kijken of we daar een Nederlandse variant op kunnen maken. We hebben er zin in!