Pikin Slee
G
Vrijdag 18 oktober 2019
We gaan vandaag afscheid nemen van ons ‘jungle groepje’, zij hadden vier dagen geboekt en wij hebben 5 dagen geboekt. We ontbijten heerlijk, wisselen telefoonnummers uit om een WhatsApp groepje te maken voor foto’s. En we verzamelen wat geld voor onze gids van de jungle tour, die ons zo fantastisch begeleid heeft.
Wij gaan om 9.00 uur sharp in de boot. Er is voor ons een bijna dagvullend programma georganiseerd, we gaan eerst anderhalf uur met de boot naar het zuiden. De boottocht, zo vroeg in de ochtend is werkelijk een fenomenale ervaring, spiegelglad water, de vogels, de bomen, de krekels, de gids, Mano zelf een stadscreool, vertelt ons heel veel wetenswaardigheden over de cultuur van de Saramacaners. Het zijn allemaal Marrons, dus tot slaaf gemaakten in de 17e eeuw, die toen de plantage ontvlucht zijn en via de bovenloop van de Saramacca rivier door het bos tot aan de Suriname rivier zijn gekomen. Aldaar troffen ze indianen die hen weg wijs hebben gemaakt in het leven in het oerwoud en het maken van boten, korjalen, zodat men zich over de rivier zou kunnen verplaatsen. Zo vestigden de voorvaders zich in dit gebied. De indianen trokken dieper het oerwoud in.
Inmiddels is vooral de linkerkant van de Suriname rivier bebouwd over een gebied van 6000 km2. Een gebied van 600 km lengte met een breedte van 10 km van de oevers af het oerwoud in. Ze gebruiken het oerwoud om hun eigen kostgrondjes te ontwikkelen. Daarmee worden ze voor belangrijk deel zelfvoorzienend. Alles wat ze niet zelf kunnen verbouwen moet via het water aangevoerd worden. Geen water voorziening in de vorm van waterleiding, het drinkwater wordt uit de kreek gehaald en de rivier gebruiken ze om de afwas, de was te doen en om zichzelf in te baden.
Om half elf komen we aan bij het traditionele dorp Pikin Slee genaamd. Traditioneel betekent in dit geval dat er geen christelijk geloof beleden wordt maar dat ze leven volgens de oude overgeleverde waarden en normen. De christenen eisten bij bekering dat men alle traditionele dingen af zou zweren, maar een aantal dorpen heeft er voor gekozen om niet aan kersteningeusen te willen voldoen. Dit is aan de buitenkant van een dorp zichtbaar door een houten poort met palmbladeren erom heen gedraaid, vrouwen gaan altijd rechts onder poort diir en mannen links. Dit symbool wordt gebruikt voor het buitenhoufen van de geesten. In dit dorp bevindt zich het waapaati museum . Het initiatief voor dit museum is afkomstig van 5 mannen uit het dorp, tevens aanhangers van het Rastafari geloof, die de intentie hadden en hebben om de uitingen van hun cultuur vast te leggen voor het nageslacht door zoveel mogelijk zichtbaar te maken hoe er geleefd wordt, welke voorwerpen er gebruikt werden/worden.
We lopen door het dorp waar 4000 mensen wonen, maar als wij erdoor heen lopen zijn er zo weinig mensen op de ongeplaveide straten dat het wel uitgestorven lijkt. Het verzoek is om niet te fotograveren want de bewoners stellen het niet op prijs Veel gammele hutjes, daken met palmtakken waar onder gekookt wordt, grancasa’s.
We maken eerst kennis met de houtbewerkers in hun fabriekje en bewonderen aldaar de prachtige houtsoorten en ook de dito producten. We zien wat kleine dingetjes die we zouden willen kopen, maar eerst gaan we richting het museum.
Het museum laat alle woonvormen in zijn meest authentieke vorm zien. De houtbewerkers hebben er een prachtig staaltje vakmanschap neergezet bij het nabouwen van al deze houten huisjes. De rondleiding door het museum is zeer informatief en we krijgen meer achtergrond informatie over de leefstijl van de saramaccaners in het verleden en nu.
Na de rondleiding wordt ons een heerlijke maaltijd voorgeschoteld, die een meneer in de keuken heeft klaargemaakt. Cassave chips, heerlijke kip, spinazie en pindasaus. Kortom een voedzame maaltijd inclusief een glas bier waarmee we uiteindelijk weer de terugtocht aan kunnen. We kopen nog wat souveniertjes waaronder een wandelstok en lopen daarmee nog een keer langs de houtbewertkingsfabriek om een stuk van de wandelstok af te halen. We kopen daar nog wat laatste spulletjes fotograveren een hebbebank en lopen weer terug naar de oever om in de boot te stappen. Eenmaal terug op de rivier ontwikkelt Bert een interesse voor kankantri bomen, woudreuzen, die overal boven uit steken. We zijn om uurtje of vier weer terug en gaan aan het bier en zwemmen nog wat in de opmaat voor het avondeten… Gepaneerde gangbang bus met cassave
Het was weer een zeer informatieve, interessante en heerlijke dag. De culturele avond laten we over aan de nieuwkomers en wij liggen uiteindelijk vroeg in bed en vallen in slaap door de repeterende beat van de trommels.